Cmentarz Wyborski w Petersburgu (1851-1930)

 RZYMSKOKATOLICKI  CMENTARZ WYBORSKI

W  PETERSBURGU 

(1856-1950) 

KSIĘGA PAMIĘCI

Słowo wstępne

Dosyć często słychać jest taki pogląd, niestety nie słuszny, że katolicyzm dla Rosji jest religią nietradycyjną. Dlatego też wydanie książki o Wyborskim rzymskokatolickim cmentarzu w Petersburgu wydaje się ważnym wydarzeniem. W ciągu wielu stuleci petersburscy katolicy, zarówno jak protestanci i prawosławni, pracowali na dobrobyt Rosji i brali aktywny udział w formowaniu jej kultury i mentalności.

Petersburscy katolicy wnieśli swój wielki wkład w rozwój rosyjskiej literatury, architektury, wojennego rzemiosła, filozofii i medycyny. Owoce ich pracy często możemy zobaczyć i po dzisiejszy dzień.

Wielu współczesnych Rosjan nawet nie domyśla się o tej ogromnej roli, jaka odegrali katolicy w historii Rosji, a szczególnie Petersburga. Dawny Wyborski Cmentarz w mieście nad Newą, na którym było pochowanych ok. 40 tys. katolików różnych narodowości (Polaków, Niemców, Francuzów, Włochów i innych),  był  największym katolickim cmentarzem w Rosji.

W tej nekropolii znalazło swoje wieczne miejsce spoczynku wielu wybitnych przedstawiciele rosyjskiej nauki i kultury. Wyborski Cmentarz stał się miejscem pochowania także katolickiego duchowieństwa, w tym kilku katolickich metropolitów mohylewskich.

Niestety, epoka czerwonego terroru nie zostawiła praktycznie żadnego śladu, po jednym z największych i  najpiękniejszych nekropolii Sankt Petersburga, który był żywą historią dziejów miasta nad Newą.

Mam wielka nadzieję, ze ta Księga Pamięci pomoże wielu Polakom, jak i Rosjanom zlikwidować „białe  plamy” w historii miasta i pomoże czytelnikowi zobaczyć tę ogromna rolę, jaka petersburscy katolicy,  większość z nich to byli Polacy, odegrali przy budowie wielkości Rosji.

Mam także nadzieje, że wyjście tej książki na Jubileusz 300. lecia  Sankt Petersburga przyczyni się do szybkiego przekazania dawnego cmentarnego kościoła, jak i  jego terytorium Kościołowi katolickiemu, i sprawi, że będzie większe zrozumienie dla  upamiętnienia tego cmentarza odpowiednimi religijnymi symbolami. 

W tej Księdze Pamięci podjąłem próbę zebrania wszystkich informacji (które zachowały się do dzisiejszego dnia) o losach grobów, które znajdowały się na cmentarzu Wyborskim w latach 1856-1950. Dzięki książce „Petersburski Nekropol”29opracowanej przez W. Saitowa na polecenie wielkiego księcia Mikołaja Michajłowicza, udało się znaleźć nazwiska ok.1800 osób, które zostawiły po sobie nieprzeciętny ślad w historii i kulturze Imperium Rosyjskiego, i które po śmierci zostały pochowane na cmentarzu Wyborskim.

Wydanie „Petersburski Nekropol” pojawiło się w latach dwudziestych XX w. w ograniczonym nakładzie. Materiały do tej pracy zbierał Władimir Saitow (1849-1938) każdego lata w okresie od 1907 do 1911 r. Ze względu na stan – pierwsze miejsce zajmuje szlachta rodowa i szlachta w służbie cara, która odgrywała  ważną rolę zarówno w życiu politycznym, jak i w życiu społecznym Rosji.  „Petersburski Nekropol” zawiera również materiały o rosyjskim „czarnym” duchowieństwie wszystkich stopni, o „białym” duchowieństwie, członkach słynnych rodzin kupieckich,  przedstawicielach wielkich spółek handlowych. Z pozostałych stanów wzięte zostały tylko wyjątkowo zasłużone i wybitne osoby lub też protoplasci szlachty w służbie cara.

W książce znalazły się również nazwiska osób wyznania rzymskokatolickiego, które żyły w Petersburgu i jego okolicach w XVIII-XX w., a pochowane zostały na cmentarzach Petersburga i w pobliżu miasta lub w poszczególnych kościołach. Lista zawiera także nazwiska osób pochowanych na byłym Wyborskim cmentarzu rzymskokatolickim w okresie od połowy XIX w. do lat dwudziestych XX w. Z tego punktu widzenia „Petersburski Nekropol” stanowi nie tylko rzadkość bibliograficzną, lecz również unikalny, nie mający analogów przewodnik, który może pomóc historykom i archiwistom w ich genealogicznych poszukiwaniach.

Badanie historii cmentarza Wyborskiego nie może obejść się bez sięgnięcia do źródeł archiwalnych. Najcenniejszym źródłem są w tym przypadku zbiory Rosyjskiego Państwowego Archiwum Historycznego (RGIA). W nich zebrane są informacje o powstaniu, rozplanowaniu, kolejności pochówków i budowie kościoła cmentarnego30.

Historia cmentarza po 1917 r. odzwierciedlona jest w zbiorach Centralnego Państwowego Archiwum Historycznego Sankt Petersburga.

Urywkowe informacje dotyczące cmentarza Wyborskiego znajdują się również w zbiorach Państwowej Inspekcji d/s Ochrony Zabytków Petersburga, a także w oddziale rękopisów Rosyjskiej Biblioteki Narodowej31.

Nasza Księga Pamięci zawiera ok. 1800 nazwisk osób pochowanych na byłym cmentarzu Wyborskim. Nazwiska tych osób zachowały się w annałach historii dzięki ich historycznemu lub społecznemu znaczeniu. Niewielka część wymienionych nazwisk (ok. 200) odnaleziona została w zbiorach innych archiwów, m in. w zbiorach RGIA32.

Według niepełnych jeszcze danych archiwalnych na cmentarzu Wyborskim zostało  pochowanych także:

Metropolitów mohylowskich                            –  7

            Biskupów                                                        –  2                 

            Księży diecezjalnych                                        –  34               

            Ojców dominikanów                                        – 19

            Ojców pijarów                                                 – 1

Po niepełnych danych napisy nagrobkowe wykonano przynajmniej:

            w języku polskim         – 970

            w języku francuskim    – 184

            w języku włoskim        – 79

            w języku niemieckim  – 79

            w języku łacińskim       – 44  

Niestety, nie udało się na razie dotrzeć (z różnych przyczyn),  do ksiąg pogrzebowych, do których wpisywano akty pogrzebów dokonywanych na cmentarzu Wyborskim. Możliwe jest, że te księgi znajdują się w Państwowym Archiwum Historycznym Sankt Petersburga. Niestety, moje starania o uzyskanie dostępu do zbiorów tego archiwum zakończyły się niepowodzeniem.

Ze źródeł archiwalnych dowiadujemy się również, że na cmentarz Wyborski  (c cmentarza Smoleńskiego i Wołkowskiego zostało przeniesionych przynajmniej ok. 60 grobów.

Niestety, wyczerpujących i wiarygodnych materiałów o byłym cmentarzu Wyborskim brak do chwili obecnej. Informator-przewodnik „Cmentarze historyczne Sankt Petersburga”, przy całym swym akademickim  podejściu do problemu, spustoszonemu cmentarzowi Wyborskiemu poświęca mniej niż 2 strony33.

Skąpą informację o cmentarzu Wyborskim i kościele zawiera również Encyklopedia Katolicka, wydana w 2002 r. w Moskwie. Dość szczegółowo przedstawione są porewolucyjne losy cmentarza we wspomnieniach o. Edwarda Juniewicza, przechowywanych w Archiwum Diecezjalnym Drohiczyna34.  

Materiały fotograficzne ukazujące stan zabytków do 1917 r. są wyjątkowo skąpe. Archiwum manuskryptów Instytutu Kultury Materialnej RAN uprzejmie udostępniło nam tylko sześć takich dokumentów fotograficznych.

 W ciągu zaledwie kilkudziesięciu lat cmentarz Wyborski – zabytek historii i architektury  był w barbarzyński sposób zrujnowany: groby bezczeszczono, nagrobki kradziono, bezcenne zabytki architektury były albo całkowicie zniszczone, albo mocno ucierpiały35.

W 2000 r. autor tych słów zwrócił się do administracji miejskiej z prośbą o uwiecznienie pamięci o istniejącym niegdyś w Petersburgu cmentarzu Wyborskim. Głowa administracji miejskiej – gubernator Władimir Jakowlew ustosunkował się do tej sprawy ze zrozumieniem i wydał zarządzenie o ustawieniu krzyża upamiętniającego na terytorium byłego cmentarza. Jednak administracja  organizacji, które dziś zajmują to terytorium, uparcie ignorują postanowienie gubernatora. Świadczy to nie tylko o ich zupełnej obojętności w stosunku do historycznych losów ich własnego miasta, ale też i o tym, że duch bolszewizmu nadal panuje w umysłach i sercach wielu Rosjan.

 Tak więc nasza książka jest nie tylko unikalnym archiwalnym i historiograficznym dokumentem, lecz również swego rodzaju apelem skierowanym do przyszłych pokoleń, ostrzegającym przed potencjalnymi skutkami wszelkiego reżymu totalitarnego. Dzięki Bożemu Miłosierdziu, my katolicy na początku XXI wieku – możemy już otwarcie wyznawać swoją wiarę na terytorium Rosji, nie lękając się prześladowań i ucisku. To wszystko, niestety, nie było możliwe zarówno w czasach Imperatorskiej Rosji, jak i w okresie komunistycznej przemocy. Niech ta książka będzie ostrzeżeniem dla tych wszystkich, kto dziś, kierując się fałszywymi ideałami, próbuje wybielać inicjatorów czerwonego terroru i tych wszystkich, kto winien jest śmierci milionów ludzi, a także unicestwienia bezcennych arcydzieł kultury światowej.

Być może należałoby pomyśleć o nabyciu chociażby niewielkiej działki dla zorganizowania cmentarza katolickiego w Petersburgu, aby zapewnić odradzanie się starej tradycji, istniejącej w naszym mieście przynajmniej  od 1856 r.

Przystępując do wydania tych materiałów informacyjnych, pragnę z całego serca podziękować tym, kto udzielając w miarę możliwości swej pomocy sprzyjał pojawieniu się tej książki na światło dzienne,  a więc: Aleksandrowi Bertaszowi, Michałowi Szkarowskiemu, Galinie Dłużniewskiej, Leonowi Piskorskiemu, Stanisławowi Kozłowowi, Aleksandrowi Szykierowi i Jadwidze Frołow.

  Ks. Krzysztof Pożarski, Petersburg

---

29 Nikołaj Michajłowicz, wielki książę, Saitow W.I., Pietierburgskijniekropol’, SPb 1912-1913, t.1-4.

30 F.218, op.4, dz.745 (1856 g); f.821, op.1, dz.732 (1861 g.); f.826, op.1, dz.1498, dz.3846; f. 822, op.3, dz.13680; f. 822, op.4, dz.16668, dz.17526-a; f.822, op.12, dz.2884,dz.2921; f.826, op.3, dz.50 (1849-1923 gg.); f.1293, op.113, dz.92 (1877g.).

31 Zob. f. 63 (Benoit N.L. L.N.).

32 RGIA, f. 822, op.5, dz.2183, k.1; dz.2785, k.1; dz.19874, k.1; op.3, dz.13841, k.1; dz.15052-a, k.1; dz. 15036, k.1; dz.15029, k.1; dz.14489, k.1; dz.14741, k.1; dz.14859, k.1; dz.4861, k.1; dz.15020, k.1; dz.14511, k.1; dz.14388, k.1; dz.14362, k.1, 17, 54, 57; op. 4, dz.17655, k.1; dz. 15651, k.1; dz.16002, k.1; dz.16060, k.1; dz.15722, k.1; dz.16088-b, k.7, 21-b; dz.19266, k.1; dz.15651,k1; f.821, op.1 dz.732, k.4,9,10; op.125, dz.1029, k.131, 187; dz.1040, k.3; f.826, op.3, dz.50, k.76, 120, 139, 156, 185, 416-422;

33 Zob. Kobak A., Unicztożennyje kładbiszcza. „Istoriczeskije kładbiszcza Pietierburga”, SPb 1993, s. 560-562.

34 ADD XI. Pamiętnik Ojca Redemptorysty Edwarda Juniewicza, Zeszyt I, s.55-74 (manuskrypt).

35 Należy zaznaczyć, że w carskiej Rosji prawo przewidywało surową karę za beszczeszczenie i niszczenie cmentarnych świętości. M in. Kodeks Karny 1845 r. przewidywał za rozkopanie grobu 10- 12 lat katorgi, za zniszczenie nagrobka – karę więzienia  4-8 lat, a za kradzież na cmentarzuu – rok więzienia lub zesłanie na Syberię (PSZ. Sobr.2, T.20. 1845. № 19283.S.643).

RZYMSKOKATOLICKI CMENTARZ WYBORSKI W PETERSBURGU

HISTORIA  CMENTARZA WYBORSKIEGO W  PETERSBURGU 

Do połowy XIX w. w Petersburgu nie było cmentarza katolickiego. Zmarli katolicy chowani byli na specjalnych działkach wydzielanych w tym celu na cmentarzach prawosławnych i luterańskich7. Zakonnik dominikański, o. Łukaszewicz, owładnięty po przybyciu do Petersburga w 1823 r. ideą stworzenia cmentarza katolickiego, zaczął zbieranie środków na ten cel8.

W 1839 r. wielka księżna Maria Mikołajewna, córka Mikołaja I, wyszła za mąż za księcia Maksymiliana Leichtenberskiego, którego ród zaliczany był do Rosyjskiego Domu Imperatorskiego. Jednak sam książę nie zmienił swego wyznania, pozostając katolikiem. Jego ojcem duchownym został o. Dominik Łukaszewicz, który wywierał duży wpływ na księcia. Książę obiecał okazać pomoc w urządzeniu cmentarza katolickiego i wybudowaniu na nim dużego kościoła, szpitala i przytułku dla starców. Wykonania prac projektowych podjął się architekt Mikołaj Benoit. Wartość materiałów i wykonanych prac według kosztorysu wyniosła 600 tys. rubli.

W 1852 r., po ukończeniu prac projektowych, duchowieństwo katolickie Sankt Petersburga zwróciło się do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z prośbą o przydział parceli pod cmentarz katolicki na Wyborskiej Stronie, na tzw. Polu Kulikowym.

Nagła śmierć księcia Leichtenberskiego w tymże 1852 r. przeszkodziła tym planom. Rada Miejska ustosunkowała się do prośby duchowieństwa odmownie, ponieważ szeroka niezabudowana przestrzeń przeznaczona już była na „uregulowanie ulic”. Zaproponowano jednak dwa inne miejsca: przy cmentarzu Bogosłowskim na Murińskiej drodze i na wyspie Gołodaj. Metropolita Ignacy Gołowiński obejrzał te działki i stwierdził, że nie nadają się one na  urządzenie cmentarza.

Po ponownym zwróceniu się duchowieństwa katolickiego w 1856 r. do imperatora Aleksandra II zostało wydane zezwolenie dla „duchowieństwa rzymskokatolickiego w Sankt Petersburgu na władanie ziemią wydzieloną z miejskiego wygonu w Wyborskiej części, zwanej Kulikowym Polem, dla urządzenia cmentarza i kaplicy, o powierzchni 10 dziesięcin i 33 sążni”9 (ponad 50 tys. m²).

Na czele Komitetu d/s Budowy Cmentarza i Kościoła stanął o. D. Łukaszewicz; w skład komitetu weszli również: porucznik Siedlecki, kupiec Kitner, architekt N. Benoit i akademik L. Ferrocini.

Ojciec D. Łukaszewicz przystąpił do budowy kompleksu cmentarnego według  kosztorysu zredukowanego do 60 tys. rubli10. Do cmentarza przeprowadzono drogę, a parcela o powierzchni 24,5 tys. sążni kwadratowych została zagospodarowana i podzielona na prostokątne działki. Każdej z nich nadano imię katolickiego świętego.

Dzięki staraniom o. Dominika budowa była prowadzona w szybkim tempie i dn. 15/27 maja 1856 r. prałat Antoni Fiałkowski poświęcił terytorium cmentarza i kamień węgielny przyszłego kościoła.  Dn. 2/14 lipca 1859 r. abp Wacław Żyliński odprawił uroczystą Mszę Św. w nowym kościele Wniebowzięcia NMP (według innych źródeł – kościół Zwiastowania NMP na cmentarzu Wyborskim). Najprawdopodobniej istniało kilka różnych nazw tego kościoła, zachowanych w informatorach i przewodnikach.

 W pierwszym cyklu  budowy  urządzeń cmentarnych i kościoła jej koszty wyniosły 148 tys. rubli (sam tylko Klemens Połoński ofiarował 20.000 rubli). Do podziemia kościoła zostały przeniesione zwłoki abp. Ignacego Gołowińskiego, zmarłego dn. 7 października 1855 r. W późniejszym czasie zostali tam pochowani metropolici: Fiałkowski, Gintowt, Dmochowski i Kłopotowski; biskupi: Staniewski i Iwaszkiewicz. W kościele zbudowano grobowce rodzinne dla rodziny Benoit i hrabiów Potockich. Dn. 14 grudnia 1898 r. pochowano tu samego architekta kościoła – Mikołaja Benoit11.

W podziemiach znajdowały się wykute z marmuru nagrobki hierarchów Kościoła rzymskokatolickiego, przedstawiające zmarłych w pozycji leżącej, w całej okazałości, w szatach świątecznych, z mitrą na głowie. W pierwszych latach istnienia cmentarza, jeszcze słabo zagospodarowanego, otoczonego łanami zbóż, niedaleko od niego znajdował się letni dom żeńskiej szkoły parafialnej, istniejącej przy kościele św. Katarzyny. W tamtych czasach ten teren nie wyglądał tak zaniedbanie, jak później – okolice miały wygląd zagospodarowanej wsi. Dn. 24 grudnia (5 stycznia) 1876 r. o. Dominik zmarł i był pochowany w podziemiach kościoła. W dowód pamięci o o. Dominiku w sali rekreacyjnej gimnazjum św. Katarzyny postawiono jego popiersie.

Dn 6. lipca 1837 r. cmentarz został podzielony na kwatery. Za pochowanie zmarłego pobierano opłatę w zależności od położenia kwatery. Ubogich chowano bezpłatnie. Właściwie  aż do 1873 r. nie było żadnej ścisłej taryfy opłat za pogrzeb12. Za różne usługi biuro cmentarne pobierało następujące opłaty:

            za  nagrobki z kamienia – 40-70 rub.,

            za drewniany krzyż – 2 rub. 75 kop.,

            za płytę – 3-30 rub.,

            za pomniki z kamienia – 100-125 rub.,

            Za pochowanie, w zależności od działki, pobierano następujące opłaty — na działkach świętych:

             Piotra, Pawła, Katarzyny, Karola, Jana – 75-200 rub.;

            Dominika, Wincentego, Franciszka, Stanisława, Józefa, Stefana, Szymona, Tadeusza, Urbana – 50-150 rub.;

            Kazimierza, Jakuba, Andrzeja, Anioła Stróża, Jerzego, Łukasza, Marka, Erazma, Antoniego, Maryi, Michała, Rafaela, Gabriela – 20-150 rub.;

            Filipa, Wniebowzięcia NMP, Korneliusza, Joachima, Wawrzyńca, Sebastiana, Floriana, Łazarza, Szczepana (2), Henryka, Witta, Justyna – 50-150 rub.;

            Bartłomieja – 5-25 rub. (dla ubogich – bezpłatnie; bezpłatnie chowano również na działkach św. Korneliusza, Joachima, Wawrzyńca, Floriana, Sebastiana, Stefana i Łazarza, przy czym na tych działkach można było ofiarować jałmużnę dla biednych wrzucając ją do kościelnej skarbonki);

            Brunona, Alfreda, Hugona i Ludwika – 500 rub.;

            w podziemiach kościoła – 2000 rub.;

            za Mszę Św., nabożeństwo żałobne i wotywy pobierano od 2 do 100 rub.

            Mogiłę, którą nikt systematycznie się nie opiekował i nie dbał o jej porządek, likwidowano13.

            W latach 1873-1875 wszystkie alejki na cmentarzu były odnowione i  ziemia na nich ubita; zostały zbudowane nowe mostki nad rowami. Wzdłuż alejek posadzono drzewa.

Dla chowania duchowieństwa wydzielono pierwszy rząd każdej z czterech kwater przyległych do kościoła.

W latach 1877-1878 za środki o. Franckiewicza i według projektu M. Benoit do kaplicy została dobudowana dzwonnica.

Dn. 17 grudnia 1894 r. ustalono granice filialnej parafii katedry św. Katarzyny, istniejącej przy kościele cmentarnym Nawiedzenia NMP; przy czym terytorium cmentarza nie weszło w granice parafii. Zostały również określone nowe reguły funkcjonowania kościoła cmentarnego, w którym miało przebywać jednocześnie dwóch księży. Oprócz odprawiania mszy żałobnych do obowiązków księży należała również opieka nad więźniami.

W 1879 r. według projektu tegoż architekta, Mikołaja Benoit, dzwonnica była dobudowana do kościoła. Malowidła ścienne wykonał Adolf Szarleman. Kościół był na nowo poświęcony – tym razem pod wezwaniem Nawiedzenia NMP. Proboszczem kościoła był wówczas o. Franckiewicz. Według projektu Stanisława Wołowskiego pracownie rzemieślnicze o. Maleckiego wykonały dwa ołtarze dębowe w stylu gotyckim. Przy kościele cmentarnym znajdowały się przytułek dla sierot i szkoła. Uroczyście, z mszą odprawianą przez biskupa i z procesją, obchodzono święto parafialne dn. 2 lipca.

W 1880 r. murowana brama i dachy domów obsługi cmentarnej zostały obite blachą dachową. Sam cmentarz nadal był otoczony wałem i płotem14.

Za pieniądze otrzymywane na  cmentarz utrzymywano również kościół, pracowników biura cmentarnego i duchowieństwo (na początku XX w. dochód wynosił 17.000 – 20.000 rub., rozchód – 9.000 – 13.000 rub.15).

W połowie XIX w. w Petersburgu można było naliczyć ok. 30 tys. katolików. Liczba corocznych  pogrzebów pod koniec XIX w. na cmentarzu Wyborskim sięgała siedmiuset i wynosiła w sumie ok. 40 tys.16 Na początku XX w. wolnych miejsc na cmentarzu już prawie nie było, dlatego w 1905 r. duchowieństwo Petersburga podjęło starania o przykrojenie do cmentarza dodatkowej parceli. Rada Miejska załatwiła sprawę odmownie, powołując się na decyzję o „stopniowym zamykaniu istniejących w granicach miasta cmentarzy”17.

Do 19 stycznia 1905 przy cmentarzu działała pracownia zajmująca się wykonywaniem nagrobków, zamknięta zgodnie z zarządzeniem metropolity jako „sprzeczny z prawem kanonicznym zakład komercyjny18” (jednak pracownia notowana była jako należąca do parafii jeszcze w 1915 r.).

Do 1902 r. cmentarzem zarządzała administracja parafii św. Katarzyny. Na początku 1903 r. została utworzona samodzielna parafia pod wezwaniem Nawiedzenia NMP. Od tego czasu cmentarz Wyborski uważany był za samodzielny  i zarządzało nim jego duchowieństwo19.

Już w 1908 r. administracja cmentarna prosiła o przykrojenie do cmentarza katolickiego terytorium byłego cmentarza Cholernego. Prośba została odrzucona. Powtórzono ją 22 kwietnia 1911 r., jednak sprawa znów została załatwiona odmownie.

Od 1912 r. chowanie na cmentarzu Wyborskim było ograniczone. Katolików grzebano również na katolickiej działce cmentarza Wniebowzięcia NMP20.

Trzy razy w miesiącu były odprawiane Msze Św. w języku polskim, a raz w miesiącu – w języku litewskim.

W 1915 r. parafia Nawiedzenia NMP liczyła 3800 osób.

Dn. 30 maja 1918 r. (po raz pierwszy w historii Petersburga!) w święto Bożego Ciała przez ulice miasta przeszła uroczysta procesja, która zaczęła się od kościoła św. Katarzyny. Kierując się po Newskim Prospekcie w stronę Litiejnego, procesja skręciła w lewo. Druga kolumna szła od kościoła Wniebowzięcia NMP na ul. 1-szej Roty po Zagorodnym Prospekcie. Obie kolumny połączyły się na Litiejnym i procesja wyruszyła dalej w stronę cmentarza Wyborskiego. Na czele procesji kroczył nowy metropolita mohylewski – Edward von Ropp. Msza Św. była odprawiona pod gołym niebem. Płomienne kazanie wygłosił prefekt szkoły o. Szwejnis.

Obawiając się znacjonalizowania cmentarza Wyborskiego, abp E. Ropp w 1918 r. wydał zarządzenie o jego zamknięciu. Jednak nadal chowano zmarłych, co prawda w mogiłach zbiorowych, starając się przy tym starannie zapisywać ich imiona i nazwiska21. Dn. 7 grudnia 1918 r. został podpisany dekret Sownarkomu „O cmentarzach i pogrzebach”, zgodnie z którym wszystkie cmentarze i organizacja pogrzebów oddane zostały w ręce władz terenowych, a duchowieństwo  odsunięte od zarządzania cmentarzami22.

Mimo przedsięwziętych przez metropolitę odpowiednich kroków, cmentarz znacjonalizowano w 1919 r.  Jednak już we wrześniu 1920 r. przedstawiciele dziewięciu parafii Piotrogrodu pisali do Komisji d/s Nacjonalizacji Cmentarzy: „ … niejednokrotnie bezczeszczono zwłoki … otwarta jest furtka od strony stacji towarowej finlandzkiego odgałęzienia kolei, w wyniku czego … niszczone są nagrobki, pomniki, wynoszone krzyże, groby są bezczeszczone, zaśmiecane resztkami pożywienia i ekskrementami. Wieczorami kaplice służą jako miejsca rozpusty”.

Przy kościele stały dwa murowane domy, w których mieszkały siostry zakonne dwóch kongregacji: Franciszkanek Misjonarek Maryi i Misjonarek Świętej Rodziny. Ich przynależność do zgromadzeń zakonnych trzymana była w tajemnicy. Zakonnice zmuszone były do no noszenia świeckiej odzieży.

W 1912 r. proboszcz o. Piotr Janukowicz zwrócił się do matki Bolesławy Lament23 z prośbą, aby pokierowała nauczaniem początkowym w szkole parafialnej. Matce Bolesławie pomagała m. Maria Chrzanowska. Dn. 1 września 1914 r., dzięki staraniom pracujących przy parafii od 1912 r. zakonnic kongregacji Świętej Rodziny, zostało otwarte 4-klasowe progimnazjum.

Obie zakonnice mieszkały w jednym pokoju, który w ciągu dnia zamieniał się w klasę. W latach 1918-1933 przy kościele cmentarnym, dzięki wysiłkom sióstr zgromadzenia bł. Bolesławy Lament, przeprowadzane były zajęcia szkoły podziemnej, w której dawane były również lekcje religii. Często katechizacja odbywała się w licznych kaplicach nagrobnych24.

Mimo wielu trudności życie parafialne nie gaśnie. Siostra Bolesława pomaga będącym w potrzebie, uczy dzieci religii i przygotowuje do I Komunii Św. Co roku przeprowadzane są rekolekcje dla młodzieży. Chociaż sama matka Bolesława opuszcza Petersburg w 1927 r., to zapoczątkowana przez nią działalność rozwija się do 1933 roku.

Oprócz tego, przy kościele wybudowano dom parafialny, pracownię nagrobków, dom dla starców pod wezwaniem św. Marii Magdaleny, przytułek „Jasełka” (pracowały w nim siostry franciszkanki), a także kościół św. Franciszka i kościół św. Aleksego.

W 1917 r. do parafii kościoła Nawiedzenia NMP należały również:

1. Kaplica św. Franciszka w Udzielnem (Udielnoje), róg ul. Kuzniecznej i Pogriebkina z plebanią, ogrodem i chłodnią;2. Kaplica nowego cmentarza rzymskokatolickiego w miejscowości Pargołowo z plebanią;

1. Kaplica i dom przy szosie Kołtuskiej (Kołtuszy) na Porochowych;
2. Przy samym kościele cmentarnym: cztery drewniane domy: dom dla duchowieństwa, szkoła parafialna, żłobek, przytułek dla ludzi starych i kalekich, a także pracownia nagrobków i szopa na terytorium przyległym do cmentarza.Granice parafii Nawiedzenia NMP (według stanu na 8. marca 1918 r.) były następujące: wzdłuż rzeki Newy do rzeki Ochty włącznie, aż do Nowej Wsi (Nowaja Dieriewnia), wzdłuż torowiska linii kolejowej wiodącej do Szliselburga, łącznie z przyległymi miejscowościami, wzdłuż granicy miasta od stacji Prijutino do Pargołowo włącznie, od Pargołowa do Newy, dochodzącej do Nowej Wsi. W 1919 r., w okresie ogólnego zamętu,  na cmentarzu Wyborskim rozpoczął swą służbę unita o. Trofim Siemiacki, odprawiający nabożeństwa żałobne według obrządku wschodniego.Do 1920 r. w podziemiu kościoła zebrało się ponad sto metalowych trumien, czekających na odesłanie do Polski. Wśród nich znajdowała się trumna z ciałem abp. Kluczyńskiego, zmarłego na Krymie w 1917 r. W lipcu 1920 r. na terytorium cmentarza wdarł sią uzbrojony oddział czerwonoarmistów, którzy powyciągali trumny z podziemia, załadowali je na platformy i wywieźli na cmentarz Wniebowzięcia (Uspienskoje) w Pargołowie. Tam otwierali metalowe trumny i łopatami przerzucali szczątki do drewnianych skrzyń. Puste metalowe trumny załadowano na samochody ciężarowe. Skrzynie ze zwłokami zrzucano do przygotowanego wcześniej rowu. Tylko w kilku przypadkach zezwolono na pochowanie zmarłych w osobnych grobach.O tym wydarzeniu pisał dziekan K. Budkiewicz ( List do abp. Cieplaka, 1920 r.): „ … krzyże i (…) cenne rzeczy z grobów i kaplic zaczęły ginąć, szczątki ok. 100 osób, znajdujące się w krypcie kościoła i przeznaczone do wysłania na ojczyznę, wyrzucają z żelaznych trumien (…), trumny są sprzedawane, na cmentarzu dokonywane są czyny uwłaczające miejscom świętym, komisarz za łapówki zezwala na chowanie obojętnie kogo bez obrzędów kościelnych …”25.W ten sposób przedstawiciele władzy sowieckiej dokonali bluźnierczego aktu wandalizmu i sponiewierania zwłok metropolitów mohylewskich: Aleksandra-Kazimierza Gintowta, Ignacego H(G)ołowińskiego, Kazimierza Dmochowskiego, Bolesława-Hieronima Kłopotowskiego, Szymona-Marcina Kozłowskiego i Antoniego Fiałkowskiego. Ten sam los spotkał groby biskupów: Jerzego Iwaszkiewicza i Józefa-Maksymiliana Staniewskiego. Nie zachował się również grób samego o. Dominika Łukaszewicza.O. Franciszek Rutkowski, korzystając ze specjalnego zezwolenia CzK, uratował ciało abp. Kluczyńskiego od zbeszczeszenia, postarał się o zwrot trumny ze szczątkami i ponownie pochował je na cmentarzu Wyborskim.W późniejszym czasie prochy arcybiskupa zostały przewiezione do Wilna i tam na nowo pochowane w krypcie katedry Wileńskiej.Dn. 18 marca 1923 r. w kościele wybuchnął pożar, który zniszczył cały wystrój wewnętrzny świątyni.Na planie Leningradu, wydanym w 1923 r., cmentarz katolicki rozdzielony jest na dwie części przedłużeniem ul. Mineralnej. W maju 1939 r. Krasnogwardyjska Rada Rejonowa podjęła decyzję o całkowitej likwidacji cmentarza Wyborskiego26. Kościół zamknięto ostatecznie. Ze zjednoczenia „Pogrzeby” cmentarz został przekazany do dyspozycji Krasnogwardyjskiego Rejonowego Wydziału Finansowego. Na miejscu cmentarza planowano założenie parku. Z cmentarza Wyborskiego do Nekropola Mistrzów Sztuk Pięknych (były cmentarz Tichwiński Aleksandro-Newskiej Ławry) przeniesiono tylko cztery groby – Angeli Bosio, Fiodora Bruni, Konstantyna Danzasa i Ludwika Premazziego.Cmentarz gwałtownie podupada: na jego terytorium budowane są zakłady przemysłowe, bezpośrednio na grobach kładzione są asfaltowane drogi. W wyniku tych przemian do dzisiejszego dnia zachowała się tylko jedna kaplica nagrobna.Dn. 8 marca 1940 r. inżynier-ekonomista Nikonow w sprawozdaniu dla rady techniczno-ekonomicznej Wydziału Architekturno-Planistycznego Lensowietu pisał: „Robotnicy, wydobywający kamienie, nie demontują pomników w celu racjonalnego wykorzystania kamienia i innych elementów pomników, lecz najczęściej rozbijają je na drobne kawałki. Rozbijanie pomników powoduje masowe niszczenie roślinności”.Dn. 17 lipca 1941 r. główny mechanik Fabryki Wyrobów Metalowych im. J.Stalina G. Kułagin zapisał w swoim pamiętniku: „Wszyscy mężczyźni wieczorami odbywali szkolenie wojskowe. Na polskim cmentarzu rzucaliśmy wiązki granatów i butelki z mieszaniną wybuchową  w makietę czołgu i z samozaparciem trenowaliśmy walkę na bagnety”.W okresie powojennym cmentarz był zniszczony całkowicie. W grudniu 1948r. został zatwierdzony projekt dostosowania byłego kościoła do potrzeb hal produkcyjnych Kalinińskiego Rejonowego Kombinatu Przemysłowego. Przy tym zaznaczano, że „obecnie kościół otacza pustkowie z rzadkimi, chaotycznie rosnącymi drzewami i nielicznymi pomnikami”27.Technolog Fabryki Wyrobów Sportowych na Wyspie Wasilewskiej – Dokuczajew w 1988 r. opowiadał, jak będąc dzieckiem przenikał do podziemia kościoła, gdzie były zwalone na kupę metalowe przedmioty wygrzebane przez ekshumatorów podczas rozkopywania niektórych grobów. Dokuczajew dobrze zapamiętał metalowe części zbroi rycerskiej: metalowe rękawice, napierśnik, puklerze itd. Trafiały się też egzemplarze broni białej: szable, kindżały, pałasze.Sam kościół na cmentarzu Wyborskim, mimo licznych strat architektonicznych i przebudów (zniesiona została iglica dzwonnicy, połowa przestrzeni wewnętrznej podzielona stropami piętrowymi) zachował się do dnia dzisiejszego.Terytorium cmentarza było rozdzielone między sąsiadującymi  przedsiębiorstwami przemysłowymi. Każde z nich ogrodziło swój plac i rozmieściło na nim różne zabudowania według swych potrzeb: hale produkcyjne, magazyny, garaże itd. Wygląd cmentarza i znajdującego się na nim kościoła został zniekształcony nie do poznania. Wewnątrz świątyni mieści się obecnie laboratorium przemysłowe. Załamanie ulicy Wniebowzięcia (Uspieńskiej) zostało wyprostowane, a jej nazwę  zamieniono na Arsenalną. Przy czym ulica została poszerzona i zaasfaltowana.Na zawsze utracone zostały groby wielu wybitnych działaczy kultury i nauki. Ich krótkie biografie , informację o pogrzebie i losach grobu czytelnik może znaleźć na str. 63-17428.Od 1991 r. grupa petersburskich katolików stara się o zwrot budynku kościoła jego prawowitemu właścicielowi, tj. Kościołowi rzymskokatolickiemu. W 1992 r. parafia Nawiedzenia NMP otrzymała świadectwo rejestracji państwowej w Ministerstwie Sprawiedliwości. Na administratora parafii wyznaczony został o. Eugeniusz Heinrichs. Ks. Krzysztof Pożarski, Petersburg

7 W carskiej Rosji wszystkie cmentarze były instytucjami kościelnymi i znajdowały się pod zarządem duchowieństwa diecezjalnego w zależności od wyznania. Cmentarz Przemienienia Pańskiego (Prieobrażenskoje Kładbiszcze) i Cmentarz Wniebowzięcia (Uspienskoje Kładbiszcze) były pierwszymi i pozostały jedynymi cmentarzami, które podlegały nie zwierzchnictwu diecezjalnemu, a Radzie Miejskiej. Grzebania katolików dokonywano na katolickich działkach różnych cmentarzy: na Sampsoniewskim, Smoleńskim, Wołkońskim, Przemienienia i Wniebowzięcia (obecnie Północnym).

8 A. Kobak, Unicztożennyje kładbiszcza, zob. w: Istoriczeskije kładbiszcza Pietierburga, SPb 1993, s.560-562.

9 CGAIŁ, f. 921, op. 12, dz.177, k. l.5

10 CGAIŁ, f.921, op. 12, dz. 177, l. (k)16-29

11 W. Bielajew, O kładbiszczach w Sankt Pietierburgie, SPb. 1872, s.33; S. Szulc, Chramy Sankt Pietierburga. Istorija i sowriemiennost’, SPb. 1994, s.242.

12 W 1841 r. w Rosji  wprowadzono siedem kategorii cmentarnych (od 1871 r. pozostawiono pięć). Różniły się one wysokością opłaty za miejsce pochowania w zależności od jego zagospodarowania. Miejsca wewnątrz kościoła cmentarnego i obok niego były najdroższe. Na cenę wpywało to, czy miejsce znajdowało się w pobliżu dróg, czy też na uboczu, przy wejściu na cmentarz, czy na odległych kwaterach. Ostatnia kategoria była bezpłatna (Położenije o wznosach w polzu cerkwiej i pricztow pri pogriebienijach(…) usopszych i pri ustrojstwie mogił (…) na kładbiszczach , SPb. 1907)

13 Troska o nagrobki zawsze była obowiązkiem krewnych, którzy regularnie uiszczali odpowiednią opłatę w kasie cmentarza. Jeśli krewni przestawali dbać o mogiłę, to pomnik znoszono. W Rosji obowiązywał okres 30 lat, po upływie którego podejmowana była decyzja o likwidacji mogiły (Istoriczeskije kładbiszcza Pietierburga, SPb 1993, s. 41).

14 RGIA, f. 822, op. 12, dz. 2921, k. 36-48; f. 826, op. 3, dz. 50, k. 120-121, 208-210.

15 RGIA, f. 826, op. 3, dz. 50, k. 178.

16 W latach 70-tych XIX w. w Petersburgu było ok. 2 mln. mieszkańców. Liczba zgonów w ciągu roku sięgała 24 tys. (Istoriczeskije kładbiszcza Pietierburga, SPb 1993, s. 36).

17 CGAIŁ, f.792, op. 1, dz. 2499.

18 RGIA, f.826, op. 3, d.50, k. 178-179, 379.

19 Tamże, k. 272.

20 W 1911 r. administracja cmentarza Wyborskiego nabyła działkę o pow. 10 dziesięcin, przylegającą do cmentarza Wniebowzięcia NMP. Według projektu architekta I. Podlewskiego został wzniesiony malowniczy drewniany kościół z zaostrzoną ku górze dzwonnicą, w stylu zbliżoną do kościołów zakarpackich (CGIA, f..821, op. 128, dz. 733, k. 28-32; CGAIŁ, f. 256, op. 28, dz. 519; f. 210, op. 1, dz. 698, k. 67-83). Konsekrowany w 1914 r., zniesiony w połowie lat dwudziestych (rozebrany na brewna, z których zbudowano łaźnię).

21 Niestety, część podobnej listy zmarłych została tak bardzo zniszczona, że 20 nazwisk pochowanych w mogile zbiorowej nie da się odczytać (Zob.: RGIA, f. 826, op. 3, dz. 50, k. 420).

22 Diekriety sowietskoj własti, t.4, M. 1968, s. 163.

23 Dn. 5. czerwca 1991 r. papież Jan Paweł II zaliczył zakonnicę Bolesławę Lament  w poczet błogosławionych.

24 Gronkiewicz Teresa, Życie i działalność Bolesławy Marii Lament (1862-1946), założycielki Zgromadzenia Sióstr Misjonarek św. Rodziny, Warszawa 1990, s. 96 n.

25 RGIA, f. 826, op. 1, dz. 1498, k. 165; op. 3, dz. 50, k. 415, 419, 423-424, 436.

26 CGA SPb, f. 7384, op. 18, dz. 1056, k. 13.

27 Łuknickaja W., Nikołaj Gumiliow. Żyzń poeta po matieriałam domaszniego archiwa siem’i Łuknickich,Leningrad 1990, s. 256-257.

28 Analogicznie zostały zlikwidowane następujące petersburskie cmentarze: Farforowskoje (Porcelanowe), Małoochtinskoje, Mitrofanijewskoje.

OSOBY POCHOWANE NA CMENTARZU WYBORSKIM

KRYPTY POD KOŚCIOŁEM 

MOHYLEWSCY METROPOLICI,

BISKUPI I DUCHOWIEŃSTWO

Gintowt-Dziewałdtowski Aleksander-Kazimierz (26.02-1821,Wojszkany – 14.08.1889, Duderhof) – metropolita mohylewski.

Po ukończeniu filozofii i teologii w Wileńskiej Akademii Duchownej (w 1845 roku) otrzymał święcenia kapłańskie, od 1849 roku był proboszczem w Janiszkach, a w latach 1855-1865 – dziekanem w byłej parafii bernardyńskiej w Kownie. Władze carskie wydaliły go z Kowna za sprzeciwianie się wprowadzaniu języka rosyjskiego do liturgii. W 1872 r. został sufraganem płockim, w 1874 r.- wikariuszem kapitularnym i administratorem diecezji, 1883 r. – arcybiskupem diecezji mohylewskiej i administratorem apostolskim diecezji mińskiej.

Stawiał aktywny opór wprowadzeniu języka rosyjskiego do liturgii katolickiej. Nie wydawał rozporządzeń odnośnie obsadzenia wolnych posad proboszcza w tych parafiach, gdzie władzom carskim udawało się wprowadzić język rosyjski. Władze ograniczały jego kontakty z proboszczami, zabraniały przeprowadzania wizytacji  kanonicznych w parafiach diecezji mińskiej, likwidowały parafie i klasztory w Białorusi. Mimo czynionych mu przez władze carskie przeszkód, arcybiskupowi udało się zdobyć środki na powiększenie budynku Seminarium Duchownego w Petersburgu i okazywać wsparcie Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej. Napis na nagrobku – po łacinie.

„Swiet Jewangielia”, Nr 22 (324), 27.05.2001r.; Jerzy Wasilewski,  Arcybiskupi i administratorowie archidiecezji mohylewskiej, Pińsk 1930,s.96-110; M. Godlewski, PSB VII s.473-474; A. Petrani, Kolegium Duchowne w Petersburgu, Lublin 1950, s. 111, 113, 141; W. Urban Ostatni etap dziejów Kościoła katolickiego w Polsce przed nowym tysiącleciem (1815 – 1965), R. 1966, s.174; B. Kumor, Ustrój i organizacja Kościołakatolickiego w okresie niewoli narodowej(1772-1918), Kraków 1980. 

Hołowiński Ignacy (5.10.1807 r., Owrucz, (Polesie Wołyńskie) – 19.10.1855 r., Petersburg) – metropolita mohylewski. Pisarz religijny, tłumacz, kaznodzieja. Jego prace wydawane były również pod pseudonimami: Ignacy Kefaliński, Żegota Kostrowiec. Uczył się u pijarów w Międzyrzeczu Koreckim, następnie (1825-1826) w Akademii Duchownej w Łucku. Od 1827 roku studiował na fakultecie teologicznym Uniwersytetu Wileńskiego i w 1830 został wyświęcony na kapłana. Nauczał katechizmu w szkole szlacheckiej w Żytomierzu.

W 1835 r. został kanonikiem katedralnym Żytomierza, od 1837 r.- profesorem i kapelanem Uniwersytetu  Kijowskiego. W 1839 r. udał się z pielgrzymką do Ziemi Świętej (Pielgrzymka do Ziemi Świętej, I-IV, Wl. 1842-1845, Ptb 1853). Od 1842 r. pełnił obowiązki rektora Akademii Duchownej, przeniesionej z Wilna do Petersburga. Wykładał dogmatykę i homiletykę ( Homiletyka, K. 1859). W 1847 roku rozwinął aktywną działalność w związku z przygotowaniami do podpisania konkordatu między Stolicą Apostolską i rządem carskim; w 1848 r. został sufraganem mohylewskim i koadiutorem ( z prawem dziedziczenia) arcybiskupa K. Dmochowskiego, w 1851 r. – metropolitą mohylewskim i przewodniczącym Rzymskokatolickiego Kolegium Duchownego w Petersburgu. Podczas reorganizacji diecezji działał w interesach Rzymu. Razem z M. Grabowskim, G. Rzewuskim, I. Kraszewskim i I. Przesławskim Hołowiński zorganizował konserwatywne koło literackie (Petersburska koteria 1841-1851), zwalczającego tendencje patriotyczne, demokratyczne i narodowo-wyzwoleńcze. Hołowiński należał do umiarkowanego skrzydła „koterii”.

Działalność literacka bp. Hołowińskiego zaczęła się od tłumaczenia sonetów Petrarki (Rusałka, 1840 r.). Przetłumaczył 6 dramatów W. Szekspira (Dzieła I-II, Wl. 1840-1841). Powszechne uznanie przyniosły mu dopiero Legendy (Wl., 1843, Zołoczew 1895-3, przekład na  język angielski, rosyjski i czeski), oparte na kilku polskich baśniach ludowych i legendach historycznych. Utwory religijno-filozoficzne i utwory literackie ( w tym również opowiadanie o matce – Dominice Hołowińskiej z domu Leska (Życiorys mojej matki, Przyjaciel Narodu, I I (1844) 34-36)) bp Hołowiński zebrał w Teczce rozmaitości (Wl. 1844). Opublikował również wiersz Dzieciątko Jezus (Wl. 1846) i opowiadanie Rachela (Wl. 1847), które dzisiaj jest wyjątkowo ciekawym przykładem pierwszego w literaturze polskiej romansu religijnego, napisanego pod wpływem romantyzmu. Utwory o mniejszym znaczeniu zostały zebrane przez niego w Listach Żegoty Kostrowca (I-II, Wl. 1848).

Szczególnie wysoko ceniony był dar kaznodziejski arcybiskupa Hołowińskiego. Jego kazania ( Kazania niedzielne, świąteczne, kazania z okazji różnych wydarzeń i mowy wygłoszone w Petersburgu, Kraków 1857) świadczyły o wysokiej erudycji autora. Wyróżniały się one częstym powoływaniem się na Ojców Kościoła i prostotą wniosków. Kompozycja kazań opierała się na zasadzie związków przyczynowo-skutkowych i swobodnym korzystaniu z epitetów, sentencji, powtórzeń. Arcybiskup Hołowiński przygotował i wydał Kazania Józefa Wereszczyńskiego, biskupa kijowskiego (SPb 1854). Niektórzy badacze, na przykład N. Korbut, przypisują Hołowińskiemu autorstwo Mów pogrzebowych (Wl. 1856), które są najprawdopodobniej zbiorem kazań i mów pogrzebowych wygłoszonych po śmierci arcybiskupa jego uczniami i przyjaciółmi. Pośmiertnie wydane zostały modlitwy Miesiąc maj, poświęcony Bogurodzicy Dziewicy (Kr.1875, 1909) i Hymny kościelne(Kr. 1856).

Poglądy filozoficzne arcybiskupa Hołowińskiego opierały się na obronie metody scholastycznej (O metodzie filozoficznej, w: Tygodnik Petersburski, 13, (1843), s.74; Teczka rozmaitości, Wl. 1844). W swoim dziele kapitalnym O stosunku filozofii do naszej religii i cywilizacji ( Tygodnik Petersburski 17 (1846), s. 18-86; Listy Żegoty Kostrowca II, Wl. 184 S ) Hołowiński występował przeciwko niemieckiej filozofii idealistycznej i w szczególności przeciwko poglądom filozoficznym B. Trentowskiego.

Na nagrobku arcybiskupa Hołowińskiego – herb i posąg. Napis po łacinie.

A. Kijas, Polacy w Rosji, s.111-112; Swiet Jewangielia, Nr22(324), 27.05.2001 r.; F. Gabryl, Filozofia księdza biskupa Ignacego Hołowińskiego. AK 3(1911) z.1, 1-26; J. Wasilewski, Arcybiskupi i administratorowie archidiecezji mohylewskiej, Pińsk 1930; A. Boudou, Le Saint-Siege et la Russie I-II P 1922-2S (Stolica Święta a Rosja, Kr. 1928-1930, I 404-408, 11  18-53); M. Żywczyriski PSB IX 597-598; M. Inglut, Poglądy literackie koterii petersburskiej w latach 1841-1843, W. 1961; J. Depowski, Sprostowanie autorstwa w Bibliografii Ignacego Hołowińskiego, ABMK  32(1976) 289-292; L. Bazylow, Polacy w Petersburgu, Wrocław 1984, 192-196, 237-238, 250-251.

Dmochowski Kazimierz ( ur. 24.06.1779 r. w Zabołociu nad Disną  guberni wileńskiej – zm. 11 stycznia 1851  r. w Petersburgu) – metropolita mohylewski. Do dziesiątego roku życia uczył się w domu rodzinnym, jego nauczycielem był  o. Alojzy. Następnie pobierał nauki w gimnazjum ojców pijarów w Łużkach. Od razu po ukończeniu szkoły w 1797 r. wstąpił do seminarium misjonarzy św. Wincentego a Paulo w Krasławiu (Latgalia), gdzie studiował rok. Następnie przeniósł się
do seminarium diecezjalnego w Wilnie. Święcenia kapłańskie otrzymał dn. 6 grudnia 1803 roku.

W ciągu dziesięciu lat był kapelanem biskupa Kossowskiego i Strojnowskiego.  W 1807 roku został kanonikiem kurlandzkim. W latach 1808-1812 razem z biskupem Strojnowskim służył w Petersburgu. W roku 1813 został wyznaczony na ławnika Konsystorium Wileńskiego. W latach 1815-1827 był ławnikiem Rzymskokatolickiego Kolegium Duchownego w Petersburgu.W 1838 r. został wyznaczony na wikarego biskupa  kurlandzkiego, ale sakrę biskupią otrzymał dopiero dn. 29 czerwca 1841 r. Wkrótce też został zastępcą przewodniczącego Kolegium Duchownego. W 1845 r. na polecenie cara wyznaczony został na głowę Zarządu Diecezji Wileńskiej. Dn. 3 lipca 1848 r. arcybiskup Dmochowski otrzymał bullę papieską ze skierowaniem go do metropolii mohylewskiej, a dn. 10 grudnia w kościele katedralnym św. Katarzyny w Sankt Petersburgu przyjął OMOFOR z rąk biskupa sandomierskiego Józefa-Joachima Goldmana. Dn. 17 lipca 1849 roku uroczyście wstąpił na katedrę mohylewską. Korzystając z tego, arcybiskup Dmochowski dokonuje wizytacji kanonicznej w parafiach  guberni Witebskiem i Mohylewskiej.

W wieku 68 lat abp Dmochowski został metropolitą, ponieważ władze carskie życzyły sobie, aby takie wysokie stanowisko zajmował biskup w podeszłym wieku. Czując to, abp Dmochowski, godząc się na przyjęcie godności metropolity, przeforsował kandydaturę bp. Hołowińskiego na swego koadiutora i zastępcę rektora Akademii Duchownej w Petersburgu. Właśnie ten ostatni, w imieniu metropolity, zarządzał archidiecezją. Według słów bp. Hołowińskiego, abp Dmochowski był „świątobliwy, łagodny, skromny, pełen pokory i  bardzo dobrotliwy”. Wyróżniał się także czystą i gorącą wiarą. Bronił praw Kościoła, szczególnie greckokatolickiego, przed zamachami władz carskich.

Abp Dmochowski zmarł nagle w Petersburgu dn. 11 stycznia 1851 roku. W swym testamencie arcybiskup prosił, aby pochowano go jak najskromniej, na cmentarzu Wyborskim. Ponieważ jednak cmentarz nie był jeszcze poświęcony, to ciało pasterza zostało pochowane na prawosławnym cmentarzu Smoleńskim. Pół wieku później, we wrześniu 1901 roku, arcybiskup Kłopotowski wydał rozporządzenie o przeniesieniu prochu abp. Dmochowskiego na cmentarz Wyborski i umieszczeniu go w krypcie pod kościołem.

Swiet Jewangielia, Nr 22(324), 27.05.2001 r.; A.Boudou, Le Saint-Siege et la Russie. Leurs relations diplomatiaues qu XIX siecle, P. 1925 (Stolica Święta a Rosja. Kr. 1930. II 11-31 (passim); J. WasilewskiArcybiskupi i administratorzy archidiecezji mohylewskiej, Pińsk 1930; C. Falkowski, PSB V 208-210; A. Petrani,Kolegium Duchowne w Petersburgu, Lublin 1950, 32, 70; P. Semenenko, Dziennik SPM II 242.

Kłopotowski Bolesław-Hieronim (13.03. 1848 – 11.02. 1903, Petersburg) – metropolita mohylewski. Uczył się w Złotopolu, w Kijowie, Żytomierzu i Petersburgu. Magister teologii i doktor prawa kanonicznego.

Święcenia kapłańskie otrzymał w 1872 roku. Od 1873 roku był profesorem seminarium duchownego w Żytomierzu, a od 1877 r. – Petersburskiej Akademii Duchownej. W 1883 r. wyznaczony został na kanonika kapituły łucko-żytomierskiej, w 1884 – na inspektora akademii, w 1897 r. na zastępcę sędziego konsystorza w Petersburgu i na rektora Petersburskiej Akademii Duchownej. Tytularny biskup eleuteropolitański i sufragan łucko-żytomierski od dn. 2 sierpnia 1899 r., wyświęcony na biskupa dn. 27 listopada 1897 r. Biskup łucko-żytomierski od 14 grudnia 1899 r. Arcybiskup i metropolita mohylewski od dn. 15 kwietnia 1901 roku. Przewodniczący Rzymskokatolickiego Kolegium Duchownego w latach 1901-1903. Autor licznych artykułów o treści religijnej i podręcznika historii Kościoła.

Napis na nagrobku- po polsku.

Swiet Jewangielia, Nr 22(324), 27.05.2001 r.; J. Wasilewski, Arcybiskupi i administratorzy archidiecezji mohylewskiej, Pińsk 1930.

Kozłowski Szymon-Marcin (28.10.1819 – 17.12.1899) – metropolita mohylewski. Uczył się w Kiejdanach, studiował w Wilnie i Petersburgu. Doktor teologii. Konsekrowany na kapłana w 1844 r. Nauczał katechizmu w gimnazjum kowieńskim. Od 1846 roku – profesor Wileńskiego Seminarium Duchownego, od 1848 – profesor  Petersburskiej Akademii Duchownej. W latach 1851-1864 – rektor Wileńskiego Seminarium Duchownego. W 1852 r. został kanonikiem, a od 1862 r. – kantorem i arcydiakonem kapituły wileńskiej.

Od 1866 r.- ławnik, następnie członek Rzymskokatolickiego Kolegium Duchownego. W latach 1877-1883 – rektor Petersburskiej Akademii Duchownej. Dn. 3 marca 1883 r. wyznaczony został na biskupa łucko-żytomierskiego (konsekracja dn. 1 maja 1883 r.). Arcybiskup i metropolita mohylewski od dn. 2 grudnia 1891 roku. Przewodniczący Rzymskokatolickiego Kolegium Duchownego w latach 1892-1899. Wydawał popularne książki o treści religijnej.

Napis na nagrobku – po łacinie.

Swiet Jewangielia, Nr 22(324), 27.05.2001 r.; J. Wasilewski Arcybiskupi i administratorzy archidiecezji mohylewskiej, Pińsk 1930.

Kluczyński Wincenty (30.09.1847 – 10.02.1917) – metropolita mohylewski. Studiował w Dynaburgu, Wilnie i Petersburgu. Doktor teologii. Wyświęcony na kapłana w 1871 r. był kanonikiem i prałatem kapituły wileńskiej; od 1905 r. – pełniący obowiązki przewodniczącego Rzymskokatolickiego Kolegium Duchownego i prałat. Metropolita mohylewski od 25 marca 1910 r., wyświęcony na biskupa dn. 16 maja 1910 r.

Przewodniczący Rzymskokatolickiego Kolegium Duchownego w latach 1910-1914. Pracował gorliwie na niwie duszpasterskiej. Dobrowolnie zrezygnował z katedry mohylewskiej (dn. 6. sierpnia 1914 r.) i dn. 22 września 1914 wyznaczony został na tytularnego arcybiskupa filippolskiego. Mieszkał na Kaukazie i na Krymie, gdzie też zmarł śmiercią nagłą.

O losach jego grobu zob. aneks str.

Swiet Jewangielia, Nr 22(324), 27.05.2001 r.; J. Wasilewski Arcybiskupi i administratorzy archidiecezji mohylewskiej, Pińsk 1930.

Fiałkowski Antoni (13.06.1796 -30.01.1893) – arcybiskup metropolita mohylewski. Studiował w Płocku i w Wilnie. Doktor teologii i prawa kanonicznego. Wyświęcony na kapłana w 1824 r. Profesor Wileńskiego Seminarium Duchownego i Uniwersytetu Wileńskiego w latach 1825-1833. W 1831 r. mianowany został na kanonika, a w 1842 – na prałata Kapituły Wileńskiej. Od 1834 r. był profesorem, a od 1834 r. – rektorem Wileńskiej Akademii Duchownej. Był wizytatorem pensjonatów żeńskich, przewodniczącym towarzystwa humanitarnego i cenzorem literatury o treści duchownej w Wilnie.

Brał udział w ułożeniu pierwszego katechizmu katolickiego w języku rosyjskim i dał zezwolenie kościelne na jego pierwsze wydanie. Od 1844 r. – ławnik, a od 1848 r. – członek Petersburskiego Rzymskokatolickiego Kolegium Duchownego. W latach 1846-1848 – administrator archidiecezji wileńskiej, a w latach 1855-1856 – archidiecezji mohylewskiej. Był był infułatem w parafii szydłowskiej w 1855 roku.

Biskup tanasieński in partibus infidelium i sufragan kamieniecki od dn. 13 czerwca 1856 r., konsekrowany dn. 12 października 1858 roku. Administrator diecezji kamienieckiej w latych 1859-1860. Biskup kamieniecki od dn. 11 marca 1860 r. Po zlikwidowaniu przez władze carskie diecezji kamienieckiej w 1866 roku mieszkał w Symferopolu. Arcybiskup i metropolita mohylewski od dn. 11 lutego 1872 r. Przewodniczący Rzymskokatolickiego Kolegium Duchownego w latach 1872-1883. Dokonał konsekracji kościoła metropolitalnego w Petersburgu i założył seminarium duchowne. Przekazał mu w testamencie swoją bogatą bibliotekę. Mimo podeszłego wieku i związanych z nim dolegliwości, gorliwie spełniał obowiązki pasterza. Wyróżniał się umiarkowaniem w stosunkach z władzami państwowymi, sprzyjał łagodzeniu konfliktów między Kościołem i rządem. Nagrobek z herbem, napis po łacinie.

Swiet Jewangielia, Nr 22(324), 27.05.2001 r.; J. Wasilewski Arcybiskupi i administratorzy archidiecezji mohylewskiej, Pińsk 1930.

Iwaszkiewicz GEORG (23.04.1819 – 28.12.1875, Petersburg) – biskup pomocniczy. Konsekrowany dn. 18 czerwca 1872.

Napis na nagrobku po łacinie.

Staniewski Józef-Maksymilian, zm. 29 listopada 1871 r. Biskup plateński, pomocniczy biskup mohylewski, wikariusz kapitularny, kawaler wielu orderów.

Łukaszewicz Dominik (1802 r., Litwa -24.12. 1876) – przeor petersburskiego konwentu zakonu dominikanów, proboszcz kościoła św. Katarzyny. Założyciel cmentarza Wyborskiego i kościoła cmentarnego. Dekan petersburski, nauczał katechizmu w wielu szkołach petersburskich. Kapelan księcia M. Leichtenberskiego.

Po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1829 r. został skierowany do Petersburga. Znajomość języków obcych i szeroka erudycja uczyniły go znanym zarówno wśród polskiej, jak i rosyjskiej arystokracji.

W 1839 r. razem z Aleksandrą Potocką o. Łukaszewicz założył pensjonat żeński przy kościele św. Katarzyny. Sam osobiście nauczał w tym pensjonacie katechizmu i z własnych środków utrzymywał kilka wychowanek i profesorek.

Napis na nagrobku – po łacinie.

[Nekrolog] w: Gołos, 1876, Nr 359, RGIA. f. 826, op. 3, d. 50; Z murów św. Katarzyny;  Z. Łukawski, Ludność polska w Rosji; L.Bazylow, Polacy w Petersburgu; R. Hankowska, Kościół św. Katarzyny.

 RODZINA  BENOIT

Benoit – to słynna rodzina.  Wśród jej członków było wielu wybitnych działaczy kultury rosyjskiej. Grobowiec rodzinny z ołtarzem (koniec lat osiemdziesiątych XIX w.- początek dziewięćdziesiątych) znajdował się w lewej ołtarzowej części dolnej kondygnacji kościoła. 

Benoit Mikołaj, syn Leona (01.07.1813 – 11.12.1898) – akademik architektury, przewodniczący Petersburskiego Towarzystwa Architektów, jeden z najznakomitszych mistrzów eklektyki.

Benoit Kamila, córka Alberta(1827 – 11.04.1891), z domu Kawos, żona Mikołaja Benoit’a, córka architekta A. Kawosa.

Benoit Luiza, córka Mikołaja (1869-1870)

Benoit Julian, syn Mikołaja (1860 – 1874)

Лансере Katarzyna, córka Eugeniusza (1882 ? – 1891), wnuczka Mikołaja Benoita, córka rzeźbiarza M. Lansere, siostra malarza-artysty Z. Serebriakowej.Pietrow P.N., Profiessor architiektury Nikołaj Leont’jewicz Benua w swojej połuwiekowoj chudożestwiennoj diejatielnosti (1836-1886). Biograficzieskij oczierk i katałog wystawki, SPb. 1886; Nikołaj Leont’jewicz Benua, profiessor architiektury, w: Jeżegodnik Obszcziestwa Architiektorow-chudożnikow, 1913, wyp. 8, s. 33-44; Bartieniewa M.I. Nikołaj Benua, L. 1985; Bartieniewa M.I., Nikołaj Benua, SPb 1994; Pitanin W.N., Nikołaj Benua, w: Zodczije Sankt Pietierburga. XIX- naczało XX wieka, SPb 1998, s. 369-381.

 Bog(h?)umieński Antoni(zm. 1855 r.), na nagrobku – herb rodzinny.

 Korf Maria, córka Józefa (09.11.1808 – 03.11.1866), z domu Krasowska, baronowa, żona generała artylerii, członka Rady Państwa – barona Mikołaja Korfa (1793-1866). Pochowana obok marmurowego ołtarza, pod marmurowym sarkofagiem. Na nagrobku dwa herby. 

Strzelecki Kazimierz(zm.12.01. 1892 r.)

Napis na nagrobku – po polsku.

 Sierra –CapriolaAntoni(Antoine?)- Mareska (1750-1822) – książę, dyplomata włoski, działacz polityczny konserwatywnej orientacji. Pełnomocny minister Obu Sycylii, poseł neapolitański w Petersburgu w latach 1783-1807. Uczestnik Kongresu Wiedeńskiego, gdzie popierał prawa Burbonów Neapolitańskich. Tekst na nagrobku – po włosku.

            Możliwe, że pochowany był na cmentarzu.

POTOCCY: HRABIOWIE 

Potocki Stanisław-Feliks (1752-1798, Petersburg) – hrabia, działacz polityczny i wojskowy, generał-inchef. Wojewoda czermno-ruski, marszałek konfederacji targowickiej 1792 r., zdrajca swego narodu. Teoretyk „wiecznego bezkrólewia” i zwolennik „możnowładztwa”. Autor wielu prac z dziedziny politologii. W 1794 r. zmuszony został do wyjazdu do Petersburga. Generał rosyjskiej służby od 1797 r.

W czerwcu 1858 r. (?) grób został przeniesiony z cmentarza Smoleńskiego (?).

Tekst na nagrobku- po łacinie.

Potocka Jozefina-Amalia (1752-1798, Petersburg) – hrabina, malarka, dama dworu, jedyna córka hrabiego Georga- Augusta Wandalini Mniszek i hrabiny Marii-Amalii, córki hrabiego Henryka Brul; żona hrabiego Stanisława-Feliksa Potockiego.

W 1858 r. grób przeniesiony z cmentarza Smoleńskiego.

Tekst na nagrobku – po łacinie.

Potocki Stanisław Stanisławowicz (1787-15.07.1831) – hrabia, działacz państwowy i wojskowy. Syn Stanisława-Feliksa i Józefiny-Amalii Potockich. Główny mistrz ceremonii rosyjskiego dworu carskiego, radca tajny. Generał-adiutant, uczestnik wojny 1812 roku. W 1858 r. grób przeniesiony z cmentarza Smoleńskiego.Tekst na nagrobku – po łacinie; herb rodzinny.

Potocki Wiktor (1804-1818)? – hrabia, syn hrabiego Stanisława Potockiego i hrabiny Katarzyny, córki hrabiego Franciszka-Ksawerego Branickiego, głównodowodzącego wojsk Królestwa Polskiego. Główny mistrz ceremonii dworu carskiego. W 1858 r. grób przeniesiono z cmentarza Smoleńskiego.

Potocki Stanisław (1820), niemowlę, syn hrabiego Stanisława i hrabiny Katarzyny Potockich. W 1858 r. grób przeniesiony z cmentarza Smoleńskiego.

Potocki Lew Stanisławowicz (1790- 10.03.1860) – hrabia, działacz państwowy, radca tajny, literat, autor pamiętników. Szambelan carskiego dworu.

Tekst na nagrobku – po łacinie.

Es. 48, s. 738-739, IK, s.566

Potocki Bolesław Stanisławowicz (17.03.1805-10.11.1893) – hrabia, OBERSZENK dworu carskiego.                         Napis na nagrobku-po łacinie.

Potocki Stanisław, główny mistrz ceremonii Rosyjskiego Dworu Imperatorskiego, radca tajny. W 1858 r. grób został przeniesiony z cmentarza Smoleńskiego.

Potocki Stanisław Stanisławowicz (21.11.1829- 01.05.1902) – sekretarz kolegialny, urzędnik Kontroli Państwowej

               Es. 48, s.738-739; IK, s.566; IRLI, Nekrologi. P-C.

 GROBY PRZENIESIONE NA INNE CMENTARZE  1

Do Nekropolu Mistrzów Sztuk Pięknych (były cmentarz Tichwiński Aleksandro-Newskiej Ławry) zostały przeniesione cztery groby:

Bosio Angela ( nazwisko po mężu – Xindavelonis) – słynna śpiewaczka włoska, sopran. Urodziła się w Turynie dn. 20 sierpnia 1829 r., zmarła w Petersburgu dn. 12 kwietnia 1859 roku. Debiutowała w Milanie  w 1846 r., występowała w większości znakomitych teatrów Europy i Ameryki. W ciągu czterech sezonów, od 1856 r. do roku 1859, z tryumfem występowała w operze włoskiej w Sankt Petersburgu, a w latach 1858-1859 – w Moskwie. Wstępowała w operach włoskich kompozytorów. Po powrocie z występów gościnnych w Ameryce przez rok była żoną bogatego Greka Xindavelonisa. Największym jej sukcesem była „Trawiata”. Zmarła nagle na zapalenie płuc, w Domu Demidowa na Newskim Prospekcie, 54. Pożegnalna Msza Św. żałobna odprawiona została w katedrze św. Katarzyny na Newskim Prospekcie2.

Na jej mogile na cmentarzu Wyborskim dn. 1 sierpnia 1861 r. został postawiony pomnik z marmuru, wykonany przez artystę rzeźbiarza Pietro Costę we Florencji w 1860 r. Obecnie pomnik ten (postument i posąg) znajdują się w Nekropolu Mistrzów Sztuk Pięknych w Aleksandro-Newskiej Ławrze. Na postumencie widnieje napis: A La Memoire D’Angela Xindavelonis, Nèe Bosio. (Ku pamięci Angeli Xindavelonis, z domu Bosio), a dalej wiersz:

Elle avait tout ce qu’on envie;                           Była obdarzona wszystkim, co budzi zazdrość;

Elle reçut tout en naissant.                                 Miała wszystko od urodzenia.

Tout, excepté la longue vie,                               Wszystko, oprócz długiego życia.

Elle est morte en la commençant!                      Zmarła na jego początku!

La mort, jalouse de la glorie,                             Śmierć, zazdroszcząc jej sławie,

Brisant un avenir si beau,                                  Rozbiła przyszłość pełną blasku,

N’ensevelit pas sa mémorie                               Lecz nie pogrzebała jej pamięci

Sous le marbre de ce tombeau.                          Pod marmurem tej mogiły.

Elle n’est plus, sa glorie reste;                            Nie ma jej już – jest jej sława;

Dieu le veut, respectons ses loix;                       Tego chciał Bóg, pogódźmy się z Jego wolą;

Dans les anges du choeur celeste,                      Widocznie w niebiańskim chórze

Je manquait, sans doute, une voix!                    Brakowałojej głosu.

               (Zob. Nowoje Wriemia 1911g. Nr 12721)

Na kolumnie mieści się również napis: Alla sublime cantante La musica inconsolabile (Wysublimowanej śpiewaczce od niepocieszonej muzyki).

            Z wielkim zachwytem pisali o niej A. Sierow i M. Weniewitinow. Prochy i

nagrobek zostały przeniesione z działki św. Katarzyny (na południowy zachód od kościoła) na był cmentarz Tichwiński Aleksandro-Newskiej Ławry w 1939 roku. Usytuowanie: Nekropol Mistrzów Sztuk Pięknych, druga poprzeczna dróżka.

            ES. 7,  s. 227-228; Artisty Impieratorskich, Sankt-Pietierburgskich tieatrow. Italianskaja opiera. Siezony 1861-1863. SPb. 1863; Riman G., Muzykalnyj słowar’, M. 1901-1904; Kublickij M.J. [M.K.], Istorija muzyki w łuczszych jejo priedstawlienijach, M. 1874; Pietrowskaja I.F., Koncertnaja żyzń Sankt-Pietierburga. Muzyka w obszcziestwiennom i domaszniem bytu. 1801-1859, SPb. 2000, s. 161; IK,s. 122 (fot.), 188, 561.

Bruni Fiodor (Fidelio), syn Antoniego (22.06.1799 – 30.08. 1875) – malarz historyczny i religijny. Włoch z pochodzenia. Przedstawiciel nurtu akademickiego w sztuce, głowa akademizmu rosyjskiego, współpracował z architektami (K. Rossim i D. Gilardim) i z rzeźbiarzem I. Witalim. Syn malarza dekoracyjnego i restauratora, który przeprowadził się do Rosji. W latach 1809-1818 studiował w Akademii Sztuk Pięknych, gdzie dostał się dzięki poparciu hrabiego Pompeusza Litta.

Jego nauczycielami byli B. Szebujew, A. Jegorow i A. Iwanow. W 1834 r. został akademikiem, a w 1836 – profesorem malarstwa historycznego. W latach 1819-1836 pracował we Włoszech, często bywał na dworze księżnej Z. Wołkońskiej, gdzie też namalował jej portret (1820). W latach 1838-1841, po krótkim pobycie w Petersburgu, F. Bruni znów pracował w Rzymie. Powróciwszy do Petersburga, Bruni zajął stanowisko profesora (1836), a później rektora (1855-1871) Akademii Sztuk Pięknych. W 1841 r. pracował nad kartonami do malowideł katedry św. Izaaka w Petersburgu, wykonał szkice do malowideł świątyni Chrystusa Zbawiciela w Moskwie. Profesor Imperatorskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Najznakomitsze swoje dzieła stworzył pracując w gatunku obrazu historycznego i portretu, w których jawnie występują rysy romantyzmu: Św. Cecylia (1820),  Portret księżnej Z. A. Wołkońskiej w kostiumie Tankreda(1820), Śmierć Kamili, siostry Horacego (1824),  Bachantka i Amur (1828, wszystkie obrazy znajdują się w GRM – Rosyjskim Muzeum Państwowym).

W 1827 r. pojawiły się pierwsze szkice do wielkiego obrazu Bruniego: Miedziany wąż (1834-41, GRM).

Pod koniec okresu włoskiego powstała kompozycja Błaganie o zabranie kielicha (Molienije o czasze) (1834, GRM), ciesząca się wielką popularnością, powielona w rycinach i istniejąca w kilku kopiach autorskich.

W 1837 r. F.Bruni wykonał rysunek ołówkiem (portret z natury): A. S. Puszkin na łożu śmierci. Wykonał wiele prac dla petersburskich świątyń ( m in. obraz Pokrow (opieka) Matki Boskiej dla katedry Kazańskiej), ok. 1842, GRM), zrealizował oficjalne zamówienia dla cerkwi pałacu Katarzyny w Carskim Siole, dla dużej cerkwi Pałacu Zimowego, dla kościoła-kaplicy w Peterhofie.

Inne dzieła: Święta Rodzina, Bachantka pojąca Amura, Widzenie Tassy z siostrą, Matka Boska z Przedwiecznym Dzieciątkiem, Śpiąca Nimfa, Wygnanie Illidory ze świątyni Jerozolimskiej, Galatea, Matka Boska z Dzieciątkiem na ręku,  Zbawiciel w niebiosach,  Zwiastowanie,  Pokrow Najświętszej Matki Boskiej(dla ołtarza Katedry Kazańskiej w Petersburgu, 1836 r.), Pokrow (1838),  Miedziany wąż (1848).

W 1845 r. malarz przywiózł z Włoch 25 obrazów: Stworzenie świata, Potop, Zbawiciel wręcza apostołowi Piotrowi klucze od Królestwa Niebieskiego, Ukazanie się Jezusa Apostołom po zmartwychwstaniu, Stwórca błogosławiący wszystko stworzenie, Duch Święty w zastępach Aniołów, Na plafonie, Powtórne przyjście Syna Matki Boskiej i in.

Ukoronowaniem jego sukcesu stało się wykonanie przez niego zamówienia na malowidła w katedrze Izaaka (35 kartonów, 1845 r.). W latach 1849-1864 był kustoszem galerii obrazów w Ermitażu.

Zmarł dn.30 sierpnia 1875 r. we własnym domu na Newskim Prospekcie3.

Na postumencie widnieje napis po rosyjsku: Fiodor Antonowicz Bruni. Rodiłsa 22 ijunia 1799 g. Skoncziałsa 30 awgusta1875 g.

Prochy i  nagrobek malarza i jego żony Angeliki Antonwny (z domu Serni, 01.01.1811 – 13.05.1881; stela z marmuru z krzyżem)przeniesione zostały z działki św. Pawła (na lewo od wejścia, na południowy wschód od kościoła) na były cmentarz tichwiński Aleksandro-newskiej ławry w 1936 r.

            Usytuowanie:Nekropol Mistrzów Sztuk Pięknych , Działka Malarzy.

            Groby dzieci malarza (syna – Alesandra, pułkownika (06.06. 1839, Rzym – 09.09. 1873) i córki – Teresy, z domu Bentkowskiej, żony radcy tajnego, inżyniera komunikacji, zm. 19.03.1910) zostały zrujnowane.

            ES; IK.,s.189, 561; Połowcew A., F.A. Bruni: Biograficzieskij oczierk, SPb. 1907; Woltzenburg, 2, s.83-84; Wierieszczagina A.G., F.A.Bruni, L. 1986.

Danzas Konstanty Karłowicz  (1800 – 03.02.1870) – generał-major. Uczestnik wojny z Persją (1828) i Turcją (1829). Brał udział w ekspedycjach przeciwko mieszkańcom gór kaukaskich. Służył jako inżynier. Był kolegą szkolnym A. Puszkina w Liceum Carskosielskim i sekundantem na pojedynku z Dantesem, świadkiem ostatnich godzin życia poety. Umierając, Puszkin dał mu pierścień ze swego palca. Danzas zmarł będąc biednym, samotnym, pozbawionym ciepła rodzinnego człowiekiem. Pochowano go na koszt państwa.

Prochy zostały przeniesione z działki św. Karola (na północ od kościoła) na były cmentarz Tichwiński Aleksandro-Newskiej Ławry w 1936 r. Nad grobem postawiony został nowy pomnik („złamana” kolumna granitowa z krzyżem).

Usytuowanie: Nekropol Mistrzów Sztuk Pięknych, puszkinowska dróżka.

[Niekrolog], w: Illustrirowannaja gazieta, 1870, Nr 7; ES; IK., s. 186, 190, 561.

Premazzi Ludwik (Luigi, Louis) Osipowicz (03.01-1814, Milan – 10.12.1891, Konstantynopol), akwarelista, z pochodzenia Włoch. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Milanie. W 1848 r. przyjechał do Petersburga na zaproszenie książnej Izabeli Gagarinej. Od 1854 r. – akademik, od 1861r.- profesor Petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych, w której wykładał w latach 1870-1873. Uczestnik Wystaw Światowych w Londynie, w Wiedniu i  w Paryżu. Wykonywał zamówienia członków rodziny carskiej, przedstawicieli wielu rodów arystokratycznych ( Nowosilcew, Leichtenberg, Sztiglic). Znany jest z obrazów przedstawiających wnętrza pałaców, widoki Włoch, Krymu i Kaukazu. W 1871 r. zaproponowano mu wykładanie techniki akwareli i malarstwa dekoracyjnego w Szkole barona Sztiglica. W 1859 r. nagrodzony został orderem św. Stanisława III stopnia. Według słów A. Benoita, był „jednym z najbardziej zadziwiających mistrzów techniki akwarelowej”. Jako pejzażysta cieszył się opinią naznakomitszego mistrza akwareli. Wykładał w Akademii Sztuk Pięknych i w Szkole Rysunku Technicznego barona Sztiglica. W zbiorach Państwowego Muzeum Rosyjskiego znajdują się trzy obrazy Premazziego: Widok wnętrza katedry w Walencji, Plac w Turynie, Gabinet Wielkiego Księcia Michała Pawłowicza w Pałacu Michajłowskim.

Prochy z działki św. Jakuba (na południe, w dość odległym od kościoła mejscu) zostały przeniesione  na były cmentarz Tichwiński Aleksandro-Newskiej Ławry w 1939 r. Na nowym miejscu postawiono nowy pomnik (granitowy postument z urną z marmuru). Popiersie zaginęło. Napis na nagrobku wykonany został w języku rosyjskim: Liudwig Osipowicz Priemacci. Profiessor Impieratorskoj Akadiemii Chudożestw. Rodiłsa 30 janwaria 1814 w Milanie. Skoncziałsa16 diekabria 1891 w Konstantinopolie.

            Usytuowanie: Nekropol Mistrzów Sztuk Pięknych, dróżka północna

               ES; Bułgakow F.I., Naszy chudożniki, t. II, SPb. 1890, s. 110-112; IK, s. 194, 561;Gosudarstwiennyj Russkij Muziej. Żywopis’. XVIII – nacziało XX wieka, katałog, L. 1980, s. 237; IRLI,Niekrołogi.

Jan Szeliga- Mierzejewski, syn Pawła (10.02.1838 – 05.03.1908) – wybitny psychiatra, akademik, wieloletni przewodniczący Stowarzyszenia Psychiatrów w Petersburgu, Członek Towarzystwa Lekarzy Polskich w tymże mieście. Po ukończeniu w 1861 r. Akademii Medyczno-Chirurgicznej pracował na katedrze psychiatrii. W latach 1877-1893 był profesorem Wojskowej Akademii Medycznej i dyrektorem kliniki psychiatrycznej. Zdobył światową sławę dzięki swym anatomopatologicznym badaniom idiotyzmu i paraliżu postępowego.  Wiele uwagi udzielił walce z alkoholizmem, był jednym z inicjatorów I Zjazdu Psychiatrów Rosyjskich, kierował budową kliniki chorób psychicznych i nerwowych BMA.

Na grobie postawiona została stela z różowego granitu z metalową płaskorzeźbą przedstawiającą portret zmarłego i z umieszczonym na nim napisie w języku polskim.

Podczas likwidacji cmentarza leningradzki psychiatra Augustyn Szereszewski, będący w tym czasie lekarzem wojskowym, postarał się o przeniesienie (z działki św. Piotra, znajdującej się na południe od kościoła) nagrobku na inny cmentarz. W 1940 r. przy pomocy żołnierzy pomnik został rozebrany i przewieziony do nekropola Literackie Mostki na cmentarzu Wołkowskim, przy czym ekshumacji zwłok nie dokonano. W 1970 r. rzeźbiarz A. Murzin zrekonstruował utraconą płaskorzeźbę przedstawiającą portret profesora. Obecnie można stwierdzić brak nakładanego krzyża i pewnych elementów dekoracyjnych.

            Usytuowanie: Literackie Mostki, dróżka Pawłowska.

               Bolszaja Miedicynskaja Encikłopiedija, t. 15, s. 74-75; Biechtieriew W.M., I.P. Mierżejewskij i jewo rol’ w razwitii russkoj psichiatrii, w: Obozrienije psichiatriczieskoj, niewrołogiczieskoj i ekspierimientalnoj psichołogii, 1908, wyp. 3, s. 13; Blumenau L.W., Iwan Pawłowicz Mierżejewskij, w: Żurnał niewropatołogii i psichiatrii, 1908, kn. 3-4, s. 550; IK, s. 37 (foto), 341, 561.

CMENTARZ

DUCHOWIEŃSTWO  DIECEZJALNE

Barancewicz Eliasz (1833, Białoruś – 09.03.1896), prałat kapituły mohylewskiej. Napis po polsku.

Bogiński Adolf,  25 listopada 1873 r., 63 lata, prałat archidiecezji mohylewskiej. Napis po łacinie.

Bugien (Bugenis) Benedykt, 27 czerwca 1888 r. Napis po polsku.

Wróblewski Antoni(1852, Podole – 1894), kanonik. Napis po polsku.

Wróblewski Antoni 5 października 1875 r., prałat, dekan Mohylewskiego Konsystorza Duchownego. Napis po łacinie.

Wróblewski Franciszek  01 lutego 1873 r., 65 lat. Napis po polsku.

Dobrowolski Franciszek  26 sierpnia 1893 r., 66 lat, mohylewski kanonik honorowy, dziekan petersburski, proboszcz parafii św. Stanisława w Petersburgu.

Iwanowski Antoni  07 lipca 1873, 51 lat, profesor Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej. Napis po polsku.

Jodkiewicz Zenon  06 lipca 1896 r., 81 lat, prałat tyraspolski. Napis po polsku

Kalinowski Zenon  06 września 1885 r., 76 lat. Napis po łacinie.

Kamiński Piotr  10 września 1879 r., prałat mohylewski. Napis po polsku

Klimaszewski Franciszek  13 stycznia 1880 r., proboszcz kościoła w Carskim Siole. Napis po polsku

Kozłowski Franciszek  26  stycznia 1907 r., 76 lat. Wiele lat spędził na Syberii, pod koniec życia był kapelanem przytułku dla biednych dzieci w Mikołajewsku. Napis po polsku.

Kossowski Antoni  06 kwietnia 1869 r., 67 lat, prałat. Napis po łacinie

Crolet-Manoun Louis-Maurice (28.02.1843 – 27.05. 1908), opat. Napis po francusku.

Leski Jan(1823, Przedborze – 02/14.02.1904), prałat arcybiskupstwa warszawskiego. Napis po polsku

Litwinowicz Aleksander(1796, Wołyń – 27. 10. 1860), prałat, asesor kolegium rzymskokatolickiego. Napis po polsku

Majewski Wincenty(29.03.1832 – 25.06.1905), prałat kapituły mohylewskiej i kapelan przytułku na 14-tej linii. Napis po polsku.

Maculewicz Józef 06 lutego 1863, 60 lat, proboszcz kościoła św. Stanisława. Napis po łacinie.

Mościcki Dominik  14 września 1875 r. , 75 lat, prałat miński. Napis po polsku.

Niemira Stanisław 4 lutego  1882. Napis po łacinie

Proniewski Otto 11 listopada 1878, prałat samohicki. Napis po łacinie.

Rajuniec Józef 12 października 1880, prałat, dziekan konsystorza mohylewskiego. Napis po łacinie.

Rokicki Urban  16 grudnia 1867, prałat mohylewski. Napis po łacinie

Ruszyński Andrzej(16.11.1861 – 16.12. 1886). Napis po polsku

Rymsza Joann  25 kwietnia 1875, 59 lat, kanonik saratowski, magister teologii. Napis po łacinie

Słowiński Ludwik 17 stycznia 1905, 73 lata, honorowy kanonik mohylewski, proboszcz kościoła Nawiedzenia NMP na cmentarzu Wyborskim. Napis po polsku

Sobolewski  Julian 29 stycznia 1893, prałat lubliński. Napis po polsku

Sokoll Aleksander 27 sierpnia 1866, 27 lat. Napis po polsku

Stacewicz Dominik 4 czerwca 1876, 68 lat, doktor teologii, rektor Petersburskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej. Napis po łacinie

Strzałko Franciszek  9 czerwca 1899. Napis po polsku.

Tukisz Szymon  14 stycznia 1905 r., 52 lata. Napis po łacinie

Szukiewicz Alojzy(23.11.1818 – 09. 06.1862), kanonik samohicki, asesor Kolegium Rzymskokatolickiego. Napis po łacinie

Józefowicz  Pantaleon,    1886 r

Jawnis Kazimierz,  pochowany 28 lutego 1908 r., doktor filologii.

ZAKON   DOMINIKAŃSKI

Brzostowski Klemens 2 marca 1890 r., 71 lat. Napis po łacinie

Żołtek Tomasz,  1879 r

Jodzewicz Damian, wieloletni superior i dziekan. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w sierpniu 1858 roku

Kołłupajło Dominik 7 stycznia 1897, 62 lata, superior. Napis po łacinie

Kononowicz Angelus  10 lutego 1904 . Napis po łacinie.

Kotikowski Czesław 11 maja 1880, 75 lat. Napis po łacinie

Koszko Placyd  1 maja 1873 r, 63 lata. Napis po łacinie.

Krytynowicz Kajetan  27 czerwca 1875. Napis po łacinie.

Michajłowicz Klemens, wieloletni superior, dziekan. Ciało zostało przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w sierpniu 1858 r.

Onichimowski Bogusław, 15 lipca 1856, 60 lat, wieloletni proboszcz kościoła carskosielskiego. Napis po łacinie

Pepol Andrzej. Ciało przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w sierpniu 1858 r.

Rapczyński Tymoteusz. Ciało przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w sierpniu 1858 r.

Sikorski Tadeusz ( 10 czerwca 1884 r, 78 lat). Napis po łacinie.

Sylwanowski Grzegorz ( 13 lipca 1848 r). Ciało przeniesione na cmentarz Wyborski . Napis po łacinie

Tomaszewicz Józef.Ciało przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w sierpniu 1858 r

Szymanowski Grzegorz. Ciało przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w sierpniu 1858 r

Szkiłłądź Jakub  9 lutego 1894 r, 85 lat, wieloletni superior, dziekan. Napis po łacinie.

Urodził się w 18010 r. na Litwie, zm. 9 (21) lutego 1894 r. w Petersburgu, przeor konwentu dominikańskiego i proboszcz parafii św. Katarzyny w Petersburgu. Do Petersburga przybył w 1839 r. i był związany z tym miastem prawie 40 lat. Zajął stanowisko przeora po Dominiku Stacewiczu (1864 r.). Znany był ze swej niestrudzonej i gorliwej działalności w dziedzinie oświaty.

Za jego czasów szkoła żeńska przy kościele św. Katarzyny została przekształcona na 7-letnią (nie licząc klas szkoły elementarnej), nauczanie w niej odbywało się według programu rosyjskich progimnazjów żeńskich. Zajmował stanowisko przeora do 1874 r. Po czterech latach władze carskie uznały jego działalność w środowisku polonii petersburskiej za szkodliwą, w związku z czym ksiądz został zesłany do Agłony powiatu dynaburskiego (dwińskiego). W lipcu 1883 r. powrócił do Petersburga, gdzie został wybrany na przeora (dożywotnio). Zmarł po kilku miesiącach

               Z murów św. Katarzyny; L.Bazylow, Polacy w Petersburgu;R. Hankowska, Kościół św. Katarzyny

Józefowicz Pantaleon 7 stycznia 1886.  Napis po łacinie.

ZAKON  PIJARÓW

Górski Mikołaj ( 29 stycznia 1864 r., 58 lat), dziekan, superior, proboszcz kościoła św. Stanisława. Napis po polsku.

GROBY PRZENIESIONE Z INNYCH CMENTARZY

Bo Ignacy. Prochy  przeniesione z cmentarza Wołkowego w lipcu 1861 r.

Bo Joanna. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w lipcu 1861 r.

Walicki Aleksander (chłopiec). Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w lipcu 1861 r.

Walicki Antoni (chłopiec). Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w lipcu 1861 r.

Wasieńkowa Emilia, żona asesora kolegialnego. Grudzień 1862. Prochy przewiezione z Sum (obwód charkowski).

Gidełł Aleksander. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w czerwcu 1866 r

Gogolewska Maria. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w lipcu 1866 r.

Gogolewski Stanisław-Zygmunt-Piotr.Niemowlę. przeniesione z cmentarza Wołkowego w lipcu 1866 r

Dymman Anna. Wdowa po szlachcicu. przeniesione z cmentarza Wołkowego w maju 1860 r.

Żom Antyd. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w październiku 1859 r

Joh(g)ani Stanisław.Porucznik lejbgwardii. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego we wrześniu 1856 r

Kowzan Włodzimierz.Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w maju 1859r.

Klimpe Franz.Kamer-muzykant. Prochyprzeniesione z cmentarza Wołkowego we wrześniu 1861 r

Kardano Aleksandrina. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w sierpniu 1864 r

Kuczyńska Eugenia.Dziewczynka. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w czerwcu 1860 r

Kuczyńska Elloida. Dziewczynka. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w czerwcu 1860 r

Kuczyński Bronisław. Niemowlę. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w czerwcu 1860 r

Maderin Dominik.Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w czerwcu 1860 r.

Malinowska Zofia.Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w czerwcu 1860 r.

Meltzer Józef,kupiec. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w czerwcu 1860 r.

Montegni Józef.Poddany belgijski. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego we wrześniu 1862 r

Morawek Karlotta. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w czerwcu 1866 r

Niżegorodcewa Anna.Żona urzędnika 12 klasy. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w czerwcu 1860 r

Ostankowicz Ignacy. Radca tytularny. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w maju 1859

Pirling Andrzej. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w sierpniu 1858r

Pirling Andrzej. Niemowlę. Prochy Ciało przeniesione z cmentarza Wołkowego w maju 1858 r

Pirling Katarzyna.Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w sierpniu 1858 r.

Pirling Jan (Iwan).Niemowlę. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w maju 1858 r.

Pirling Józef August. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w sierpniu 1858 r

Pirling Margaryta (Małgorzata?). Niemowlę. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w maju 1858

Pirling Maria.Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w sierpniu 1858 r

Pirling Piotr. Niemowlę. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w maju 1858 r

Pirling Jakub. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego w sierpniu 1858 r

Pliskau Józef. Asesor kolegialny. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego we wrześniu 1861

Rusca Giowanni. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego  w lipcu 1860 r

Rusca Iwan. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego  w lipcu 1860 r

Rusca Karol. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego  w lipcu 1860

Rusca Krystyna. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego  w lipcu 1860 r

Rusca Maria. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego  w lipcu 1860

Rusca Fiodor. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego  w lipcu 1860

Rusca Franz. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego  w lipcu 1860 r

Tęczyc-Piotrowska Teofila.Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego we wrześniu 1859 r

Fiałkowska (Fiołkowska?) Anna.Mieszczanka. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego we wrześniu 1858

Fiałkowska Maria. Mieszczanka. Prochy przeniesione z cmentarza Wołkowego we wrześniu 1858 r

Fiedler Maria.Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w lipcu 1860 r

Janczewska Maria.Dziewczynka. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w czerwcu 1860

Janczewski Bronisław. Chłopiec. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w czerwcu 1860 r

Janczewski Piotr. Chłopiec. Prochy przeniesione z cmentarza Smoleńskiego w czerwcu 1860 r.

CMENTARZ

 OSOBY SWIECKIE

Abakowski Jan 30 lipca 1894. Napis po polsku.

Abramowicz Izydor 20 października 1874, 31 lat. Napis po polsku.

Abramowicz Konstancja,wdowa po radcy stanu, 6 listopada 1878.

Abramowska Kazimiera  15 kwietnia 1873 r., 42 lata. Napis po polsku.

Adamajtis Edward Bartłomiejewicz  21 grudnia 1879, 30 lat.

Adaminé Marie-Florentine (12.10.1825, Paryż – 13.06.1886), z domu Berrin. Napis po francusku.

Adamowicz  Jelizawieta Demianowna  5 czerwca 1875 , 72 lata.

Adamowicz Stefan 4 listopada 1894.

Adamski Iwan Jakimowicz ( 1838-1909), adwokat. Napis po polsku.

Adowa Jelizawieta Siemionowna  23 marca 1884, 61 lat, żona radcy kolegialnego.

Agrati Giuseppe  28 maja 1905, malarz-artysta.

Aksamitna Maria  5 grudnia 1863, z domu Mogilnicka. Napis po polsku.

Aleksandrowa Anna Benedyktowna  11 października 1888, 63 lata.

Aleksandrowicz Maria  25 marca 1885. Napis po polsku.

Aleksandrowicz Michał  26 lipca 1890. Napis po polsku.

Ałdadanowa Luiza Lwowna  28 października 1872, z domu Tall.

Amadio Iwan Osipowicz 2 marca 1860, 60 lat.

Ambrożewicz Wiktor  25 stycznia 1867, 58 lat. Napis po polsku.

Andrzejewski Stanisław  25 lipca 1883, 33lata, urodził się w Wielkopolsce. Napis po polsku.

Anisimowa Olga 10 lipca 1887, 41 lat. Napis po polsku.

Ankudowicz Katarzyna 3 sierpnia 1874, 84 lata. Napis po polsku.

Ankudowicz Wincenty Aleksandrowicz(1792-1856), matematyk, profesor Uniwersytetu Petersburskiego, specjalista w dziedzinie ballistyki. Zm. 3 kwietnia 1876 , 86 lat. Napis po polsku.

Antoniewicz Wincenty  24 marca 1908. Napis po polsku.

Antoniewicz Władysław Michajłowicz  19 grudnia 1893, doktor medycyny. Napis po polsku i po rosyjsku.

Antonowitsch  Ernest (09.08.1795-20.01.1864). Napis po niemiecku.

Antonowitsch  Maria (09.04. 1804-24.09.1892). Napis po niemiecku.

Archirejewa Elżbietaz domu Morani, ur. w Weronie (08.06.1799- 04. 1861).

Arcymowicz Wiktor Antonowicz, urodził się dn. 9 kwietnia 1820 r. w Białymstoku, zmarł dn. 2 marca 1893 r. – senator, członek Rady Opiekuńczej gimnazjum księżnej Oboleńskiej. Od 1854 r. był gubernatorem tobolskim, w latach 1858-1862 – kaukaskim. Po stłumieniu powstania styczniowego został członkiem tzw. Komitetu Rządowego w Warszawie. Ożenił się z Rosjanką, przeszedł na prawosławie. Mieszkał na ul. Nadieżdińskiej 28-34. Napis po polsku i po rosyjsku.. A. Kijas, Polacy w Rosji, 8; Ws. ill. Nr 1172, W 94.

Asłanowicz Dominika (04.09.1800-16.11.1873), generałowa. Napis po polsku.

Asłanowicz Jan (1829-1890), pułkownik gwardii. Napis po polsku.

Asłanowicz Kacper (06.01.1835-13.06.1868), sztabs-rotmistrz gwardii. Napis po polsku.

Asłanowicz Piotr 22 grudnia 1903. Napis po polsku.

Augustynowicz  Stanisław 7 grudnia 1896, 33 lata. Napis po polsku.

Augustynowicz Aleksander(26.06.1857-25.10.1886), kandydat nauk matematycznych. Napis po polsku.

Augustynowicz Dominik 8 maja 1868. Napis po polsku.

Augustynowicz Elżbieta  18 grudnia 1858, 68 lat. Napis po polsku.

Augustynowicz Oktawian, syn Piotra. Urodził się ok. 1817 r. w pow. łuckim na Wołyniu. Uczył się w gimnazjum w Łucku, później w Klewaniu. Od sierpnia 1835 r. rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie św. Włodzimierza w Kijowie. Za przynależność do tajnego koła Władysława Gordona (związanego z ruchem Konarskiego) został aresztowany i posadzony do cytadeli kijowskiej. Na mocy „konfirmacji” Dymitra Bibikowa, podpisanej w lutym 1839 r. przez Mikołaja I, został powołany do wojska „na prawach ochotnika”. Po otrzymaniu stopnia oficerskiego służył w wojsku nie mniej niż 10 lat. Był w Nawagińskim Pułku Piechoty Korpusu Kaukaskiego. W latach sześćdziesiątych przeniesiony został do gwardyjskiego pułku Carskiego Sioła. Swą karierę w wojsku zakończył będąc już generał-lejtnantem. Nabyty w ciągu kilku lat majątek oddał na cele dobroczynne. Z procentów od kapitału oddanego Funduszowi Pomocy Studentom (utworzonego przy kościele św. Katarzyny w Petersburgu) studenci-Polacy otrzymywali stypendia w wymiarze 150 rubli rocznie i okresowe zapomogi. Zmarł 29.grudnia 1886 r. A. Kijas, Polacy w Rosji, s. 9-10;

Awtuszkiewicz Marcin 4 kwietnia 1861, asesor kolegialny i kawaler.

Bachman Louis-Franşois 8 sierpnia 1886. Napis po francusku.

Bachmińska Stanisławazm.1916 r.

Bagłaj Antoni 13 kwietnia 1887, 65 lat. Napis po polsku.

Baliński Ignacy Wasiljewicz(01.12.1841-15.04.1908), inżynier-architekt. Napis po polsku.

Bańkowska Maria (15.03.1824-05.12.1889). Napis po polsku.

Baranowicz Apolonia Jegorowna 7 stycznia 1889, baronowa Ungern-Sternberg, wdowa po generał-majorze. Napis po polsku.

Baranowicz Józefina 7 kwietnia 1877. Napis po polsku.

Baranowicz Leon Michajłowicz(1781-17.05.1863) – podpułkownik wojska rosyjskiego, uczestnik wojny z Napoleonem w 1812 r., jeden z inicjatorów założenia cmentarza rzymskokatolickiego w Petersburgu. Mieszkał na ul. Gorochowej, w Domu Czertkowa. Napis po polsku.

Baranowicz Ludwik 4 listopada 1872 , 84 lata. Napis po polsku.

Baranowski Aleksander 23 lutego 1885. Napis po polsku.

Baranowski August Mikołajewicz 23 grudnia 1896. Napis po polsku.

Baranowski Fiodor 25 stycznia 1880. Napis po polsku.

Barklay-de-Tolly Anne(11.11.1807- 15.03.1880). Napis po polsku.

Barklay-de-Tolly Jean Jegorowicz (25.03.1811-19.01-1879), radca stanu i kawaler Herb.

Barkowski Justyn 7 marca 1874, 42 lata. Napis po polsku.

Baryszyst Iwan Andriejewicz  27 lutego 1907. Napis po polsku i po rosyjsku.

Bassène Antoine 12 lipca 1963. Napis po francusku.

Baudein Jean-Baptiste 28.09.1986, 58 lat. Napis po francusku.

Bą(on)czewski Kazimierz(1796-21.07.1866), radca dworu, urzędnik Komisji d/s Spłacania Długów Państwowych. Napis po polsku.

Bender Dymitr Francowicz 24 listopada 1884.

Benderska Aleksandra (02.09.1801 – 23.05.1869), wdowa generał-majora.

Benisławska Józefina 26 sierpnia 1898, 46 lat. Napis po polsku.

Benisławska Zofia 11 lutego 1917.

Benningsen Leontyna Mikołajewna 07 czerwca 1909, hrabina, wdowa po generał-lejtnancie. Napis po polsku.

Benoit Elisabeth (06.04.1811-16.05.1870). Napis po francusku.

Benoit-Brochet Louis (25.04.1765-29.10.1859). Napis po francusku.

Bentkowska Teresa Fiodorowna 19 marca 1910, z domu Bruni, wdowa po radcy tajnym, inżynierze komunikacji.

Bergec Edward-Adam Ernest (02.02.1809- 22.10.1884), Szuwałowo, inżynier-topograf. Napis po francusku.

Bernaud-Bellecourt Stephane 5 lutego 1861, 54 lata. Napis po francusku.

Berngardt Antoni 15 maja 1871.

Białokoz Czesław 27 listopada 1895. Napis po polsku.

Biedunkowicz Józef 29 października 1907, 71 lat. Napis po polsku.

Bielecka Karolina 3 marca 1876, 60 lat. Napis po polsku.

Bielewicz Adam 13 stycznia1902. Napis po polsku.

Bielkowska Maria(17 listopada 1819 -23.04.1899). Napis po niemiecku.

Bielski Feliks-Stanisław 12 kwietnia 1892. Napis po polsku i po rosyjsku.

Biełozierowa Apolonia Francowna,żona radcy kolegialnego, 25.12. 1871, 42 lata.

Bigielniew (?) Stefan(4 kwietnia 1916 r.)

Bilkiewicz Józef  6 lutego 1884, 40 lat. Napis po polsku.

Bilska Józefa (05.08. 1846 -17 maja 1901). Napis po polsku.

Bilska Maria(27.03.1837-30.03.1904). Napis po polsku.

Binard Jules-Alexandre-Franşois (10.011838 – 10.10.1882). Napis po francusku.

Blanc Alexis (06.06. 1830 – 09.12. 1887). Napis po francusku.

Bobarykina Teofila (1821-1897), z domu Asłanowicz. Napis po polsku.

Bobkowa Anna Pawłowna 25 listopada 1879, 44 lata.

Bobner Antoni 3 marca 1905, 55 lat. Napis po polsku.

Bobrowski (1820–04.06.1859), rotmistrz Lejbgwardyjskiego Pułku Grodzieńskiego

Bocianowska Helena 25 maja 1877, z domu Olszewska. Napis po polsku.

Bogdanowa Aleksandra Dymitriewna 20 lutego 1898.

Bogdanowicz Jan (Iwan?)(24.01.1817- 20.07.1885). Napis po polsku.

Bogdanowicz Józefa  7 maja 1897. Napis po polsku.

Bogdanowicz Kazimierz Iwanowicz 17 czerwca 1909, referent Miejskiej Komisji Wykonawczej d/s Zaopatrywania w Wodę Sankt Petersburga.

Bogdanowicz Zofia 26 grudnia 1907, 82 lata, z domu Kononowicz. Napis po polsku.

Bogomolec Mikołaj 1 sierpnia 1888.

Bogucki Konstanty14 czerwca 1899, 72 lata. Napis po polsku.

Bogugiańska Antoinetta 16 maja 1856. Pochowana w dzień poświęcenia cmentarza. Pomnik postawiony z lewej strony od wejścia na cmentarz.

Boguszański Antoni(1785-1855). Napis po łacinie. Herb.

Boguszewa –Szyszko Marcelina  9 maja 1917 r.

Boguszewicz Henrich ???  24 maja 1888. Napis po niemiecku.

Boguszewicz Jan 8 września 1877. Napis po polsku.

Boguszewicz Zofia  30 stycznia 1898, 8 lat. Napis po polsku.

Boguszewska Paulina(09.09.1826-22.08.1892).

Boguszewski Antoni  06 maja 1861. Napis po polsku.

Boguszewski Władysław(23.02.1839- 28.12.1864). Napis po polsku.

Bolawski Konstanty 30 października 1858, 58 lat, napis po polsku.

Bolman Ludwiga 4 lutego 1884, żona radcy stanu. Napis po polsku.

Bolman Napoleon-Aleksander 16 listopada 1887, radca stanu. Napis po polsku.

Boltos-Macherat Marie Emilie  (09.10.1841- 10.04.1883). Napis po francusku.

Bomejko Jan 24 lutego 1900. Napis po polsku.

Bondi Eugeniusz Leopoldowicz  17 lutego 1908.

Boniecki Kacper 28 maja 1887. Napis po polsku.

Bonnafede Justinian (15.06.1823, Rzym -02.02.1866) – artysta-mozaicysta, profesor. Przyjechał do Rosji z młodszym bratem w 1851 r. Od 1854 r. pracował w Fabryce Szkła, od 1862 – kierownik Wydziału Mozaiki ASP. Napis po włosku. Pietrow P.N. Kratkoje obozrienije mozaicznogo dieła, osobienno w Rossiji, SPb. 1864, s. 61-67; RBS, T. Betankur-Biakster, s. 210-211; Wolocenburg, 2, s.25.

Bonnafede Leopold (02.02.1833, Rzym – 06.03.1878) – chemik-mozaicysta. Przyjechał do Rosji z bratem w 1851 r. Chemik-mozaicysta przy Akademii Sztuk pięknych, od 1858 r.- główny chemik Imperatorskiej Fabryki Szkła w Sankt Petersburgu, od 1866 – pomocnik kierownika wydziału mozaikowego ASP. Znane są jego prace wykonane ze szkła. Napis po włosku.

Bonnefoi  Marie Philomene (21.10.1841, Ambert – 25.03.1905). Napis po francusku.

Bonnefoi Charles (12.05.1871- 09.09.1907). Napis po francusku.

Bonnet  Eugène ( 13.02.1805- 20.05.1867) Napis po francusku.

Bonnet Jeannette (01.06.1783 -12.04 1868). Napis po francusku.

Bonstedt Edward (27.08.1860- 03.09.1893), doktor medycyny. Napis po niemiecku.

Boratyńska Julia1873.

Borch Eusèbe(19.02.1833- 21.04.1876), hrabia. Napis po francusku.

Borejsza Anna 5 września 1890, wdowa po inżynierze-pułkowniku. Napis po polsku.

Borejsza Józefa 27 lutego 1883. Napis po polsku.

Borejsza Zofia 4 kwietnia 1880. Napis po polsku.

Borenius Zofia Pietrowna(1838-1889), córka generał-majora.

Borkowski Jan (28.12.1831, Litwa – po 1890, Petersburg), generał-porucznik wojska rosyjskiego, statystyk, członek zarządu Intendentury wojska. Służbę w wojsku rozpoczął w Brześć-Litewskim Korpusie Kadetów, skąd został przeniesiony do lejbgwardii Pułku Pawłowskiego. W 1862 r. w randze sztabskapitana ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego. Brał udział w ekspedycji na Powołże, której celem było zbadanie sytuacji umożliwiającej przewiezienie znacznych ilości zapasów ziarna na północ. Za pracę poświęconą możliwości dostawy ziarna do Petersburga drogą wodną (Wołgą) w 1870 r. został nagrodzony małym złotym medalem Wolnego Towarzystwa Ekonomicznego. Przez wiele lat pracował na stanowisku kierownika biura statystycznego Ministerstwa Komunikacji. Był redaktorem Sbornika Ministierstwa Putiej Soobszczienija. W siedmiu tomach wydania, które ukazało się pod jego redakcją, w pierwszym tomie (1877-1782) zebranych zostało wiele informacji o stanie transportu rosyjskiego: kolei, dróg wodnych, dróg i przewozów towarowych. W 1879 r. awansował do stopnia generał-majora, a po 10 latach otrzymał stopień generał-porucznika. Nigdy nie zaparł się swego polskiego pochodzenia, chociaż nie uczestniczył aktywnie w życiu polonii petersburskiej. A.Kijas, Polacy w Rosji, s.32.

Borkowski Johann1917.

Borkowski Władysław29 marca 1916.

Borofko Franz-Aleksander(10.05.1816- 27.07.1872). Napis po niemiecku.

Borofko Josephina-Maria-Wilhelmina(27.10.1825, Königsberg – 06.08.1895). Napis po niemiecku.

Borowski Andrzej Adamowicz 9 grudnia 1877, 56 lat.

Bortkiewicz Olga 3 września 1895. Napis po polsku.

Borž Karel(1836-1901), rysownik, ilustrator czasopism, kierownik wydziału artystycznego „Wsiemirnoj Illustracji”.

Bosio Angela (zob. Xindavelonis)

Botta (Botto), groby rodzinne. Właściciele słynnego rzeźbiarskiego i marmurowego warsztatu „Bracia Botto” (Zabałkański Prospekt 24), właściciele domów. Wychodźcy ze Szwajcarii (Rascate). Tekst na nagrobkach po włosku.

Botta Abbondio Osipowicz(1821/1822, Rascate – 01.06.1899, 77 lat).

Botta Aleksander Osipowicz(1835/1836, Rascate – 10.06.1902, 66 lat).

Botta Grazioso Walentin(1835/1836, Rascate – 21.10.1898, 62 lata).

Botta Walentin Osipowicz(1844/1845, Rascate – 22.01.1901, 56 lat).

Botysiewicz Józef 18 marca 1858. Napis po polsku.

Boudret Paul (06.11.1861 – 27.11.1892). Napis po francusku.

Bourgeois Auguste (19.03.1839 – 01.01. 1909). Napis po francusku.

Bourgeois Constantin- Jean –Guillaurre (27.06.1801 – 02.02.1874). Napis po francusku.

Bourget Casimir18 marca 1888. Napis po francusku.

Boutin Philomene  8  kwietnia 1905. Napis po francusku i po rosyjsku.

Brandel Tadeusz Ignacy 18 lutego 1917.

Braun Helena Aleksandrowna 10 kwietnia 1871, 53 lata.

Brawura Lew Aleksandrowicz 5 sierpnia 1902.

Brigot Charles (25.11.1846, Paryż -30.10.1904). Napis po francusku.

Brittik Cyryl(1812-21.11.1868), radca stanu. Napis po polsku.

Brocatto Ludovico(1812-08.05.1866). Napis po włosku.

Brož Karel Osipowicz(13.11.1836, Praga-09.11.1901, Petersburg), artysta-rysownik. Uczył się w Akademii Sztuk Plastycznych w Pradze, od 1858 r. w Petersburgu. Autor portretów, pejzaży, w tym również miejskich, scen rodzajowych. Rysował przede wszystkim dla czasopism: Wsiemirnaja Illustracija (w latych 1869-1901 kierował wydziałem artystycznym), Illustracija (1858), Russkaja Starina, Niwa, Siewier (1880-lata dziewięćdziesiąte). Ilustrował pełny zbiór utworów. M. Gogola. Wsiemirnaja illustracija,1894, Nr 1307, s. 109-110; Pieczatnoje iskusstwo, 1901, Nojabr’, s. 63; Żywopisnoje obozrienije. 1902, Nr 23, s. 353; Wolzenburg 2, s. 76-77.

Bruni Alexandre (06.06-1839, Rzym – 09.09.1873), pułkownik. Napis po francusku.

Bruni Angelika Antonowna(01.01.1811 – 13.05.1881).

Bruni Teresa Fiodorowna (19.03.1910), z domu Bentkowska.

Bruno Jacques-Antoine (17 listopada 1888). Napis po francusku.

Bruno Lodovico (06.12. 1836 – 16.10.1895). Napis po włosku.

Brzoski Stanisław 1 lutego 1898. Napis po polsku.

Brzozowski Eugeniusz Feliksowicz(1858-10.06.1907), architekt. W 1883 r. ukończył Akademię Sztuk Pięknych. Architekt zarządu miejskiego. Wybudował domy czynszowe: na ul. Gonczarnej 13 (1894, J.P.Korsaka), w Neiszlotskim Zaułku 15 w.(1898), na ul. Korpusnej 12, ul. Pionierskiej 36 (1899,1902), ul. Razjezżej 10, na B. Moskiewskiej 15 (przebudowany w 1901), w Neiszlockim Zaułku 15 b (1904), na ul. Kujbyszewa 19 (1904-1905).

Buchowiecka Józefa 24 lipca 1842. Napis po polsku.

Buczyński Jan12 września 1860, 97 lat. Napis po polsku.

Budziński Alfred14 czerwca 1905. Napis po polsku.

Budziński Władysław 24 kwietnia 1889. Napis po polsku.

Buitz Elżbieta(20.01.1808 – 23.04.1886). Napis po niemiecku.

Bujalska Franciszka8 kwietnia 1894. Napis po polsku.

Bujalski Julian28 stycznia 1862, 47 lat, pułkownik Sztabu Generalnego. Napis po polsku.

Bujatti Jerzy 2 kwietnia 1882.

Bukłowski Mikołaj…

Burger Aleksander Iwanowicz 17 marca 1910, lekarz.

Burnakowski Aleksander(1917).

Bury Franciszek23 grudnia 1862, 65 lat. Napis po polsku.

Bury Ignacy Franzowicz(29.03.1825 – 07.08.1869).

Butkiewicz Józef(08.02.1891 – 05.08.1903). Napis po polsku.

Butkiewicz Józef (08.02.1891 – 05.08.1903). Napis po polsku.

Butkiewicz Marceli-Stefan 15 października 1898, 58 lat. Napis po polsku.

Butkowska Urszula 28 września 1891. Napis po polsku.

Butkowski Leon 27 sierpnia 1887. Napis po polsku.

Butkowski Mikołaj Antonowicz 10 listopada 1904. Napis po polsku.

Butkowski Rafael(24.10.1873 – 01.10.1889). Napis po polsku.

Butowicz Stanisław8 marca 1871. Napis po polsku.

Butrymowicz Petronela 11 sierpnia 1899, 35 lat.

Bykowski Justyn-Piotr-Jan 19 sierpnia 1867, marszałek powiatu suroskiego i kurator gimnazjum w Witebsku. Napis po polsku.

Callet August † 23 września 1881, 66 lat.  Napis po francusku.

Cambrowski Zygmunt, syn Władysława (21.04.1852 – 11.11.1904).

Carbonnier (Charbonnier?) Paweł † 25 czerwca 1894. Napis po francusku.

Carenko Stanisław   † 31 grudnia 1888. Napis po polsku.

Cavalieri Augusta (01.01.1795 – 22.08.1866). Napis po niemiecku.

Cavalli Giovanni † 13 kwietnia 1910, profesor solfeżu.

Charlemagne (Baudet-Charlemagne) Adolf, syn Józefa (08.12.1827 (1826) – 31.01.1901)  — artysta-malarz historyczny. W 1848 r. rozpoczął studia w ASP w Petersburgu, którą ukończył ze złotym medalem. Sławę przyniosły mu obrazy o tematyce batalistycznej ( Kawalerzyści w Krasnym Siole 1852, mały srebrny medal;Epizod z bitwy pod Austerlitz 1853, duży srebrny medal; Epizod z węgierskiej kampanii 1848 r., mały złoty medal) poświęconej częściowo Suworowowi (Suworow na Saint-Gotard, 1855, duży złoty medal; Uroczyste powitanie Suworowa w Mediolanie, Ostatni nocleg Suworowa w Szwajcarii, znajdowały się w pałacu w Gatczynie). Za Ostatni nocleg w  1859 otrzymał tytuł akademika. Pracował we Francji (Paryż, Wersal i in.) i w Niemczech (Stuttgart i in.). Pо powrocie do kraju w 1861 r. namalował szereg obrazów świętych dla kościołów katolickich – św. Jana Chrzciciela przy Korpusie Paziów i Nawiedzenia NMP na cmentarzu Wyborskim. Następnie pracował w domach znanych osobistości:  księcia Mieszczerskiego w Moskwie i A. Poleżajewa w Petersburgu. Od 1871 –  malarz przy Ekspedycji Papierów Państwowych, konsultant w dziedzinie wykonywania rysunków akwarelowych różnych uroczystości i scen batalistycznych do albumu cara Aleksandra II, od 1873 – malarz nadworny. Zajmował się malarstwem religijnym, ilustrował książki, malował portrety. Z późniejszych prac najbardziej znane są Katarzyna II w pracowni Falconeta, która przyniosła malarzowi tytuł profesora i  była kupiona przez carycę Marię Aleksandrowną, a także obrazy poświęcone Piotrowi I (Piotr I publicznie ogłasza zawarcie pokoju ze Szwecją (1859-1861), Piotr I w 1697 r. nakrywa spiskowców w domu Zicklera  (1884). Ostatni obraz, a także płótno Żołnierze na wsi (1850), zachowały się w zbiorach Państwowego Muzeum Rosyjskiego. Został pochowany na kwaterze św. Pawła, na południowy wschód od kościoła, niedaleko od mogiły Fiodora Bruniego. ES 77, s. 178; Antonow W. W., Brat’ja Szarlemani, w: Zodczije Sankt-Pietierburga XIX – nacziało XX wieka, SPb. 1998, s. 211-219; Gosudarstwiennyj Russkij Muziej. Żywopis’. XVIII – nacziało XIX wieka.  Kаtalog,  L. 1980, s.. 345.

Charlemagne Józef – Jan 1-szy, syn Jana (25.10.1782, Petersburg – 26.11./08.12.1861, tamże) — architekt, jeden z wybitnych mistrzów petersburskiego klasycyzmu. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych, pomagał  L. Rusce, który nie skąpił mu pochwał. Autor wielu budynków o różnym przeznaczeniu w wielu miastach Rosji. Doprowadził do końca budowę Akademii Duchownej, 2-go Korpusu Kadetów, dokonał wykończenia willi Miatliewów, przebudowywał Zamek Litewski na więzienie, dom Garnowskiego (Izmajłowskij Prospekt 2), pobudował seminaria duchowne w Kijowie i we Wiatce, Skotoprigonny Dwór (Moskiewski Prospekt 65), budynki Ogrodu Botanicznego, pierwsze budynki na kurortach kaukaskich wód mineralnych, lecznicę okulistyczną (ul. Mochowaja 38); kompleks Przytułku Orłowo-Nowosilcewskiego z cerkwią św. Włodzimierza i cerkiew domu zakonnego Trojce-Siergijewej Ławry, cerkiew na polu bitwy pod Połtawą, dom gubernatora w Kazaniu, wiele domów w Peterhofie, będąc architektem  Peterhofskiego Zarządu Pałacowego. Ojciec Аdolfa  i  I. Charlemagne,  starszy brat architekta Ludwika Charlemagna  2-go. Antonow W.W., Brat’ja Szarlemaniw:Zodczije Sankt-Pietierburga XIX – nacziało XX wieka, SPb. 1998, s. 211-219.

Charlemagne Józef, syn Józefa (Józef-Маria) (01.04.1824 – 26.04.1870) —аrchitekt, akwarelista. Ukończył ASP w Petersburgu w 1846 r. Pracował przy budowie Nowego Ermitażu, pomnika Mikołaja I. Za projekt przebudowy pałacu wiekiego księcia Mikołaja Mikołajewicza otrzymał tytuł akademika. Antonow W. W.,Brat’ja Szarlemani , w: Zodczije Sankt-Pietierburga XIX – nacziało XX wieka, SPb. 1998, s. 211-219.

Charlemagne Luiza †  23 czerwca 1903. Napis po francusku. Na wszystkich nagrobkach rodziny Charlemagne były napisy po francusku.

Chatelain Aleksander-Józef (24.07.1796 – 25.06.1877). Napis po francusku.

Chlebowska Michalina † 5 marca 1867, 70 lat. Napis po polsku.

Chlewski Konstanty, syn Ignacego † 3 października 1863, 72 lata.

Chodźko  † 1888 r. (?). Kwatera św. Tomasza.

Chomichowski Aleksander-Ferdynand (19.01.1845 – 08.05.1897).

Chomska Zuzanna † 20 lutego 1908. Napis po polsku.

Chomski Kazimierz † 16 stycznia 1903. Napis po polsku.

Chrzanowska Melania † 16 lutego 1918 r.

Chrzanowski Edward † 4 listopada 1884. Napis po polsku.

Chuchliński Feliks † 25 grudnia 1867, 63 lata. Napis po polsku.

Chwastkiewicz Leon (1822 – 10.10.1884), asesor kolegialny i kawaler odznaczeń państwowych.

Ciardi  Cezar, syn Józefa (29.06.1818? , Florencja – 13.06. 1877) – 1-szy flecista orkiestry opery włoskiej, jeden z najznakomitszych flecistów w świecie. Jako dziewięcioletnie dziecko brał udział w koncercie razem z Paganini, od 1847 r. dawał koncerty w Paryżu i w Londynie. Członek Honorowy towarzystw filharmonicznych Rzymu, Florencji, Neapolu. W Petersburgu dawał koncerty od 1853 r., a od 1855 r. grał w orkiestrze Dyrekcji Teatrów Imperatorskich. Od 1858 r.- profesor Nadwornej Kapeli Śpiewaczej, w latach 1862-1877 – profesor konserwatorium. Wykładał w Szkole Teatralnej. Kompozytor (dwa albumy utworów do śpiewania, poświęconych carycom: Aleksandrze Fiodorownie i Marii Aleksandrownie, marsz z okazji koronacji, włoski hymn narodowy, poświęcony Wiktorowi-Emanuelowi). Solista Jego Cesarskiej Mości. Pochowany na kwaterze św. Michała, na południowy zachód od kościoła. Artisty Impieratorskich Sankt-Pietierburgskich tieatrow. 1. Italianskaja opiera. Siezony 1861-1863. SPb. 1863; [Nekrolog] w: Pietierburgskaja gazieta. 1877. 16.6; Piotrоwskaja I. F  Koncertnaja żyzń Sankt-Pietierburga. Muzyka w obszcziestwiennom i domaszniem bytu. 1801-1859. SPb. 2000, s. 175; Usow J. A. Istorija otiecziestwiennogo ispołnitiel’stwa na duchowych instrumientach, М. 1986, s. 62-63; RGIA, f . 497. op. 2. dz. 15175.

Ciechanowski Edward (13.10.1832 – 29.05.1891). Napis po polsku.

Ciecholewski Nestor-Teofil (1824 – 01.01.1866). Napis po polsku.

Cieczyc-Piotrowska Teofila (1797 – 25.09.1851). Całe życie poświęciła ratowaniu bliźniego. Napis po polsku.

Cieczyc-Piotrowski Walenty-Jan (1792 Warszawa – 31.12./01.01.1864/1865),  zasłużony pułkownik w stanie spoczynku, weteran wojen napoleońskich. Napis po polsku.

Cieszkowski Aleksander † 16 lipca 1865, 45 lat,  sztabs-kapitan, inżynier. Napis po polsku.

Colocci  Albert † 26.06/07.07.1886. Napis po włosku.

Conti Izydor(06.11.1823 – 19.12.1888). Napis po włosku.

Cybulski  Józef † 10 stycznia 1897, 48 lat. Napis po polsku.

Cyrski Leonard, syn Ignacego (10.01.1828 – 29.11.1907), rzeczywisty radca stanu. Napis po polsku.

Cytowicz Leopold, syn Stanisława (15.11.1840 – 26.10.1878), pułkownika  artylerii gwardyjskiej. Napis po polsku i po rosyjsku.

Cytowicz Pelagia, córka Józefa † 23 lutego 1872.

Czajewski Karol† 18 października 1883. Napis po polsku.

Czajkowska Zofia † 3 września 1899, 62 lata. Napis po polsku.

Czajkowski  Antoni † 12 września 1897, 26 lat. Napis po polsku.

Czajkowski Apoloniusz † 28 maja 1892, 57 lat. Napis po polsku.

Czajkowski Karol† 19 lutego 1897. Napis po polsku.

Czakowicz Józef (11.11.1839 – 07.12.1894). Napis po polsku.

Czapliński Antoni † 2 maja 1876, 43 lata. Napis po polsku.

Czapska (Chapska) Maria   (06.12.1858 – 22.12.1860), hrabina. Napis po francusku.

Czarnowski Michał † 30 października 1896, 64 lata. Napis po polsku.

Czebatow Wincenty, syn Piotra (1799 – 17.12.1861).

Czekańska  Maria   † 27 stycznia 1916 r.

Czeredowicz Seweryn † 17 grudnia 1894. Napis po polsku.

Czerkasowa Franciszkа † 4 września 1859. Napis po polsku.

Czerniawska Anna † 10 grudnia 1902. Napis po polsku.

Czerniawski Tomasz † 13 sierpnia 1895. Napis po polsku.

Czerniewski Edward, syn Franciszka † 27 listopada 1896, doktor medycyny.

Czerpak  Aleksander, syn Pawła † 28 września 1905. Napis po polsku i po rosyjsku.

Czopowski Józef (24.03.1847 – 09.05.1896), zasłużony syndyk kościoła św. Katarzyny, członek Katolickiego Towarzystwa Dobroczynności. Napis po polsku.

Czygir Fryderyk-Antoni, syn Piotra † 13 maja 1887.

Czyżewska  Antoninа, córka Pawła † 2 lipca 1897, 32 lata.

D’Algandre Józef-Bernard (24.01.1805 – 07.02.1885), baron, nadzwyczajny pełnomocnik i minister imperatora brazylijskiego.Napis po francusku.

D’Algandre Аmelia-Anna † 5 maja 1884, baronowa. Napis po francusku.

Danefeld Donat (1807 – 14.03.1858) doktor medycyny. Napis po polsku.

Daniel Тomasz † 18 grudnia 1877. Napis po francusku.

Danilewicz Zygmunt (01.04.1831 – 16.02.1900). Napis po polsku.

Danilova Alexandra † 14 lipca 1862, z domu Jasinicz. Napis po francusku.

Daniłł Elżbieta (30.05.1814 – 11.04.1895). Napis po polsku.

Daniłło Stanisław Felicjan (17.10.1847, Archangielsk  – 05.10.1897, Petersburg)   -lekarz-neurolog, docent Akademii Medyczno-Chirurgicznej w Petersburgu, aktywny członek polonii petersburskiej, działacz społeczny i filantrop. Po ukończeniu gimnazjum w Petersburgu (1856 r.), w ciągu trzech lat studiował na wydziale fizyko-matematycznym Uniwersytetu Petersburskiego, a następnie w Akademii Medyczno-Chirurgicznej. Po otrzymaniu dyplomu z wyróżnieniem (1874 r.), został przyjęty w wyniku konkursu do Instytutu Profesorów. Był ordynatorem Kliniki Położniczej, którą kierował Antoni Krassowski, nastąpnie zajął się studiowaniem zaburzeń psychicznych. Psychiatrię kliniczną studiował pod kierownictwem wybitnych polskich uczonych: Jana Balińskiego i Jana Mierzejewskiego. Jako lekarz wojskowy brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej (1877-1878 ). Po powrocie do Petersburga poświęcił się pracy naukowej. W 1881 r. obronił w Akademii Medyczno-Chirurgicznej  pracę doktorską, poświęconą anatomii patologicznej rdzenia kręgowego w wyniku otrucia fosforem (SPb., 1881). Wkrótce po tym, jako stypendysta rządowy, został wysłany za granicę w celu doskonalenia diagnostyki w leczeniu zaburzeń psychicznych i chorób nerwowych. Najdłużej przebywał w Paryżu, w klinice neurologicznej prof. Jeana Martina Charkot’a. Po obronie pracy naukowej został docentem (1884 r.) na Akademii Medyczno-Chirurgicznej, wykładając tam (do końca swego życia) neurologię i psychiatrię. Był profesorem Wojskowej Akademii Prawa, gdzie wykładał psychiatrię sądową, a także dyrektorem schroniska dla nerwowo chorych w Smolnym i konsultantem medycznym kilku szpitali petersburskich. Zostawił po sobie kilka prac naukowych opartych na danych eksperymentalnych, wydanych w kilku językach (po polsku, rosyjsku, włosku i francusku). Należał do grona najbardziej aktywnych Polaków, mieszkających w Petersburgu pod koniec XIX wieku. Uczestniczył w działalności  Towarzystwa Dobroczynnego przy kościele św. Katarzyny. Wiele zdziałał w dziedzinie walki z alkoholizmem. Z jego inicjatywy Towarzystwo Trzeźwości podjęło uchwałę o wybudowaniu zakładów dla alkoholików w Jamburgu (dzisiaj Kingissep) w 1893 r. i  w Petersburgu w 1896 r. Napisał obszerny artykuł o walce z alkoholizmem (Rola lekarza w walce z alkoholizmem) w krakowskim „Przeglądzie Lekarskim” (1897 r., №№ 20-21)). Blisko współpracował również z czasopismami medycznymi wydawanymi w Warszawie i Krakowie. Podarował bibliotece krakowskiego Towarzystwa Lekarskiego kilkaset książek. Padł ofiarą własnej działalności lekarskiej, zaraziwszy się dyfterytem od pacjenta. Jego śmierć wstrząsnęła całym Petersburgiem. Książę Włodzimierz Mieszczerski z wielkim szacunkiem pisał na łamach wydawanego przez niego czasopisma Grażdanin|Obywatel (1897, № 79) o pełnej poświęcenia pracy zmarłego dla dobra bliźnich. A. Kijas. Polacy w Rosji. od XVII w. do 1917 r. Warszawa-Poznań 2000,s. 63-64; PSB; S. Kośmiński, Słownik lekarzów; P. Szarejko, Słownik lekarzy, t. 3, 1995; A. Kwaśnicki, Dr Stanisław Danillo (Wspomnienia pośmiertne), w: «Przegląd Lekarski» 1897, nr 44; Z. Łukawski, Ludność polska w Rosji; W. Kietlicz-Wojnacki, Polskie osiągnięcia naukowe; J. Róziewicz, Polsko-rosyjskie powiązania naukowe.

Daniłowa Wiktoria, córka Józefa † 7 stycznia 1898, 55 lat.

Daniłowicz Nikodem † 2 listopada 1879. Napis po polsku.

Daziaro – rodzina wychodźców z Włoch, właścicieli słynnego sklepu przedmiotów artystycznych(obrazy, grafika, bagiety, ramki, pędzle, farby)na Newskim Prospekcie 1-4, później na Małej Morskiej 21. Napis na nagrobkach po włosku. 

Daziaro Aleksander, syn Józefa (1842 – 2.8.1907) — Przewodniczący Włoskiego Towarzystwa Dobroczynnego w Petersburgu, założyciel  szkoły włoskiej.

Daziaro Józef (19.07.1831, Москва – 27.02.1892)

Daziaro Józef, syn Krzysztofa (1806-1885).

Daziaro Тeresa, ur. W Moskwie † 19 listopada 1897, 50 lat.

Dąbrowski Karol (11.06.1851 – 14.07.1894). Napis po polsku.

Dąbrowski Konstanty † 17 maja 1866, 32 lata. Napis po polsku.

Dąbrowski Zygmunt † 1873 , radca kolegialny. Napis po polsku.

Delmas Franciszek (06.03.1819 – 26.10.1876). Napis po francusku.

Delonet Leopold † 18 grudnia 1869, 67 lat. Napis po francusku.

Demidowicz Józef † 26 marca 1903. Napis po polsku.

Denicelle(Denisselle?) Wiktor † 7 maja 1900. Napis po francusku.

Derfeldt Antoni, syn Jana (08.08.1810 – 12.01.1869), kapelmistrz wojsk gwardii.

Desimon Maria † 18 września 1860, 73 lata, żona pułkownika.

Deweria Maria (29.03.1848 – 23.11.1872).

Dezarno Zofia, córka Augusta † 22 grudnia 1900.

Dębicki Michał, syn Leona † 20 marca 1861, 49 lat.

Dębska Maria † 2 grudnia 1901. Napis po polsku.

Dębska Maria † 6 maja 1871. Napis po polsku.

Dębski Ignacy † 11 listopada 1871. Napis po polsku.

Dębski Piotr † 5 listopada 1897. rzeczywisty radca stanu Napis po polsku.

Dętkowski Karol (27.05.1820 – 19.06.1901), inżynier komunikacji, radca tajny. Napis po polsku.

Diczun Wincenty, syn Michała † 22 lutego 1905, 59 lat.

Ditrych Jan † 11 grudnia 1907. Napis po polsku.

Dłuski Konstanty † 12 stycznia 1905, zginął na wojnie japońskiej. Napis po polsku.

Dłuski Konstanty † 26 lutego 1872,  lat. Napis po polsku.

Dłuski Paweł † 25 lipca 1903. Napis po polsku.

Dmitriewa Katarzyna, córka Piotra † 17 czerwca 1895,  z domu Borozdzicz.

Dmochowski Adolf † 15 marca 1873, 58 lat.

Dobronoki Marceli, syn Antoniego (1828 – 27.01.1902), rzeczywisty radca stanu. Napis po polsku.

Dobrosielski Józef (1841-14.08.1898). Napis po polsku.

Dobrowolski Jerzy (23.04.1885 – 08.07.1905), sędzia pokoju. Napis po polsku.

Dobrowolski Kazimierz † 18 listopada 1887. Napis po polsku.

Dokurno Kazimierz † 29 września 1904. Napis po polsku.

Doliński Stanisław (06.04.1793 – 26.07.1873). Napis po polsku.

Doliwo-Korzuchowski Mikołaj † 14 sierpnia 1860, asesor kolegialny. Napis po polsku.

Doniecka Maria, córka Jana † 11 lipca 1873, 72 lata. Napis po polsku.

Doperrois Wiktor † 27 października 1878. Napis po francusku.

Doroszewicz Władysław † 22 stycznia 1896 , doktor. Napis po polsku.

Dowiatt Stanisław, syn Stanisława † 16 lutego 1908, pułkownik, dowódca 76 pułku piechoty Kubani.

Downar-Ewoliński Norbert † 26 stycznia 1874, radca stanu. Napis po polsku.

Downarowicz  Marianna † 18 marca 1867, 80 lat. Napis po polsku.

Downar-Zapolski Kazimierz-Antoni (17.03.1818 – 09.06.1892). Napis po polsku.

Drewiec Barbara, córka Karola † 29 października 1864, 59 lat.

Drittenpreis Аleksander (05.08.1831 – 02.05.1891).

Drittenpreis Аleksander (15.02.1803 – 24.06.1889).

Droitière-de la  Kleonisa (1835-1894). Napis po francusku.

Druen (Drouin) Kazimierz, syn Piotra † 6 kwietnia 1893.

Drzewicki Aleksander, syn Ignacego † 15 stycznia 1885, doktor medycyny.

Drzewicki Wiktor † 25 lutego 1879, radca stanu Królestwa Polskiego. Napis po polsku.

Dubicka Antonina z matką † 4 maja 1896. Napis po polsku.

Dubissa-Kroczak Felicja, córka Józefa † 12 listopada 1908, wdowa po generał-majorze. Napis po polsku.

Dubissa-Kroczak Tomasz † 1900. Napis po polsku.

Dubissa-Kroczak Zofia † 10 stycznia 1872. Napis po polsku.

Duchnowska Jadwiga † 10/22 września 1887, z domu Korybut-Daszkiewicz. Napis po polsku.

 Duchnowski  Julian † 30 listopada 1893. Napis po polsku.

Dufour Каrolina (29.02.1796 – 13.12.1873). Napis po francusku.

Dulain(Dulin?) Franciszek-Paweł † 9/21 stycznia 1879, 73 lata. Napis po francusku.

Dunin- Ślęski (Ślepiec) Ignacy, syn Józefa (21.02.1823 – 18.01.1902) — inżynier, kamienicznik, rzeczywisty radca stanu. Adrec zamieszkania: Kowieński Pierieułok 13. Posiadał również dom na ul. Italiańskiej 14. Na nagrobku tekst po polsku.

Dunina Jadwiga (5/17.11.1850 – 4/16.03.1889). Napis po polsku.

Dunina-Ślęska  Antonina † 8 września 1872, 30 lat, z domu Skibińska. Napis po polsku.

Dupont  Justyn † 10 maja 1886, 51 lat. Napis po francusku.

Dupont Józefina (05.04.1851 – 23.11.1891). Napis po francusku.

Dupont Leontynа † 6 listopada 1899, 56 lat. Napis po francusku.

Durochet Аnastazja, córka Teodora. Pochowana dn. 11 czerwca 1896. Żyła 39 lat. Artystka Teatru Małego.

Duszakowa Anna, córka Jakuba. † 8 października 1869, 46 lat, z domu Downarowicz. Napis po polsku.

Dygnas Aurelia †  6 października 1918 r.

Dylewicz Leopold †  24 kwietnia 1900. Napis po polsku.

Dynowski Teofil, syn Jana. † 8 maja 1904, adwokat.

Dzitkowski Mieczysław † 16 listopada 1906. Napis po polsku.

Edwards Mateusz, syn Jakuba (pocz. lat 50-tych XIX w. – 1917), przedsiębiorca, właściciel ziemski, mąż siostry A.N. Benoita. Бенуа. 1. С. 77-80.

Ejsmont Adolf-Grzegorz † 17 listopada 1881, 18 lat. Napis po polsku.

Ellenbogen Michał, syn Aleksandra† 12 maja 1909. Kapitan 1-szej rangi.

Elżanowska (?)  Maria   † 1916 r.

Elżanowski (?) Jurij † 1916 r.

ES., 67, s. 266.

Ewald Bazyli, syn Karola † 4 kwietnia 1888, 68 lat.

Fabricius  Edward, syn Franciszka (30.03.1836 – 17.03.1861).

Fabvre Katarzyna    (01.01.1769 – 04.06.1857). Napis po francusku.

Farino Henryk†  5 kwietnia 1893. Napis po francusku.

Faur(e) Anna-Аdelfina (19.11.1829 – 19.08.1864). Napis po francusku.

Fe(io)dorowicz  Maria   †  22 lutego 1896. Napis po polsku.

Fe(io)dorowicz Kazimierz †  27 marca 1890. Napis po polsku.

Fecner Olimpiusz †  6 lutego 1918 r.

Ferajewicz  (?) Emilia † 1916 r.

Ferraus Julia, córka Adama †  1 grudnia 1903, 100 lat.

Ferrazzini  Katarzyna  †  21 października 1903. Napis po francusku.

Ferrieri Jan-Baptysta (08.08.1817 – 11.05.1877). Napis po włosku.

Feur  Ferdynand, syn Karola (10.02.1842 – 11.01.1899).

Fiałkowska Karolina  (28.08.1856 – 14.09.1875), z domu Zwolińska. Napis po polsku.

Fiałkowski  Franciszek, syn Felicjana (1824 – 06.04.1864).

Fichenot Jean  (06.12.1802 – 06.08.1868). Napis po francusku.

Fidanza Georg-Edward (11.01.1832 – 11.06.1887). Napis po francusku.

Filipowicz  Kajetan † 6 kwietnia 1898, 65 lat. Napis po polsku.

Filipowicz Ludwik (25.08.1793 – 25.06.1857), radca dworu. Napis po polsku.

Filippieff Aleksander (06.01.1851-15.08.1883). Napis po francusku.

Fillis Aleksander (01.07.1894 – 25.12.1904). Napis po francusku.

Firewicz  Stanisław  †  8 stycznia 1916 r.

Firsow  Józef †  24 lutego 1881. Napis po polsku.

Fleury Wiktor, syn Jana (25.02.1800 – 06.06.1856), radсa stanu. Szkoła Głuchoniemych – dobremu swemu dyrektorowi.

Fluchon (Fluszon) Luiza (19.09.1851 – 08.05.1900). Napis po polsku.

Focht Józefa (1834, Warszawa – 03.09.1900), z domu Domańczewska. Napis po polsku.

Francesson Michał † 23 kwietnia 1908, 56 lat. Napis po polsku.

Frank Eleonora, córka Jana (1796 – 01.11.1875).

Frank Helena (18.08.1810 – 08.11.1871). Napis po niemiecku.

Frank Karol(28.09.1793 – 17.03.1872), radca tajny. Napis po niemiecku.

Frantini Leopold † 1 stycznia 1873. Napis po francusku.

Freigan Daria, córka Teodora (17.08.1820 – 01.09.1891), żona radcy tajnego.

Freigan Fryderyka, Atanazego (31.08.1790 – 19.11.1863), z domu Kudriawska, wdowa po rzeczywistym radcy stanu.

Freigan Wasyl, syn Wasylego (05.07.1816 – 12.03.1898), radca tajny.

Friede Elżbieta, córka Mikołaja † 20 marca 1875.

Fruks Agnieszka, córka Wilhelma † 18 stycznia 1890, 82 lata.

G(H)űlpen Aleksander (28.01.1812 – 08.08.1870). Napis po niemiecku.

G(H)űlpen Anna-Franciszka (30.08.1815 – 01.06.1889), z domu G(H)auschild. Napis po niemiecku.

Gabdank-Dobaszyński Władysław, zm.. 19.12.1877, o czwartej po południu, 27 lat, rotmistrz lejbgwardii pułku ułanów. W czasie tzw. wojny wschodniej podczas przejścia przez Bałkany odniósł śmiertelne rany. Napis po polsku.

Gabryłowicz Anna† 17 maja 1891. Napis po polsku.

Gaillard-de-Baccarat August, syn Klaudiusza (24.04.1807 – 10.02.1875), baron, radca stanu. Napis po francusku.

Gaillard-de-Baccarat Edward (26.06.1805 – 13.03.1867). Napis po francusku.

Gajewska Julia † 29 lipca1907. Napis po polsku.

Gajewski Antoni, syn Jana † 4 stycznia 1908. Napis po polsku.

Gajewski Józef  † 10 czerwca 1890. Napis po polsku.

Galeotti Piotr, syn Ferdynanda (27.03.1832 – 26.07.1856), porucznik grenadierskiego pułku Jego Imperatorskiej Wysokości Mikołaja Mikołajewicza. Herb.

Gantkiewicz Jakub (04.03.1821 – 03.10.1863). Napis po polsku.

Gantower Ludwik, syn Andrzeja † 1marca 1910, adwokat.

Gardère de, Eugenia (02.11.1805 – 13.03.1883), z domu Maşon. Napis po francusku.

Gasenkampf Anna † 18 stycznia 1876, 60 lat, z domu Orgekowska. Napis po francusku.

Gattenberg Konstanty, syn Franza † 25 sierpnia 1874, 70 lat, radca stanu.

Gawlikowski Edward (22.01.1860 – 03.05.1907). Napis po polsku.

Gazen  Augustyn, syn Macieja (07.04.1817 – 19.08.1892).

Geffriot Karol† 26 kwietnia1903. Napis po francusku.

Gellat Julia (16.02.1824 – 08.08.1879), z domu Franke. Napis po niemiecku.

Genard Zoja † 10 lutego 1867, ur. w Grenoble. Napis po francusku.

Gendel Stanisław † 4 lutego 1880. Napis po polsku.

Gendre Elżbieta, córka Aleksandra † 13 stycznia 1891, z domu Pęcherzewska.

Gercyn Józef (1815 – 22.10.1878). Napis po polsku.

Gerebtsoff Mikołaj (22.08.1820 – 29.03.1888). Napis po francusku.

Gerebtsoff Piotr, syn Dymitra (07.02.1819 – 30.06.01892). Napis po francusku.

Gergot Franciszek-Piotr-Maria   (09.12.1816-08.04.1865) . Napis po francusku.

Gibere Georges (08.08.1846 – 31.12.1890). Napis po francusku.

Gilewicz  Karol † 13 marca 1897. Napis po polsku.

Gilferding Teodor, syn Jana (26.07.1798 – 05.04.1864).

Gille Hortensja † 27 grudnia 1863, 48 lat,  z domu Babain (Babaine/Babine?). Napis po francusku.

Gilson Franciszek † 17 grudnia 1875, 32 lata. Napis po francusku.

Gintowt Konstancja † 22 maja 1865. Napis po polsku.

Gintowt Pelagia † 3 maja 1872. Napis po polsku.

Gintowt Władysław † 30 kwietnia 1886. Napis po polsku.

Gintowt Аmelia † 17 września 1906, 79 lat.  Napis po polsku.

Gintyłło Jan † 28 marca 1893, 89 lat, radca stanu. Napis po polsku.

Gintyłło Zofia † 24 października 1890, 71 lat, z domu Reiter.  Napis po polsku.

Girard Karol-Franciszek † 20 października 1878, generał-major. Napis po francusku.

Giżyca Klementyna †  3 maja 1916 r.

Glebowicz Józef † 17 listopada 1900, 55 lat. Napis po polsku.

Glebowicz Justyna † 1 grudnia 1897. Napis po polsku.

Glinojecki Aleksander (10.10.1818 – 06.01.1903). Napis po polsku.

Glinojecki Jan † 15 marca 1889. Napis po polsku.

Glinojecki Karol (07.02.1827 – 03.01.1895). Napis po polsku.

Glińska Zofia † 23 maja 1887. Napis po polsku.

Gliński Walerian † 6 grudnia 1878. Napis po polsku.

Głowacka AnnaAnna † 1 lipca 1867. Napis po polsku.

Głowacki Antoni † 20 kwietnia 1880, 56 lat. Napis po polsku.

Gobert Fulbert-Teofil (12.09.1825 – 02.06.1901), inżynier. Napis po francusku.

GodaineWiktoria † 28 czerwca 1905, 71 r., z domu Verdier. Napis po francusku.

Godebois Маria-Rosa (17.10.1802 – 19.05.1880). Napis po francusku.

Godlewska Аnna† 4 grudnia 1882. Napis po polsku.

Godziszewski Franciszek, syn Pawła  (09.03.1838-23.10. 1908). Napis po polsku.

Gogolewski Leopold (15.11.1814 – 18.06.1868). Napis po polsku.

Goldstern Filomena †  3 maja 1916 r.

Golecki Władysław † 11 czerwca 1875. Napis po polsku.

Golicyna (Golitsine) Luiza † 4 marca 1885, hrabina, z domu Rocher-Haymonte. Napis po francusku.

Golicyna Anna † 30 czerwca 1857, 58 lat. Napis po francusku.

Golsman Piotr † 8 listopada 1875. Napis po francusku.

Golsztyńska Karolina†  3 maja 1916 r.

Gołębiowska Anna † 27 września 1901. Napis po polsku.

Gołębiowski  N. (03.07.1847 – 29.01.1906). Napis po polsku.

Gołowiński Konstanty, syn Dementego † 14 lipca 1904.

Gołyński Walerian (04.10.1819 – 09.06.1871). Napis po polsku.

Gonzago-Pawliczyński Jan (06.02.1804 – 04.05.1884). Napis po polsku.

Gorajski Jan (1847-31.12.1883). Napis po polsku.

Gorajski Konstanty, syn Pawła (1837-1901), rzeczywisty radca stanu, doktor medycyny, członek Towarzystwa Lekarzy Praktyków, towarzystwa udzielającego pomocy medycznej mieszkańcom Sankt Petersburga. Tekst na nagrobku po polsku.

Gordon Jan † 31 sierpnia 1901. Napis po polsku.

Gorodziecki Adam (17.01.1868 – 26.04.1905). Napis po polsku.

Gorwacz Leokadia † 4 grudnia 1904, 75 lat. Napis po polsku.

Goryczewska Maria, córka Piotra, wdowa po szlachcicu.

Gotman Maria-Paulina (29.06.1811 – 06.04.1853). Napis po francusku.

Gotti Angelo† 23 listopada 1875. Napis po włosku.

Gournand Henryka † 18 maja 1833. Napis po francusku.

Gournand Аdela † 1 października 1876, z domu Łabęska. Napis po francusku.

Górski Adolof  † 20 marca 1889, hrabia, generał. Napis po polsku.

Górski Franciszek † 28 marca 1878. Napis po polsku.

Górski Kazimierz † 1917 r., inżynier-technolog.

Grabowska Emilia † 8 kwietnia 1882, 73 lata. Napis po polsku.

Grabowski Alojzy † 5 maja 1910. Napis po polsku.

Grabowski Michał †  1917 r., hrabia.

Grandsaint Klementyna (1805-08.04.1881), z Wandomu. Napis po francusku.

Gredinger Maria-Henrietta, córka Fiodora † 5 lipca 1910, z domu Tiberti-Lascaridi Ventimilia.

Greguar Piotr-Teofil (12.01.1836  12.02.1895).

Grekowa Emilia, córka Ksawerego † 21 września 1907, z domu Kowalewska.

Grinczuk-Łukaszewicz Aureliusz, syn Józefa † 26 września 1909, pułkownik w stanie spoczynku.

Grochowski Tomasz † 12 listopada 1902, 50 lat. Napis po polsku.

Grodziecki Jan †  1918 r.

Grodzki Wiktor (06.03.1835 – 02.09.1892). radca stanu, doktor. Napis po polsku.

Grudińska Idalia † 6 maja 1905, 68 lat. Napis po polsku.

Grudzińska Maria † 23 marca 1891. Napis po polsku.

Grudziński  Feliks † 14 stycznia 1892.  Napis po polsku.

Grudziński Konatanty † 3 maja 1866, 59 lat. Napis po polsku.

Gruszecki  Albert, syn Grzegorza (16.12.1831 – 01.09.1897), radca stanu.

Gruszta-Gruszkowski Konstanty † 31 listopada 1900, 33 lata. Napis po polsku.

Grzybowska Maria † 7 lutego 1895, 64 lata. Napis po polsku.

Grzybowska Teresa, córka Aleksandra † 28 marca 1889, 86 lat.

Gu(ó)rska Aniela† 13 czerwca 1897, 79 lat, z domu Daniłowicz. Napis po polsku.

Gubarowska Katarzyna † 16 lutego 1881. Napis po polsku.

Guber Karl-Martin(10.08.1824, Heidelberg – 09.09.1866). Napis po niemiecku.

Gűbner(Hibner? Hűbner?)Antoni † 3  1905, 55 lat. Napis po polsku.

Guichard Leon † 31 października 1895. Napis po francusku.

Guillabits(z) Karol † 8 grudnia 1899, 80 lat. Napis po francusku.

Gulpaine Franciszek (16.11.1818 – 03.11.1863). Napis po francusku.

Gulpowska-Szuło Zofia (1864-21.04.1897), z domu Żуtko-Potopowicz. Napis po polsku.

Gumińska Wiktoria † 31 grudnia 1904, 90 lat. Napis po polsku.

Gumowska Felicja † 6 czerwca 1880. Napis po polsku.

Gumowski Hilary † 4 czerwca 1879. Napis po polsku.

Gupman Narcyz, syn Michała † 23 grudnia 1888.

Gurna-Klecza (Gurke-Klecz) Rotmund Walerian, syn Waleriana † 25.12. 1901,  hrabia, radca tajny, adres zamieszkania: ul. Sierdobolska 37.

Guwalt Henryk (19.07.1831 – 19.12.1888). Napis po polsku.

H(g)opfenhausen Wirginia (27.03.1833 – 27.06.1863), z domu Richpain. Napis po francusku.

Hartung Ludwig (28.03.1812 – 20.02.1871). Napis po niemiecku.

Hasalie Ernast -Józef (30.08.1823 – 07.11.1892). Napis po francusku.

Hetmanowa Brygida, córka Macieja † 7 grudnia 1861, 63 lata.

Hofman  (23.03.1844 – 22.02.1896). Napis po niemiecku.

Hoppen Stanisław, syn Franciszka † 8 kwietnia 1867, radca kolegialny.

Hose Johan (01.03.1820 – 21 maja 1892). Napis po niemiecku.

Hose Johan-Heinrich † 20 kwietnia 1876, 83 lat. Napis po niemiecku.

Igelstrom Aleksander, syn Aleksandra † 5 maja  1907, pułkownik.

Ignatowicz Aleksander (27.12.1826 – 02.06.1889). Napis po polsku.

Ignatowicz Witold, syn Stanisława † 18.02.1902, rzeczywisty radca stanu, pedagog, członek Komitetu Nauki przy Ministerstwie Oświaty. Wykładowca Pawłowskiej Szkoły Wojskowej, członek Komisji Domu Miłośników Pracy.

Ignatowska Elżbieta † 16 lutego 1901, 69 lat. Napis po polsku.

Illaszewicz Adelajda † 17 stycznia 1906. Napis po polsku.

Illaszewicz Jan, syn Jakuba † 21 listopada 1879, 62 lata. Napis po polsku.

Imielski Józef † 14 października 1864, 46 lat, radca dworu. Napis po polsku.

Imszenik-Kondratowicz Janina † 13 kwietnia 1886, z domu Sierocińska. Napis po polsku.

Isorwa Maria †  16 lutego 1916 r.

Iwanicki Witold † 28 grudnia 1909, 64 lata. Napis po polsku.

Iwanowska Julia (06.07.1818-28.04.1867). Napis po polsku.

Iwanowska Katarzyna † 29 listopada 1894, 84 lata. Napis po polsku.

Iwanowski Dominik, syn Antoniego † 17 listopada 1897, 58 lat.

Iwanowski Leon † 1 grudnia 1879. Napis po polsku.

Iwanowski Roman, syn Waleriana† 30 października 1888, 49 lat, doktor. Napis po polsku.

Iwanowski Walerian † 22 sierpnia 1871, 65 lat. Napis po polsku.

Iwaszkiewicz Aleksander † 2 maja  1901. Napis po polsku.

Izerowicz Józef † 4 lutego 1909. Napis po polsku.

Jabłoński (Jablonsky ) Józef † 13 grudnia 1861. Napis po niemiecku.

Jabłoński (Jablonsky) Johann† 24 czerwca 1881. Napis po niemiecku.

Jabłoński (Jablonsky) Józef (16.10.1798-26.06.1884). Napis po niemiecku.

Jabłoński (Jablonsky) Mikołaj † 17 marca 1870. Napis po niemiecku.

Jabłoński (Jablonsky)Albert  (26.02.1806-22.04.1864). Napis po niemiecku.

Jabs Wiktor † 13 kwietnia 1863, 37 lat,  major wojska rosyjskiego. Napis po polsku.

Jachimowicz  Natalia† 15 listopada 1903, z domu Wiśniewska. Napis po polsku.

Jachimowicz  Stanisław  † 16 grudnia 1895. Napis po polsku.

Jachimski Piotr † 10 lutego 1909. Napis po polsku.

Jackowski Jan (07.10.1848, Prusy – 28.08.1907). Napis po niemiecku.

Jacquot Edward (14.03.1841 – 28.09.1862). Napis po francusku.

Jacyna  Franciszek † 2 maja 1902. Napis po polsku.

Jacyna Maria   † 19 września 1903. Napis po polsku.

Jacyna Tekla † 17 maja 1898. Napis po polsku.

Jaczewski  Leonard Feliks (30.08.1858, Wiłkowo gub. kaliskiej – 20.04./03 05.1916, Piotrоgrad) — inżynier górnictwa, geolog, badacz Syberii Wschodniej. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie, studiował w Instytucie Górniczym w Petersburgu. Wkrótce po otrzymaniu dyplomu inżyniera (1883 r. ) został skierowany do pracy na Syberii, gdzie zajmował się badaniami wulkanologicznymi. W 1887 r. wszedł w skład Ekspedycji Sajańskiej, zorganizowanej przez Rosyjskie Towarzystwo Geograficzne z inicjatywy irkuckiego gubernatora Aleksego Ignariewa. Celem ekspedycji było zbadanie Sajan i ich przedgórza, a także odszukanie wygodnej drogi przez Sajany do Mongolii. Grupa zdobyła główny szczyt Sajan Wschodnich i zbadała również basen jeziora Chubsunguł, wnosząc tym samym wkład w zbadanie tych ziem. Niezwykłą wartość miały również badania geologiczne Janczewskiego, który przy okazji określił czas początku działalności wulkanicznej w Sajańskim paśmie górskim Przez niego również zostało odkrytych kilka nie znanych wcześniej lodowców w masywie Munku Sardyk. Jednemu z nich, zarówno jak i położonemu w pobliżu szczytowi, badacz nadał imię wybitnego podróżnika i badacza Syberii, Aleksandra Middendorfa. Nieco później, na posiedzeniach Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego, Jaczewski dwukrotnie przedstawił szczegółową relację o przedsięwziętej wyprawie. Razem z wykonaną przez niego mapą przebytej trasy, sprawozdanie to zоstało opublikowane w Izwiestiach Wostoczno-Rossijskogo otdielienija Russkogo Gieograficzeskogo Obszcziestwa (Wiadomościach Wschodnio-Rosyjskiego wydziału Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego) (t. 19, 1888, wyd. 1). W 1888 r., na polecenie Departamentu Górnictwa, Jaczewski badał zagłębia węglowe Syberii Zachodniej i złotonośne złoża na Uralu. W 1889 r. brał udział w ekspeycji prof. Genadiego Romanowskiego do Turkiestanu, gdzie przeprowadzał badania nad wieczną marzłością. Temu zjawisku poświęcił swą pracę: O wiecznomarzłej glebie w Syberii, opublikowany w Wiadomościach Towarzystwa Geograficznego (t. 25, 1889, wyd. 5). W tej dziedznie Jaczewski  stał się jednym z najwybitniejszych specjalistów w Rosji. W trakcie budowy Magistrali Transsyberyjskiej powierzono mu kierownictwo na odcinku Syberii Środkowej, który zawierał Góry Jeniseju między rzekami: Podkamienną, Tunguską i  Wielki Pit (1891 r. ). Jaczewski opisał ich skład geologiczny, określił wysokość kilku punktów, opisał charakter klimatu i zbadał wieczną marzłość. W 1893 r. znacznie poszerzył dziedzinę swych badań, włączając do nich dwie gubernie: jenisejską i irkucką. W 1896 r. w Chamardabanie nad Bajkałem założył stację naukową. Za swoje badania, mające w stosunku do niektórych terytoriów wymienionych wyżej guberni charakter badań  pionierskich, w 1898 r. został nagrodzony medalem Przewalskiego w imieniu Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego. Wkrótce po tym wyznaczono go na kierownika specjalnej ekspedycji, mającej na celu poszukiwanie pokładów złotonośnych na Syberii. Od chwili otwarcia w Jekaterynosławiu Wyższej Szkoły Górniczej (1899 r. ) i do 1903 r.,  jako profesor wykładał w niej geologię i mineralogię. W 1903 r. przeniósł się do Petersburga i rozpoczął pracę w Komitecie Poszukiwań Geologicznych, poszerzając w ten sposób swoje możliwości badawcze. Od 1905 r. wykładał geologię i petrografię w Mikołajewskiej Akademii Wojskowo- Inżynieryjnej. Był inicjatorem założenia Międzynarodowej Komisji Badań Geotermicznych. W 1910 r. przyjął propozycję Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego i stanął na czele nowo utworzonej przy towarzystwie Komisji Geotermicznej. W 1913 r. wszedł w skład Komitetu Geologicznego i jako jego członek przyczynił się do wydania 2 wielkich map geologicznych Syberii, przy czym drugą mapę redagował osobiście. Zostawił po sobie 88 prac, opublikowanych przez rosyjskie, polskie, niemieckie i amerykańskie wydawnictwa. Artykuły w języku polskim umieszczane były  w geograficznym Słowniku Królestwa Polskiego i w tygodnikach „Podróżnik” i „Cały Świat”. Brał również udział w wydaniu drogiej książki o nefrycie, która ujrzała światło dzienne w Nowym Jorku w małym nakładzie. Osobisty egzemplarz, mający wyjątkową wartość, przekazał w darze Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego. Zmarł na raka żołądka.  A. Kijas. Polacy w Rosji. od XVII w. do 1917 r.Warszawa-Poznań 2000,s. 121-123; PSB; W. i T. Siabczyńscy, Słownik podróżników polskich; Słownik biograficzny techników, z. 2, 1992; N. G. Suchova, Fiziko-geograficzeskije issledovanija Wostocnoj Sibiri w XIX wieke”, Moskwa 1964; D.M. Liebiedew, V.A. Esakow, Russkije geograficzeskije otkrytija; K. Maślankiewicz, Badania geologiczne Leonarda Jaczewskiego na terytorium Rosji, w: Historia rosyjsko-polskich kontaktów w dziedzinie geologii i geografii. Streszczenia referatów. II-gie polskio-radzieckie sympozjum, Leningrad 12 VI-ly VI 1972, Warszawa 1972; W. Kietlicz–Wojnacki, Polskie osiągnięcia naukowe; Z. Wójcik,Badania Leonarda Jaczewskiego nad wieczną marzlością w północnych obszarach Rosji, w: Dzieje polskich, rosyjskich i radzieckich badań polarnych. Materiały III Sympozjum Polsko-Radzieckiego z Historii Nauki o Ziemi, Wroclaw-Warszawa-Kraków 1982; tenże, Karol Bohdanowicz. Szkic portretu badacza Azji, Warszawa-Wroclaw 1997; J. Róziewicz, Polsko-rosyjskie powiązania naukowe.

Jakowlewa Walentyna, córka Włodzimierza. Pochowana  3 kwietnia 1908.

Jaksa-Bykowski Edward † 20 września 1899, szlachcic witebski. Napis po polsku.

Jakubowska  Tekla† 12 lipca 1876. Napis po polsku.

Jakubowski-Starza Adam† 1 kwietnia 1918 r.

Janczewska Dorota † 1 listopada 1882, 77 lat. Napis po polsku.

Janczewski  Piotr † 30 grudnia 1907. Napis po polsku.

Janczewski Jan (25.01.1812 – 13.11.1871). Napis po polsku.

Janicki Konstanty † 26 kwietnia 1875, 57 lat,   doktor medycyny, rzeczywisty radca stanu. Napis po polsku.

Jankiewicz Józef † 11 lutego 1905, 59 lat. Napis po polsku.

Jankowicz Zofia † 3 listopada 1904. Napis po polsku.

Jankowska  Maria    † 27 marca 1898. Napis po polsku.

Jankowska Barbara † 14 sierpnia 1866. Napis po polsku.

Jankowski Izydor † 17 sierpnia 1900, 66 lat. Napis po polsku.

Jankowski Paweł, syn Wincentego † 1 kwietnia 1909.

Janowicz-Antoniowicz  Maria   † 23 września 1871. Napis po polsku.

Janowski Konstanty † 14 maja 1902, 57 lat, dziedzic miński. Napis po polsku.

Januszewicz Malwina † 21 stycznia 1878. Napis po polsku.

Januszewska Józefa † 31 stycznia 1904. Napis po polsku.

Januszewska Zofia, córka Aleksandra † 13 stycznia 1879. Napis po polsku i po rosyjsku.

Jarecka Domicella † 27 maja 1859, 74 lata. Napis po polsku.

Jaroszewicz Katarzyna    † 27 czerwca 1891, wdowa po rzeczywistym radcy stanu. Napis po polsku.

Jarowski  Mikołaj † 5 marca 1902, 38 lat. Napis po polsku.

Jasiukowicz  Paweł (28.04.1858 – 20.04.1887). Napis po polsku.

Jasiukowicz Ludwika† 15stycznia 1883, z domu Mysłowska. Napis po polsku.

Jaszol(ł)d Hipolit  † 21 marca 1859, pułkownik. Napis po polsku.

Jaworski  Józef † 11 września 1908. Napis po polsku.

Jaworski Władysław  † 19 maja 1908. Napis po polsku.

Jawtokowa Ksaweria † 1905, z domu Brelet -Plater. Napis po polsku.

Jawżyn Artur  † 4 grudnia 1861, 26 lat,  agronom. Napis po polsku.

Jelenkowski Narcyz † w listopadzie 1865. Napis po polsku.

Jeliaszewicz Lukrecja † 18 lutego 1862, 78 lat,  z domu Malinowska.

Jellenbogen Rozalia (08.02.1824 – 12.04.1890). Napis po niemiecku.

Jełowiecki Ludwik † 22 sierpnia 1882. Napis po polsku.

Jemalinowicz Konstanty (1826-1898), doktor, rzeczywisty radca stanu. Napis po polsku.

Jewniewicz Hipolit-Dominik, syn Antoniego (04.08.1831 – 05.11.1903) – matematyk. Zakończył wydział fizyko-matematyczny Uniwersytetu Petersburskiego. Od  1868 r. ― profesor mechaniki stosowanej Instytutu Technologicznego, członek Towarzystwa Pomocy Studentom, wykładowca Mikołajewskiej Akademii Marynarki Wojennej, Instytutu Elektrotechnicznego, Instytutu Inżynierów Cywilnych. Autor  podręczników:Wytrzymałość  materiałów budowlanych  (Rukowodstwo k izuczieniju zakonow soprotiwlienija stroitiel’nych matieriałow, SPb. 1868); Kurs mechaniki stosowanej (Kurs prikładnoj miechaniki, SPb. 1886); Podstawowe prawa hydrostatyki (Osnownyje nacziała gidrostatiki, SPb. 1871) i in., licznych artykułów w czasopiśmieInżyniernyj żurnał. Mieszkał na ul. Kabinietskiej 1-11. Napis po polsku. Nowyj Encikłopiediczieskij Słowar’. 17. s. 179

Jewniewicz Maria † 3 kwietnia 1881, z domu Lipińska. Napis po polsku.

Jewniewicz Stanisław † 7 czerwca 1894. Napis po polsku.

Jezierska Zofia (01.04.1835 – 15.03.1862), z domu Steinberg.

Jezierski Jan † 11 grudnia 1866, 35 lat. Napis po polsku.

Jezierski Stanisław, syn Feliksa † 30 grudnia 1906.

Jocher Zinaida (07.11.1839 – 03.12.1885), z domu Maciejowska. Napis po polsku.

Johanni Krystyna, córka Jana † 29 września 1868, 70 lat. Napis po polsku.

Józefowicz  Katarzyna † 19 marca 1879. Napis po polsku.

Jujean Жюжан Żużan Małgorzata, córka Aleksandra (30.11.1841-16.12.1898).

Julińska Zofia † 17 lutego 1916 r.

Junosza-Szaniawska Agrypina, córka Ignacego † 13 października 1908 w Kronsztadzie, 74 lata. Napis po polsku.

Jurga-Szczygielski  Jan (1878-1904). Napis po polsku.

Jurga-Szczygielski  Władysław   (1820-1894). Napis po polsku.

Jurkiewicz Cecylia, córka  Piotra † 23 marca 1878, 54 lata.

Jurkowski Jan † 26 listopada 1917 r.

Jurkowski Jan† 14 maja 1918 r.

Juszkiewicz  Julian † 27 czerwca 1867, 45 lat. Napis po polsku.

Juszkiewicz Władysław     (24.01.1861-20.01.1901). Napis po polsku.

Kaczałowa Helena, córka Jana (04.03.1849 – 29.03.1895), z domu Jaszczyńska

Kaczenowska Anastazja † 19 maja 1871, 67 lat. Napis po polsku.

Kaczenowska Jan † 31 lutego 1860. Napis po polsku.

Kadkowski Józef † 20 października 1880. Napis po polsku.

Kalinowska Albertyna † 7 lutego 1858. Napis po polsku.

Kalinowski August (12.12.1823 – 08.09.1877). Napis po polsku.

Kalliński Jan (08.05.1809 – 11.11.1871), inżynier-pułkownik. Napis po polsku.

Kamieniecka Cecylia (22.11.1825-21.03.1869), z domu Jaszczyńska. Napis po polsku.

Kamienko Adam (17.12.1821-15.05.1896), adwokat. Napis po polsku.

Kamieńska Konstancja, córka Józefa † 19 stycznia 1908.

Kamieński Czesław, syn Michała † 6 kwietnia 1906,  78 lat.

Kamieński Włodzimierz † 19 październik 1877, inżynier, doktor Uniwersytetu Odeskiego. Napis po polsku.

Kamińska Jadwiga † 20 grudnia 1903, 70 lat. Napis po polsku.

Kamińska Zofia (15.05.1871-07.02.1906). Napis po polsku.

Kamiński Józef † 19 kwietnia 1901, 80 lat. Napis po polsku.

Kamiński Władysław † 25 lutego 1883. Napis po polsku.

Kapaczonek Jan (10.09.1872 – 13.06.1901). Napis po polsku.

Karaczewska-Wołk Leontyna † 9 listopada 1896, 35 lat, córka Lucjana Muraszko.  Napis po polsku.

Karaffa-Korbut Antoni, syn Jerzego † 22 lutego 1865, 78 lat, generał-major.

Karaffa-Korbut Maria (1801-1882).

Karaffa-Korbut Michalina † 6 września 1898. Napis po polsku.

Karalis Kazimierz † 10 września 1903. Napis po polsku.

Karawaj Władysław (20.01.1833 – 17.05.1871). Napis po polsku.

Karazina Tekla, córka Wiktora † 26 kwietnia 1884, z domu Frank.

Karbonier Andrzej, syn Aleksandra † 22 marca 1908.

Karkowski Władysław † 20 stycznia 1879. Napis po polsku.

Karłowicz Konstanty † 23 listopada 1888, 42 lata. Napis po polsku.

Karłowicz Władysław, syn Michała (1834 – 21.01.1892) —generał-major, członek Morskiego Komitetu  Budowlanego, inżynier wojskowy, profesor Mikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej. Mieszkał na Newskim Prospekcie 22-24. Napis po polsku. Urodził się w 1834 r., zm. 21/22 stycznia (3/4 lutego) 1892 r. w Petersburgu. Generał-major wojska rosyjskiego. Po ukończeniu Szkoły Inżynierów kontynuował studia w nowo powstałej Akademii (nazwanej na cześć zmarłego dn. 18 lutego cara Mikołaja I)  i został jej profesorem w 1871 r. Był jednym z najwybitniejszych inżynierów Rosji. W 1868 r. za osiągnięcia w dziedzinie budownictwa wojskowego został nagrodzony złotym medalem. Nie unikał działalności społecznej. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Technicznego i wiceprzewodniczącym Towarzystwa Ochrony Zdrowia Społecznego w Petersburgu. A. Kijas. Polacy w Rosji. od XVII w. do 1917 r. Warszawa-Poznań 2000,s. 147;„Kraj” 1892, nr 4; Z. Łukawski, Ludność polska w Rosji; J. Róziewicz, Polsko-rosyjskie powiązania naukowe.

Karnicka Aniela † 8 lutego1897, 78 lat. Napis po polsku.

Karnicka Eugenia † 31 stycznia 1884, 33 lata. Napis po polsku.

Karnicka Katarzyna † 7 stycznia 1898.  Napis po polsku.

Karnicka Stanisław (18.03.1822-02.101890). Napis po polsku.

Karpowicz Julian (01.01.1788 – 01.04.1863).  Napis po polsku.

Kartaszewa Albertyna† 9 lipca 1905. Napis po polsku.

Kasperowicz Barbara † 1 listopada 1898. Napis po polsku.

Kasperowicz Józef † 7 listopada 1879. Napis po polsku.

Kasztalińska Józefa † 27 lipca 1880. Napis po polsku.

Kazadajewa Dorota (23.12.1850 – 26.01.1872). Napis po polsku.

Kaziński Wiktor (1814-1867).  Napis po polsku.

Kazirkowicz Mikołaj (15.03.1836 – 29.01.1903). Napis po polsku.

Każyński Wiktor(18.12.1812, Wilno – 06/18.03.1867, Petersburg) — kompozytor, dyrygent, krytyk muzyczny. Studiował prawo na Uniwersytecie Wileńskim. Studiów nie ukończył z powodu zamknięcia Uniwersytetu (1832 r. ). Był muzykantem-samoukiem, ale nie można wykluczyć, że w ciągu dwóch lat słuchał wykładów Józefa Fischera. Za dyrektora Wilhelma Schmidkoffa (między 1835  1838 rokiem) został skrzypkiem, a później dyrygentem orkiestry Opery Wileńskiej. Rozpoczął swą działalność jako kompozytor, publikując utwory salonowe i komponując ilustracje muzyczne. Skomponował muzykę do utworu „Żyd, wieczny tułacz”. Znajomość z Józefem Ignacym Krasińskim, która przeobraziła się w wieloletnią przyjaźń, pobudziła go do napisania kilku utworów literackich. Pisał m.in. dla czasopisma „Ateneum”, którego redaktorem był Kraszewski. W 1842 r. przyjechał do Petersburga, gdzie otrzymał stanowisko sekretarza księcia Aleksego Lwowa, generała, dygnitarza carskiego i kompozytora, któremu towarzyszył w czasie podróży do Niemiec (1844 r. ). W Dreźnie był świadkiem wykonania jego opery. Wrażenia z tej twórczej podróży zawarł w „Notatkach z podróży muzycznej do Niemiec” (1845 r., wyd. II Кraków 1957). Po powrocie, dzięki protekcji księcia Lwowa, został kapelmistrzem Teatru Aleksandryjskiego w Petersburgu (1845 r.), ale kariery nie zrobił. Aby nie stracić pracy, zmuszony był do wzięcia za żonę Rosjanki . W 1855 r. Wydał dość szeroko znany „Śpiewnik polski w pięciu częściach”. Z zebranych w nim utworów największą popularność osiągnęła piosenka do słów Władysława Syrokomli „Wlazł kotek na płotek”. Albert Sowiński wspomina o tym, że Każyński był autorem kilku uwertur, kantat, scen dramatycznych, w 1848 r. napisał operę „Mąż i żona”, wystawioną na scenie petersburskiej.  Jako kompozytor nie odegrał szczególnej roli w świecie muzyki. Jednak z wypowiedzi jego współczesnych można wywnioskować, że Każyński był wymagającym dyrygentem, dobrze orientującym się we współczesnej mu literaturze muzycznej. W 1851 r. W Petersburgu została wydana w języku rosyjskim jego „Historia opery włoskiej” („Istorija italianskoj opiery”).A. Kijas. Polacy w Rosji. od XVII w. do 1917 r. Warszawa-Poznań 2000,s. 149; PSB; WEP; Encyklopedia muzyki; A. Sowiński, Słownik muzyków polskich dawnych i nowoczesnych, Paryż 1874; S. Swierzewski, Kraszewski i polskie życie muzyczne XIX w., Kraków 1962; L.T. Błaszczyk, Dyrygenci polscy i obcy w Polsce działający w XIX i XX w., Kraków 1964; L. Bazylow, Polacy w Petersburgu.

Keiser Edward(13.10.1813 – 19.03.1875), doktor. Napis po niemiecku

Keiser Karol (1801-1859). Napis po niemiecku.

Keller Andrzej † 21 stycznia 1877, 77 lat. Napis po polsku.

Kimbar Franciszek † 29 września 1895, 58 lat. Napis po polsku.

Kimbar Julian † 10 maja 1896.  Napis po polsku.

Kiriłowa Anastazja † 15 czerwca 1860, 66 lat, z domu Dołmat. Napis po polsku.

Kiticyna Helena, córka Alojzego † 20 grudnia 1908, wdowa po radcy tajnym. Napis po polsku.

Kleist Elżbieta (11.03.1844 – 17.02.1870), z domu Jańczewska. Napis po niemiecku.

Kleist Piotr, syn Piotra (17.12.1827 – 05.06.1900).

Klewszczyński Antoni, syn Antoniego (1845 – 03.02.1902)  — architekt. W 1870 r. ukończył Akademię Sztuk Pięknych. Akademik Architektury (1887). Służył przy Ministerstwie Komunikacji. Architekt Mikołajewskiej kolei (od 1876), zbudował elewator w Rewlu. Jego główne prace: 1. Kamienica czynszowa, ul. Socjalisticzeskaja 24 (1875-1881) 2. Kamienica czynszowa, ul. Mojsiejenko 4 (1876-1878.).  3. Kamienica czynszowa- Kowieński Pierieułok 13 ( Przebudowana  1878). 4. Budynki przemysłowe zakładu produkującego gwoździe W.W. Bari, ul. Zwienigorodskaja 11, nadbrzeże Obwodnego Kanału 91 (1881, 1884-1886; przebudowane). 5. Kamienica czynszowa, ul. Łabutina 16 (1884-1886). 6. Kamienica czynszowa, ul. Kanonierska 16 (1885). 7. Kamienica czynszowa, ul. 1-sza Sowieckaja 14 (przebudowana 1885). 8. Kamienica czynszowa ul. Kanonierska 9 (1886). 9. Budynki przemysłowe Aleksandrowskich Zakładów Mechanicznych, ul. Dudko 3 (rozbudowane w latach osiemdziesiątych XIX w. (?) 10.Budynki Kolei Mikołajewskiej,  nabrzeże Obwodnego Kanału 43 ( 1880-1890) 11. Kamienice  czynszowe kościoła katolickiego św. Katarzyny, Newski Prospekt 32-34 (nadbudowa  1893). 12. Kamienica czynszowa, Priadilny Pierieułok 3, prawa część (1893; nadbudowana i poszerzona). 13. Blok biurowy Dworca Mikołajewskiego, Ligowski Prospekt 18 (1895-1898). Kirikow, s.160.

Klimkowski Narcyz, syn Józefa (29.10.1827 – 20.12.1898).

Klimpe Franciszek (19.05.1774 – 05.01.1844). Napis po niemiecku.

Klingenberg Edward † 15 październik 1864. Napis po francusku.

Klob-Sielecka Józefa, córka Jana † 5 sierpnia 1903.

Klonowski Ignacy † 19 lipca 1904. Napis po polsku.

Klor Antoni, syn Antoniego † 20 lutego 1892.

Klossowa Teresa, córka Jana † 18.12.1883, wdowa po generał-majorze.

Kluczkowski Antoni † 16 września 1867, 46 lat.Napis po polsku.

Kładourowa  Maria, córka Leona† 7 lutego 1884.

Kłoczkowski Stanisław †  29 lutego 1916 r.

Kłoczkowski Stanisław † 9 maja 1874. Napis po polsku.

Kłokocki Stanisław (20.07.1820 – 21.05.1867), podporucznik, inżynier. Napis po polsku.

Kłokocki Zygmunt, syn Szymona † 10 czerwca 1885, 62 lata.

Kłubnicki-Piotuch Ignacy, podpułkownik, 42 lata. Bez dat. Napis po polsku.

Koczan Michał † 24 wrzśnia 1880, 70 lat. Napis po polsku.

Koczowski Tadeusz, syn Tadeusza (04.11.1842 – 30.12.1906).

Kogowski Tadeusz, syn Tadeusza † 30 grudnia 1906, rzeczywista radca stanu. Napis po polsku.

Kojałowicz Elwira † 13 marca 1884, 63 lat, z domu Stabe. Napis po polsku.

Kolecki Edward (16.08.1870 – 17.03.1907). Napis po niemiecku.

Kolijewski Wincenty † 2 kwietnia 1904, 83 lat. Napis po polsku.

Komar Adolf † 8 lutego 1881. Napis po polsku.

Kombertowska Katarzyna † 3 listopada 1881, 82 lata. Napis po polsku.

Komorski Teodor, syn Aleksandra † 16 czerwca 1875, 57 lat.

Kompanowski Aleksander † 17 października 1867, 38 lat. Napis po polsku i po niemiecku.

Kon Gabriel † 20 sierpnia 1895. Napis po polsku.

Konarska Aleksandra, córka Wincentego † 27 kwietnia 1874. Napis po polsku.

Konarzewski Henryk, syn Alberta (1833 – 03.10.1906), inżynier-generał.  

Konarzewski Stanisław, syn Adama † 20 kwietnia 1908, 78 lat, kontr-admirał. Uczestnik wojny 1854–1855. Bitwa pod Sinopem 18 listopada 1853. Napis po polsku.

Kondraszewski Marcin † 31 czerwca 1865. Napis po polsku.

Kondratowicz Anna † 31 lipca 1880. Napis po polsku.

Kononowicz Grzegorz † 17 grudnia 1897. Napis po polsku.

Kononowicz Hieronim, syn Józefa (30.09.1821 – 02.07.1880).

Kononowicz Kazimierz, syn Józefa (10.03.1823 – 23.06.1897).

Konopnicka Paulina † 2 września 1906. Napis po polsku.

Konstantinowa Anna, córka Ludwika (10.01.1811 – 15.04.1899), z domu Mazurkiewicz.

Konstantynowicz Aleksander, syn Antoniego † 23 stycznia 1900.

Konstantynowicz Helena † 2 października 1906. Napis po polsku.

Konwalewska Michalina † 16 lipca 1874. Napis po polsku.

Kopytowski Ignacy, syn Ignacego † 5 stycznia 1871, 65 lat.

Korabewicz Stanisław †  8 czerwca 1917 r.

Korkozowicz  Michał † 24 września 1873. Napis po polsku.

Korsak Feliks † 27  stycznia 1890, 57 lat. Napis po polsku.

Korsak Józef † 11 lutego 1903. Napis po polsku.

Korsak Julia, córka Ignacego. Pochowana 10 października 1906. Napis po polsku.

Korsak Paulina † 2 kwietnia 1876, 28 lat. Napis po polsku.

Korsak Polikarp † 12 maja1882, 58 lat. Napis po polsku.

Korsak Stanisław † 19 czerwca 1877, 55 lat. Napis po polsku.

Korsak Wiktor-Zdzisław† 4 października1870, 50 lat. Napis po polsku.

Korybut-Daszkiewicz Anna. Bez dat. Napis po polsku.

Korybut-Daszkiewicz Antonina † 1895 r., z domu Szpilewska. Napis po polsku.

Korycka Agnieszka † 28 lutego 1871, 66 lat. Napis po polsku.

Korzan Władysław † 18 marca1896, 87 lat. Napis po polsku.

Koskiankowski Mamert 12 grudnia 1907.

Kosnowski Michał (26.09.1833 – 26.12.1901). Napis po polsku.

Kossarzewski Stanisław † 13 czerwca 1879. Napis po polsku.

Kossowska Józefa † 8 kwietnia 1860, 60 lat, z domu Kaczkowska. Napis po polsku.

Kostrzyc Rozalia (04.09.1835 – 26.06.1869), z domu Bogdanowicz. Napis po polsku.

Kościeński Józef † 14 listopada 1891. Napis po polsku.

Kościuszko-Waluzynicz Filip † 9 grudnia 1869, 56 lat. Napis po polsku.

Kotowicz Antonina † 2 kwietnia 1893, 75 lat. Napis po polsku.

Kowalenko Teodor † 19 maja 1869. Napis po polsku.

Kowalewska Anna † 3 lutego 1900. Napis po polsku.

Kowalewski Jan(15.03.1830 – 20.01.1897). Napis po polsku.

Kowalewski Julian † 10 stycznia 1896. Napis po polsku.

Kowalewski Julian (02.06.1792 – 08.02.1875). Napis po polsku.

Kowalewski Ludwik (25.07.1816 – 25.07.1887). Napis po polsku.

Kowalski  Andrzej † 9 grudnia 1904. Napis po polsku.

Kowalski Andrzej † 30 sierpnia 1894. Napis po polsku.

Kowalski Antoni † 2 maja 1909. Napis po polsku.

Kozakowska Jadwiga † 1917, z domu Fuchs. Napis po polsku.

Kozińska Helena-Waleria (06.11.1842 – 12.05.1860). Napis po polsku.

Kozłowska  Maria† 13 września1899. Napis po polsku.

Kozłowska Benedykta † 4 czerwca 1887. Napis po polsku.

Kozłowska Michalina † 26 maja 1884, 85 lat, z domu Tyszkiewicz. Napis po polsku.

Kozłowski Antoni † 20 maja 1881. Napis po polsku.

Kozłowski Franciszek † 9 lutego 1890. Napis po polsku.

Kozłowski Ignacy † 3 września 1866, 42 lata, radca tytularny. Napis po polsku.

Kozłowski Konstanty † 28 marca 1895. Napis po polsku.

Kozłowski Stanisław †  1918 r., adwokat.

Kozłowski Witold † 26 maja 1901, 59 lat. Napis po polsku.

Kozłowski Witold (1843 – 26.05.1901) — lekarz propagujący elektromedycynę. Dyplom lekarza otrzymał w 1873 r., w 1880 r. Otrzymał stopień doktora medycyny w Akademii Medyczno-Chirurgicznej. Pracował szpitalu Mariińskim, skąd został przeniesiony do departamentu medycznego MSW. Interesował się elektromedycyną. W 1898 r. otworzył lecznicę, w której stosował leczenie z wykorzystaniem specjalnych przyrządów elektrycznych. Lecznica dr. Kozłowskiego była pierwszym tego rodzaju zakładem, w którego założeniu wzięło udział kilku wybitnych polskich psychiatrów, pracujących w Petersburgu: Jan Mierzejewski, Otton Czeczot i Alfons Erlicki. W chierarchii medycznej Imperium otrzymał godność rzeczywistego radcy stanu.  A. Kijas.Polacy w Rosji. od XVII w. do 1917 r. Warszawa-Poznań 2000,s. 174; P. Szarejko, Słownik lekarzy polskich, t. 4

Krajewska Ada † 1916 r.

Krajewski Władysław(1841-1901)  — lekarz, założyciel pierwszego w Rosji koła miłośników antyczności. Studia ukończył w Derpcie. Po kilku latach praktyki lekarskiej za granicą, osiadł w 1865 roku w Petersburgu.  W swoim mieszkaniu na ul. Michajłowskiej otworzył gabinet atletyczny dla sportowców – zawodowców i amatorów. Z usług gabinetu korzystali także członkowie Koła Amatorów Atletyki, założonego przez doktora Krajewskiego w 1885 roku. Oprócz praktyki sportowo-rekreacyjnej miał szeroką praktykę leczniczą. W ciągu prawie 20 lat był lekarzem teatrów rządowach. W jego domu od czasu do czasu urządzane były bale z okazji różnych ważnych wydarzeń, na których zbierały się osoby ze stołecznego środowiska polskiego. Napis po polsku.A. Kijas. Polacy w Rosji. od XVII w. do 1917 r. Warszawa-Poznań 2000,s. 174; «Kraj» 1901, nr 10; W. Gołębiowski, J. Stroynowski, „Królowie ringu i bieżni” Warszawa 1956; J. Grys. „Z życia sportowego XIX-wiecznego Petersburga”; L. Bazylow, „Polacy w Petersburgu”

Krakowska Adelajda † 7 stycznia 1865, 65 lat, żona pułkownika.  Napis po polsku.

Kras Antoni-Józef † 25 maja 1900. Napis po polsku.

Krasowska  Pelagia (1822-1863), z domu Arcymowicz. Napis po polsku.

Krasowska Eleonora  † 12 maja1899. Napis po polsku.

Krasowska Kamila † 10 kwietnia 1895, z domu Karaffa-Korbut. Napis po polsku.

Krasowski Apolinary-Филерион (1818, na Wołyniu – 06/18.06.1875) — profesor architektury cywilnej Instytutu Inżynierów Komunikacji w Petersburgu, wybitny teoretyk rosyjskiej architektury. Uczył się w gimnazjum w Wilnie. Po jego ukończeniu rozpoczął studia w Instytucie Inżynierów Komunikacji w Petersburgu. Po ukończeniu studiów, pozostał w swoim instytucie i (wspinając się kolejno po stopniach kariery akademickiej) otrzymał tytuł profesora architektury cywilnej. W 1863 r. otrzymał rangę urzędniczą- pułkownika. W latach 1849-1862 wykładał architekturę ogólną na Uniwersytecie Petersburskim. W ciągu kilku semestrów miał również wykłady z architektury cywilnej w Instytucie Górniczym. W latach 1848-1875  był dyrektorem zasadniczej szkoły budowlanej. Wysoki poziom nauczania w tej szkole pozwolił na zmianę statusu szkoły, która zaczęła nazywać się Średnio-Wyższą Szkołą Architektury Cywilnej (1851 r.), i nieco później, już po śmierci Krasowskiego, znów podwyższyć ów status (Instytut Inżynierów Cywilnych, 1881). Autor licznych artykułów w rosyjskich czasopismach. Spośród jego podstawowych prac najbardziej znana była „Architektura cywilna” (SPb. 1851), będąca przez długi okres czasu klasycznym podręcznikiem architektury cywilnej, w którym to po raz pierwszy w budownictwie rosyjskim zostały sformułowane zasady utylitaryzmu i racjonalizmu, rola materiałów budowlanych, techniki i konstrukcji w tworzeniu stylu. W 1859 roku przetłumaczył na język rosyjski polski słownik fortyfikacji inż. Mikołaja Rougeta. Był członkiem Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Według powszechnej opinii badaczy architektury rosyjskiej, należał do najlepiej przygotowanych i trzeźwo myślących teoretyków architektury połowy XIX w. Redaktor „Czasopisma Ministerswa Komunikacji”. Pochowany we własnej kaplicy nagrobnej. Popiersie.  Napisy po polsku i po rosyjsku.  A. Kijas. Polacy w Rosji. od XVII w. do 1917 r. Warszawa-Poznań 2000,s. 176; PSB; L. Janowski, „Słownik bio-bibliograficzny”; „Wielka encyklopedia powszechna ilustrowana”;  F.A. Borisowa, Russkaja architiektura wtoroj połowiny XIX wieka. L.A. Punin, Idiei racjonalnoj architiektury w tieorieticzieskich wozzrienijachrusskich zodczich wtoroj połowiny XIX w. L. 1966.J. I. Kiriczenko, Architiekturnyje tieorii XIX w. W Rossii M. 1986 g. М. 1986, s.157-165; s. ES 32,  s. 566.

Krasowski Grzegorz † 10 lutego 1904. Napis po polsku.

Krasowski Ludwik (13.10.1828-28.01.1906). Napis po polsku.

Kraszewska Helena † 4 kwietnia 1893, 77 lata, z domu Weileks. Napis po polsku.

Kraszewski Antoni † 3 stycznia 1893, 93 lata.Napis po polsku.

Krauze-Milaszewska Krystyna † 10 kwietnia 1863, 50 lat. Napis po polsku.

Kriwcowa Karolina, córka Antoniego† 8 września 1896, z domu Markowska, wdowa po generał-lejtnancie. Napis po polsku.

Kropińska Julia (23.05.1836-17.06.1864), z domu Danilczenko. Napis po polsku.

Krosnowski Marian, syn Alberta (1831 – 12.11.1891), profesor Instytutu Technologicznego. Napis:Niezabwiennomu profiessoru –  priznatielnyje tiechnologi (Nazapomnianemu profesorowi – wdzięczni technolodzy). Napis po polsku i po rosyjsku.

Krukowska  Barbara† 6 marca 1862. Napis po polsku.

Kruszczyńska Maria (1813-25.02.1902), z domu Pirling. Napis po polsku.

Kruszczyński Aleksander (1802-1840). Napis po polsku.

Kruszewski Andrzej (19.08.1888 – 29.06.1906).

Krymkowski Ludwik † 18 listopada 1885. Napis po polsku.

Kryński Platon, syn Jakuba † 5 grudnia 1878, 72 lata, generał-lejtnant. Napis po polsku.

Krzemieniecki Jan † 5 kwietnia 1905, 64 lata.Napis po polsku.

Krzywińska Maria † 28 czerwca 1871. Napis po polsku.

Krzyżanowska Karolina † 1900. Napis po polsku.

Krzyżanowski Antoni † 18 listopada 1917 r. Napis po polsku.

Krzyżanowski Józef † 19 listopada 1868. Napis po polsku.

Krzyżanowski Kazimierz (17.02.1864 – 30.08.1895). Napis po polsku.

Krzyżanowski Wacław (27.09.1825 – 08.07.1899). Napis po polsku.

Krzyżanowski Wacław, syn Kazimierza †  8. 7. 1899.  Intendent Petersburskiego Okręgu Wojskowego. Popiersie, Napis po polsku.

Krzyżanowski Wiktor † 13 września 1890. Napis po polsku.

Krzyżewicz Eustachy † 18 października 1877. Napis po polsku.

Kuczewski Marcin, syn Alberta (11.11.1817 – 25.02.1888), generał-lejtnant.

Kuczyński Antoni (03.05.1808 – 20.04.1860). Napis po polsku.

Kuczyński Bronisław-Edward † 20 maja 1855. Napis po polsku.

Kuczyński Orest, syn Antoniego † 26 października 1909, rzeczywisty radca stanu, członek Petersburskiego Sądu Okręgowego.

Kukowski Franciszek † 19  kwietnia 1887. Napis po polsku.

Kulebiakina  Лукерья† 28  grudnia 1872, 78 lat.

Kulesza Witold †  17 maja 1917 r.

Kulikiewicz Sergiusz, syn Mikołaja (15.05.1830- 06.01.1894).

Kulikowski Edward † 11 maja 1903. Napis po polsku.

Kulikowski Erazm † 21czerwca 1887, 68  lat. Napis po polsku.

Kulikowski Franciszek † 18 czerwca 1887, 53 lata. Napis po polsku.

Kulikowski Konstanty, syn Kazimierza (11.08.1844-18.02.1898).

Kułakowski Józef (15.05.1844 – 26.11.1898). Napis po polsku.

Kułłasowski Antoni, syn Jana (08.03.1837 – 13.04.1892).

Kuncewicz Antoni, syn Aleksandra  (23.04.1848 – 24.07.1878). Napis po polsku.

Kunicka Zofia (31.12.1822 – 28.11.1884), z domu Visconti. Napis po polsku.

Kupińska Cecylia † 18 czerwca 1899. Napis po polsku.

Kupińska Katarzyna † 9 sierpnia 1891. Napis po polsku.

Kupiński Michał † 31 października 1891. Napis po polsku.

Kupiński Stanisław † 12 listopada 1863. Napis po polsku.

Kurlandzka Elżbieta † 8 lutego 1905. Napis po polsku.

Kurlandzki Marceli † 6 czerwca 1901. Napis po polsku.

Kuryłowicz Antoni, syn Pawła (08.03.1853 – 21.12.1896).

Kurzawińska Amelia-Helena (02/14.03.1848 – 08/20.04.1876). Napis po polsku.

Kuszel Antoni z matką † 1895 (?). Zgodnie z wolą ppłk. Kuszela nad mogiłami wzniesiona została oszklona altana na żeliwnych słupkach i z metalowym dachem (3000 rubli). RGIA, f.822, op.3, dz. 14362, k. 107.

Kuszkowski Antoni † 20 czerwca 1917 r.

Kuzniecowa Antonina † 25 października 1857, 70lat. Napis po polsku.

Kuźmina Olga† 5 kwietnia 1883, z domu hrabina Gurska. Napis po polsku.

Kwaśniewski Eustachy † 30 października 1897, 68 lat. Napis po polsku.

Kwaśniewski Franciszek † 28 grudnia 1896. Napis po polsku.

Lachowicz Stanisław-August † 28 maja 1882, radca stanu. Napis po polsku.  

Ladwig Jan (06.08.1833 – 30.12.1903). Napis po polsku.

Lafosse Józef (15.04.1859 – 30.09.1876). Napis po francusku.

Lafosse Maria   † 3 lutego 1897, 68 lat. Napis po francusku.

Lafosse Каrol † 9 czerwca 1906, 80 lat. Napis po francusku.

Lafosse-de Gabriela, córka Józefa † 20 czerwca 1908.

Lafosse-de Karol† 5 grudnia 1903, 38 lat. Napis po francusku.

Lafosse-de Mikołaj † 25 października 1897, 30 lat. Napis po francusku.

Landsberg Karol, syn Krzysztofa † 18 marca 1909, podporucznik gwardii w stanie spoczynku.

Lapiert Juliliusz-Laurenty † 6 stycznia 1878, 62 lata. Napis po francusku.

Laskowska Maria †  6 marca 1916 r.

Laszkiewicz Apolinary † 23 sierpnia1864. Napis po polsku.  

Lebourdet Franciszek † 29czerwca /11lipca 1860, 68 lat. Napis po francusku.

Leclerc Józef- Stefan † 8 sierpnia 1858, 42 lata. Napis po francusku.

Lecocque Leopold, ur. 28 lipca 1833 † 31 października 1901. Napis po francusku.

Ledais (?) Леде  Maria   (02.03.1852 – 05.02.1876), artystka teatrów carskich. Napis po francusku.

Leks Józef † 25 grudnia 1898, 75 lat. Napis po polsku.

Len(ę)dzewicz Alina † 30 kwietnia 1884. Napis po polsku.

Len(ę)dzewicz Antoni † 15 marca 1864. Napis po polsku.

Lencioni-Rigalli Paolina (04.05.1814 – 1897). Napis po włosku.

Lengioni Klementyna (02.01.1836 – 14.01.1890). Napis po włosku.

Lenz Aleksander † 29 czerwca 1859. Napis po niemiecku.

Lenz Jan-Antoni (08.04.1808, Meinz – 12.06.1880). Napis po niemiecku.

Leontiewa Maria, córka Ignacego † 27 lipca 1865, 49 lat W walce z trudnościami, nieszczęściem i biedą święcie spełniłaś swój obowiązek na ziemi i zeszłać do mogiły, żegnana błogosławieństwem i szczerymi łzami rodziny, w której byłaś aniołem-stróżem . Napis po rosyjsku.

Lepère (Lepert?) Aleksandra † 26 stycznia 1904. Napis po francusku.

Lepère (Lepert?) Ludwik † 10 grudnia 1875. Napis po francusku.

Lepine-Delaunay Julia† 2 grudnia 1872, 69 lat. Napis po francusku.

Leszewiczewa Izabela, córka Adama † 26 kwietnia 1872, 62 lata.

Lewandowski Jan † 11 lipca 1902. Napis po polsku.

Lewkowska Paulina † 13 listopada 1900, żona pułkownika. Napis po polsku.

Lewkowski Konstanty † 16 listopada 1895, pułkownik. Napis po polsku.

Lewoniewski Ignacy † 10 stycznia 1907, 62 lata. Napis po polsku.

Ligny-de-Luxemburg Nina, córka Mikołaja † 17 lutego 1906, hrabina.

Lindstrem Aleksander † 14 marca 1876.

Liniewicz Andrzej (bez dat), szczodry ofiarodawca kościoła rzymskokatolickiego  w Petersburgu. Napis po polsku.

Liniewicz Leon (bez dat),  szczodry ofiarodawca kościoła rzymskokatolickiego  w Petersburgu. Napis po polsku.

Linken von Fridrich-Emanuel (02.1828 – 08.02.1872), baron. Napis po niemiecku.

Lipska Emilia † 27 września 1878. Napis po polsku.

Lipski Józef † 5 sierpnia 1878. Napis po polsku.

Lisowski Jan † 14 marca 1908. Napis po polsku.

Lisowski Józef † 21 maja 1901, 21 lat. Napis po polsku.

Liszkiewicz Jadwiga (18.10.1857 – 27.01.1885). Napis po polsku.

Louche Luiza (18.02.1817 – 06.03.1883), z domu Denoit. Napis po francusku.

Loucheux Кlarysa † 2 lutego 1860, z domu Pouariet. Napis po francusku.

Louiselle Henryk (1841 – 08.02.1889). Napis po francusku.

Loukini  Piotr † 1 czerwca 1872, architekt. Napis po francusku.

Lubomirska Julia † 28 września 1873, księżna. Napis po polsku.

Lubowicka Maria † 11 lipca 1871, 40 lat. Napis po polsku.

Lubowicka Maria (03.04.1847 – 12.01.1893). Napis po polsku.

Lubowicki  Leonard, syn Józefa (18.10.1810 – 02.10.1866).

Lusch Август (18.06.1849 – 21.04.1891). Napis po niemiecku.

Lwowicz (Lwow) Aleksander, syn Jana † 15 marca 1910.

Lwowicz Anastazy(03.10.1837 – 01.04.1906). Napis po polsku.

Lwowicz-Kosman Andrzej (20.06.1826 – 13.06.1865), asesor kolegialny. Napis po francusku.

Łabuc Konstanty, syn Marcina † 8  stycznia 1881.

Łapicki Henryk, syn Marcelego † 6 maja 1895, 64 lata, rzeczywisty radca stanu.

Łappo  Ignacy † 1865, 75 lat. Napis po polsku.

Łappo-Strażaniecki Józef, syn Onufrego (1830-1892).

Łappo-Strażaniecki Paweł, syn Bazylego † 3 stycznia1882.

Łatkowski Mikołaj, syn Szymona † 6 października 1880.

Ławińska  Aleksandra, córka Józefa † 10 listopada 1873.

Łoboda Stefania, córka Macieja (1827 – 21.01.1887), z domu Paszkowska. 

Łochowicki-Czechowicz  Józef, syn Ignacego † 1 stycznia 1897.

Łokawska Aleksandra † 24 czerwca 1877, z domu Rosatti, żona radcy stanu. Napis po francusku.

Łokuciewska Antonina † 28 lutego 1859, 52 lata, z domu Żuk. Napis po polsku.

Łomonosowa Anna† 1880, 55 lat, żona kapitana artylerii. Napis po polsku.

Łomski Józef † 18 grudnia  1898, 72 lata. Napis po polsku.

Łopacińska Józefa † 1879, 62 lata. Napis po polsku.

Łopuszyński Zenon † 27  października 1893. Napis po polsku.

Łoś Antoni † 11 listopada 1896, 23 lata. Napis po polsku.

Łowieniecka Anna † 17/29/01.1891, 84 lata, z domu Dauksz. Napis po polsku.

Łowieniecki Cezary † 5 listopada 1893, 67 lat. Napis po polsku.

Łoziński-Lubicz Antoni † 1918 r.

Łożyński Kazimierz † 2 kwietnia 1902. Napis po polsku.

Łukaszewicz Eliasz (1824-1882). Napis po polsku.

Łukaszewicz Hipolit(02.10.1866 – 09.03.1901). Napis po polsku.

Łukaszewicz Matylda  † 29 czerwca 1861, 29 lat, z domu Kossowska. Napis po polsku.

Łukaszewicz Petronela, córka Jana † 29 grudnia 1883, 44 lata, radca stanu.

Łukaszewicz Tekla † 18  maja 1900. Napis po polsku.

Łukosiak Mikołaj † 24 lipca 1905. Napis po polsku.

Łuskina Michał † 25 kwietnia 1864, 68 lat, porucznik wojska rosyjskiego. Napis po polsku.

Łuszczewski Tomasz (22.12.1815 – 08.04.1887). Napis po polsku.

Łutkowski Adam† 17 maja 1867, 27 lat. Napis po polsku

Łyszczyk Konstanty (17.11.1858 – 26.04.1908). Napis po polsku.

Łyszczyński Anzelm, syn Ambrożego (18.04.1803 – 01.10.1868), generał-major.

Maciejowski Aleksander (18.02.1819 – 30.09.1896). Napis po polsku.

Maciejowski Emil (18.06.1803 – 04.11.1863). Napis po polsku.

Maciejowski Kazimierz (1852 – 20.01.1897). Napis po polsku.

Macijewski Paweł, syn Antoniego (30.10.1850 – 24.04.1903), radca kolegialny.

Macilewski Franciszek (01.01.1800 – 25.01.1858). Napis po polsku.

Mackiewicz  Antonina †  1918 r.

Mackiewicz Kazimierz, † 16 grudnia 1901. Napis po polsku.

Macujewicz Anna † 18 stycznia 1868, 68 lat,  z domu Steininger. Napis po polsku.

Majewska   Eleonora (1814-27.06.1862), z domu Gerke. Napis po francusku.

Majewska Weronika(23.05.1827 – 27.02.1899), z domu Sinnicka. Napis po polsku.  

Majewski Mikołaj † 14 lutego 1873, 56 lat., radca dworu.

Makowska Justyna † 22 lutego 1887. Napis po polsku.

Makowski Gustaw, syn Piotra † 4 kwietnia 1884. Napis po polsku.

Makowski Piotr † 11 września 1878. Napis po polsku.

Maksimowa Julia, córka Jana (16.02.1841 – 02.11.1897), z domu Kotowicz

Маlavalle Jakub-Antoni † 01/13.09.1866, 51 lat. Napis po francusku.

Malawska Karolina † 1 kwietnia 1870, 65 lat. Napis po polsku.

Malcer Krzysztof † 18 stycznia 1899, 60 lat. Napis po polsku.

Malcer Magdalena † 24 października 1899, 50 lat. Napis po polsku.

Malecka Władysława (15.08.1820 – 26.03.1902), z domu Sucharzewska, matka biskupa Antoniego Maleckiego. Napis po polsku.

Malecki (Maletski) Karol † 6 czerwca 1858, generał. Napis po francusku.

Maleszewski  Adam, syn Jana † 2 września 1908, inżynier komunikacji drogowych.

Malewski Adam (26.12.1832 – 06.06.1875). Napis po polsku.

Malewski Franciszek (21.08.1800, Wilno – 20.03.1870). Napis po polsku.

Malewski Szymon (20.03.1844 – 05.08.1876). Napis po polsku.

Malina Józefa † 19 kwietnia 1860, z domu Małuszycka. Napis po polsku.

Malinowska Klara † 25 marca 1865, 76 lat. Napis po polsku.

Malinowska Wanda (27.05.1847 – 30.05.1900), z domu Gurska, żona radcy stanu. Napis po polsku.

Malinowski  Józef (06.06.1847 -19.03.1903). Napis po polsku.

Maliński Zygmunt †  3 czerwca 1917 r.

Malukiewicz Kazimierz (07.03.1859 – 13.03.1903). Napis po polsku.

Małachowski Zygmunt † 20 lutego 1888. Napis po polsku.

Mancewicz Dominik † 29 lipca 1876. Napis po polsku.

Mancewicz Michał † 27 stycznia 1870, 28 lat.Napis po polsku.

Maniczarowa Agnieszka † 12 marca 1861, 75 lat. Napis po polsku.

Маrceroux Aleksandrа, córka Piotra  (21.12.1838 – 30.12.1907), z domu Kamarska.

Маrceroux Joanna-Аdelajda (03/15.12.1827, Paryż – 18.04./01.05.1906) z domu Coudurier. Napis po francusku.

Маrceroux Piotr-Teofil-Аrtur (15.02.1830, Paryż-09/21.04.1884. Napis po francusku.

Marcinkiewicz  Józef (06.04.1808 – 17.03.1868). Napis po polsku.

Marcinkiewicz Jan, † 11 grudnia 1900. Napis po polsku.

Marcinkiewicz Аdela † 13 grudnia 1876. Napis po polsku.

Marciński Adolf (17.06.1840 – 21.01.1895). Napis po polsku.

Marczenko (Martchenko) Katarzyna  † 30 sierpnia 1900. z domu (H)Oubille. Napis po francusku.

Marczewska MariAnna, † 5 lipca 1869, 70 lat. Napis po polsku.

Markiewicz Zofia (13.01.1832 – 29.04.1893). Napis po polsku.

Markowski Jan † 15 lipca 1863, kapitan wojska rosyjskiego. Napis po polsku.

Markowski Jan (1828-1887), doktor. Napis po polsku.

Marmonde-de Zofia (07.01.1802 – 23.06.1870), hrabina. Napis po francusku.

Маrоchetti Michał (04.01.1783, Тuryn – 07.11.1860). Napis po francusku.

Marsicani Adolf, syn Dominika † 9 listopada 1895, rzeczywisty radca stanu, doktor medycyny.

Maszarski Ignacy † 16 października 1884. Napis po polsku.

Matthieu Magdalena -Аugusta (1806-27.06.1894). Napis po francusku.

Matusewicz Witold † 25 kwietnia 1897. Napis po polsku.

Mazurkiewicz Józef †  27 maja 1917 r.

Mazurkiewicz Kajetan † 27 stycznia 1861, 61 r., pułkownik wojska rosyjskiego i kawaler odznaczeń państwowych. Napis po polsku.

Mebes-von, Emilia, córka Leona † 24 lutego 1906,  74 lata.

Megozzi Aleksy (08.05.1834 Florencja – 10.03.1876). Napis po francusku.

Meltzer Józef (1788, Bohemia – 17.08.1879). Napis po niemiecku.

Menicki Mateusz (14.11.1839 – 26.12.1888). Napis po polsku.

Merz-de-Merzenfeld Оttоn (22.08.1828 – 08.03.1883), baron. Napis po francusku.

Меrcieux Jakub-Emil (25.11.1841 – 16.06.1881). Napis po francusku.

Meyer Georg – Edward (28.01.1812 – 23.06.1881). Napis po francusku.

Mezzapelli  Piotr, syn Wiktora (12.02.1833 – 11.03.1871).

Michajłowa MariAnna, córka Janа (1845 – 12.06.1884).

Michajłowski  Władysław   † 22 listopada 1893. Napis po polsku.

Michajłowski Antoni  † 17 września 1884. Napis po polsku.

Michajłowski Dionizy † 9 lipca 1870, 70 lat. Napis po polsku.

Michajłowski Hipolit † 12 listopada 1894. Napis po polsku.

Michajłowski Mikołaj † 4 czerwca 1883. Napis po polsku.

Мichelle Luiza † 7 sierpnia 1883, z domu Lecoivre. Napis po francusku.

Michelson Maria-Magdalena (25.11.1832 – 12.05.1873), z domu Weinstein. Napis po francusku.

Michniewicz Bazyli † 28 listopada 1859. Napis po polsku.

Mickiewicz Franciszek, syn Michała (13.12.1847 – 02.02.1902).

Mielczycka Katarzyna, córka Józefа † 18 listopada 1890.

Miładowski Zygmunt † 18 lutego 1863, 40 lat, Sztabs-kapitan. Napis po polsku.

Miłaszewicz  Maria, córka Michała † 23 września 1901, 48 lat,  z domu Mizgier.

Miłaszewicz Alina† 14 marca 1891. Napis po polsku.

Miłaszewicz Eugenia † 7 marca 1895. Napis po polsku.

Miłaszewska  Maria   (23.02.1816 – 01.02.1891). Napis po polsku.

Miłaszewska Katarzyna    (11.02.1817 – 06.04.1896). Napis po niemiecku.

Miłoszewska Dorota, córka Franciszka † 6 lutego 1905.

Mincewicz Leonard  (29.10.1835 – 21.03.1885). Napis po polsku.

Minkiewicz  Fabian † 2 kwietnia 1868, 72 lata. Napis po polsku.

Minreich (Minrajch) Adam  † 23 grudnia 1868, 55 lat, radca stanu. Napis po polsku.

Mintowt-Czyż Bolesław † 19 marca 1899. Napis po polsku.

Mintowt-Czyż Kacper † 19 marca 1888. Napis po polsku.

Mioduszewska Anna † 19 stycznia 1884, 39 lat,  z domu Sawicka. Napis po polsku.

Mioduszewski  Mikołaj † 27 grudnia 1871, 45 lat. Napis po polsku.

Mioduszewski Wilhelm † 5 lipca 1905. Napis po polsku.

Mirenowicz Alojzy † 22 września 1866, 61 lat. Napis po polsku i po rosyjsku.

Mironoski Józef (1828 – 14.07.1897). Napis po polsku.

Mirzyński-Stoma † 9 października 1902. Napis po polsku.

Misewicz Antoni † 05/18.03.1905. Napis po polsku.

Misewicz Ignacy † 26 maja 1875, 81 lat. Napis po polsku.

Misiulanis Fabian (10.05.1864 – 26.06.1902). Napis po polsku.

Miszkiewicz Leonid † 4 kwietnia 1916 r.

Mnichowski Aleksander, syn Józefa † 19 października 1901.

Mokosiej-Denisko Antoni † 17 września 1884. Napis po polsku.

Mokrzycki  Franciszek, syn Franciszka † 5 sierpnia 1893. Napis po polsku.

Mokrzycki  Stanisław  † 30 listopada 1895. Napis po polsku.

Mokrzycki  Stefan † 17 stycznia 1901. Napis po polsku.

Моlinari Abbondio (31.08.1830, Szwajcaria- 31.10.1880), malarz-artysta. Napis po włosku.

Mołochowiec Cyprian  (1828-1861). Napis po polsku.

Monkiewicz Ignacy † 14 maja 1901. Napis po polsku.

Monkiewicz Zygmunt † 19 sierpnia 1903. Napis po polsku.

Monteverde Augustyn † 25 marca 1875, 78 lat, generał. Napis po francusku.

Montigny Józef-Mikołaj † 22 stycznia 1845, 53 lata. Napis po francusku.

Moonus Franciszek (12.03.1799, Niderlandy- 05.05.1869). Napis po francusku.

Moravec Charlotte (10.01.1791 – 07.02.1854). Napis po francusku.

Moravits Mikołaj (11.12.1832 – 28.10.1887). Napis po francusku.

Morawska Pelagia †  17 września 1916 r.

Morawski Feliks, syn Stanisława † 1 września 1874.

Mordanini Helena-Dominika (15.05.1810 – 05.02.1872). Napis po włosku.

Morozowa Anna † 30 czerwca 1859, 78 lat.  Napis po polsku.

Morozowicz Aleksander † 4 kwietnia 1880, asesor kolegialny. Napis po polsku.

Morozowski Wiktor† 5 czerwca 1876, 58 lat. Napis po polsku.

Morrand Аugust-Jan-Józef (20.01./01.02.1813 – 26.09/08.10.1884). Napis po francusku.

Mosalska Konstancja † 20 lipca 1884, 69 lat. Napis po polsku.

Mosalska Stefania, córka Leopolda † 4 lipca 1891.

Mosalski Adam, syn  Antoniego † 30 stycznia 1895.

Mosalski Stefan, Ignacego (15.10.1831 – 08.06.1900).

Mozalewski Jan † 24 sierpnia 1908. Napis po polsku.

Mozilkiewicz Michał † 11 stycznia 1863, 92 lata, organista kościoła św. Katarzyny. Napis po polsku.

Mucznikowa Теresa † 12 listopada 1891. Napis po francusku.

Muraszko  Ignacy † 22 lutego 1881. Napis po polsku.

Muraszko  Józef † 6 czerwca 1862, 54 lata. Napis po polsku.

Muraszko Bazyli † 17 lipca 1895. Napis po polsku.

Muraszko Karol † 9 marca 1889. Napis po polsku.

MurzoМурзоFeliks, syn Feliksa †18 lutego 1908, inżynier komunikacji drogowej.

Myczkowski Józef † 23 stycznia 1888. Napis po polsku.

Mysłowski Jan-Henryk(1824-1897). Napis po polsku.

Mysłowski Ludwik, syn Stanisława † 16 lutego 1905, inżynier komunikacji drogowej, radca tajny.

Myszkowska Zofia, córka Łukasza (22.04.1850 – 04.09.1903).

Myszkowski Konstanty † 28 lipca 1881. Napis po polsku.

Nagel Aleksandrа (1801-1865),  z domu Garlach. Napis po francusku.

Nagoll Emilia † 3 stycznia 1916 r.

Nagorski Michał (10.08.1832 – 02.07.1893). Napis po polsku.

Nalepiński Aleksander † 3 stycznia 1908, 51 lat, inżynier. Napis po polsku.

Narbut Katarzyna    † 21 czerwca 1886. Napis po polsku.

Narkiewicz-Jodko Наркевич–Иодко Walerian (09.02.1809 – wrzesień 1877). Napis po francusku.

Narkiewicz-Jodko Наркевич–ИодкоЕlżbieta † 24 marca 1886, 57 lat. Napis po francusku.

Narolska Ewelina (10.03.1828, Snomin – 06.06.1866), z domu Szumska. Napis po polsku.

Narolski Aleksander (24.05.1817 – 24.05.1899). Napis po polsku.

Nawaszkiewicz  Maria, córka Jana † 25 lutego 1857, 57 lat, szlachcianka, panna.

Negri Józefa (04.11.1784, Włochy – 06.04.1865).

Nelkien  Aleksander † 12 czerwca 1899, 43 lata. Napis po polsku.

Nieczajewa Julia, córka Aleksandra † 16 marca 1875.

Niedziałkowski Karol † 7 grudnia 1898, 82 lata, szlachcic podolski. Napis po polsku.

Niemira Stanisław  † 1882 r.

Nierwo Albert † 20 listopada 1897.

Niesle Daniel (09.05.1812 – 16.06.1871). Napis po niemiecku.

Niewęgłowska Adela † 7 lutego 1896, z domu Boguszewska. Napis po polsku.

Niezabytkowski Wacław (15.04.1836 – 11.02.1897). Napis po polsku.

Nikolaj Николаи   Maria   † 5 grudnia 1883, 11 lat 9 mies. Napis po polsku.

Nikolina  Maria, córka Fiodora † 16 stycznia 1907.

Nipanicz Aurora, córka Michała † 9 czerwca 1902, wdowa po generał-majorze.

Nonkiewicz Helena † 4 lutego 1876. Napis po polsku.

Notte Каrolina † 8 lipca 1874, 56 lat. Napis po francusku.

Nowakowska Helena (10.08.1855 – 24.09.1870). Napis po polsku.

Nowakowska Henryka, córka Antoniego † 17 września 1885.

Nowakowski Henryk (06.06.1839, gubernia Płocka – 28.03.1907). Napis po polsku.

Nowicka Franciszkа (10.11.1841 – 01.01.1871). Napis po polsku.

Nowicka Tekla † 22 grudnia 1871, 26 lat,  z domu Sadowska. Napis po polsku.

Nowicki Antoni, syn Juliana (1839? – 17.02.1900) —architekt, inżynier-mechanik, pedagog, badacz naukowy. Radca tajny. Ukończył w 1859 r. Instytut Budowlany. Inżynier-architekt (1862). Architekt i wykładowca Instytutu Górniczego (1860-1864). Pracował w Petersburskim Zarządzie Gubernialnym (1864-1867). Tulski inżynier gubernialny (1867-1871). Referent Komitetu Techniczno-Budowlanego MSW (1872 -1893). Główne budowle: 1. Kamienica czynszowa, ul. Sadowa 18, 1874 r. Włączony został istniejący dom. 2. Budynek Urzędu Skarbowego. Ryski Prospekt 18 – ul. Dworowa 2, lata 1875-1877. Wspólnie z A.I. Ugriumowem? 3. Budynki przemysłowe Zakładu Bałtyckiego. Kosaja Linia 18 – Kożewiennaja Linia, lata 1877-1890. 4. Kamienica czynszowa. Ul. Sojuza Pieczatnikow 31-Drowianoj Pierieułok 14,  1881 r. 5. Budynki dworu pocztowego. Nab. Rz. Priażki 9 – Маtisow Pierieułok 4, lata 80-te XIX w.? (częściowo zachowane). Na pomniku znajdowała się płaskorzeźba – portret. Napis po polsku.   Kirikow, s. 231-232;  Baranowski R. W.,Jubiliejnyj sbornik swiedenij o diejatiel’nosti bywszych wospitannikow instituta grażdanskich inżenierow (Stroitiel’nogo ucziliszcza), Wyp.II, Spb. 1893, s. 245-249; А. J. Новицкийw: Stroitiel’, 1900. № 3-4, s. 135-137; А. J. Новицкийw: Niedielia Stroitielia, 1900, № 9, s. 59; Zodczije Sankt-Pietierburga. XIX – nacziało XXwieka, SPb 1998,  s. 1016.

Nowicki Dominik, syn Jerzego † 18 marca 1895, 53 lata.

Nowicki Jan † 4 maja 1875, 35 lat. Napis po polsku.

Nowicki Julian † 18 marca 1865, 40 lat. Napis po polsku.

Nowicki Władysław     (22.02.1871 – 12.06.1875). Napis po polsku.

Nowodworski Marceli † 12 sierpnia 1908. Napis po polsku.

Nowosielska Jadwiga † 26 stycznia 1889. Napis po polsku.

Nеgri Aleksander, syn Józefa † 5 sierpnia 1906.

Obendorfer Gotlib-Wilhelm (22.03.1817, Witebsk -19.06.1871). Napis po niemiecku.

Obronpalska Michalina (13.11.1829 – 28.05.1868), z domu Wróbel. Napis po polsku.

Odyniec Franciszek, syn Wincentego † 19 marca 187?, generał-lejtnant artylerii.

Odyńcowa Emilia † 8 lipca 1898. Napis po polsku.

Odyńcowa Michalina (1831-1905). Napis po polsku.

Odyszewski Aleksander † 30 stycznia 1862, pułkownik.

Ogińska  Maria   † 4 maja 1890, księżna. Napis po polsku.

Ogińska Ewa † 13 sierpnia 1900. Napis po polsku.

Ogonowski  Józef † 13 maja 1881. Napis po polsku.

Ogonowski Piotr † 1 maja 1883. Napis po polsku.

Оgrodinsky  Denis † 20 listopada 1875. Napis po francusku.

Оgrodinsky Tomasz † 25 kwietnia 1876. Napis po francusku.

Okulicz  Ignacy † 4 marca 1894. Napis po polsku.

Olechno Konstanty † 26 lipca 1902.

Olszewska  Maria   † 29 lutego 1900, 68 lat. Napis po polsku.

Olszewski Hipolit, syn Ambrożego † 1 listopada 1888.

Olszewski Stefan † 18 maja 1908. Napis po polsku.

Opolski Edmund (1849 – 14.04.1898). Napis po polsku.

Orłowska  Maria   (08.09.1854 – 07.12.1880), z domu Łappo. Napis po polsku.

Orłowska Paulina † 13 lutego 1908. Napis po polsku.

Orłowski Wincenty, syn  Jana † 15 stycznia 1910, starszy kasjer  Głównego Urzędu Skarbowego.

Orzechowski Adam † 7 listopada 1888. Napis po polsku.

Osiędowska ZuzAnna † 3 października 1876, z domu Wierzbicka. Napis po polsku.

Osiędowski Feliks † 24 maja 1885. Napis po polsku.

Osipowska Julia † 27 czerwca 1887, 68 lat. Napis po polsku.

Osmołowska Barbara† 7 października 1887, 85 lat. Napis po polsku.

Osmołowski  Ignacy (20.10.1818 – 22.09.1894). Napis po polsku.

Osmołowski Antoni † 25 czerwca 1883, 60 lat. Napis po polsku.

Ostroróg Mikołaj (13.05.1822 – 14.10.1860), hrabia. Napis po polsku.

Ostrowska  Franciszkа † 22 lipca 1863, 39 lat. Napis po polsku.

Ostrowska Teofila (08.09.1830 – 19.12.1904), z domu Kowalkowska. Napis po polsku.

Ostrowski Andrzej † 2 lipca 1908, 59 lat. Napis po polsku.

Otmarstein (Otmarsztejn) Feliksa † 13 kwietnia 1870, 65 lat. Napis po polsku.

Otroszkiewicz Emilia (14.04.1829 – 02.04.1902). Napis po polsku.

Оtschko August (03.05.1827 – 13.10.1905). Napis po niemiecku.

Оtschko Mikołaj (15.11.1858 – 28.06.1898). Napis po niemiecku.

Otwinowski Bronisław † 1 lutego 1909. Napis po polsku.

Oumbach  Anna †  22 września 1873, 42 lata. Napis po francusku.

Owsiany Józef  † 2 marca 1882. Napis po polsku.

Oziębłowski Grzegorz † 10 kwietnia 1876. Napis po polsku.

Palazzi Katarzyna , córka Hieronima † 10 maja 1866, 61 lat.

Palczewski Feliks † 14 stycznia 1882, 65 lat. Napis po polsku.

Panasiewicz Wiktor (1810-28.11.1887). Napis po polsku.

Pancetta Aleksander, syn Pawła (23.08.1845-18.03.1900), architekt.

Pańczyk Pantschik? Панчик Mateusz (16.06.1788- 09.05.1865). Napis po niemiecku.

Parewski-Weryga Zenon † 8 września 1867. Napis po polsku.

Paschalski Apollo (09.02.1820 – 03.08.1895), rzecz. radca stanu. Napis po polsku.

Patrowa Anna, córka Eliasza † 23 kwietnia 1905, z domu Sadowska.

Paulsen  Paweł (03.04.1850 – 13.04.1904). Napis po niemiecku.

Pavy Henryk-Michał † 21 grudnia 1887. Napis po francusku.

Pawliczek Franciszek, syn Ignacego† 2 marca 1901, 44 lata.

Pawlikowska Eugenia† 13 kwietnia 1883. Napis po polsku.

Pawlikowski Teofil (05.03.1816 – 14.08.1857), radca tytularny. Napis po polsku.

Pawłowicz Aleksander, syn Jana † 22 stycznia 1863.

Pawłowska Justyna † 25 czerwca 1883. Napis po polsku.

Pawłowska Katarzyna  † 18 marca 1907. Napis po polsku.

Pawłowski  Michał † 15 lutego 1873, 62 lata. Napis po polsku.

Pawłowski Walery †  1900 (?) r.

Peltier Jan-Ernest (1834 – 31.07.1880). Napis po francusku.

Perovskaya  Charlotte † 16 lutego 1863. Napis po francusku.

Peters Johan-Ignat (07.06.1808 – 07.07.1869). Napis po niemiecku.

Peterzycki (Pietrzycki?)Петержицкий Sebastian, syn Jana † 1862, 73 lata.

Petipa(s)  Маria, ur. w Grenoble † 8 lipca 1868, 70 lat. Napis po francusku.

Pęcherzewski Michał † 4 stycznia 1883. Napis po polsku.

Piaron-de-Mondisir Marta † 26 maja (6 czerwca) 1859 w Gatczynie, 23 lata,  z domu  Ponton d’Amicourt. Napis po francusku.

Piasecki Ksawery (27.10.1857 – 01.08.1899). Napis po polsku.

Piekarska Kamila † 23 marca 1908. Napis po polsku.

Piekarski  Ignacy (26.03.1876 – 10.03.1908).

Pielecka  Katarzyna  † 17 czerwca 1877, 64 lata. Napis po polsku.

Pielecki  Antoni † 2 lipca 1868, 35 lat.  Napis po polsku.

Pielecki Franciszek † 4 września 1882. Napis po polsku.

Pieńkowski Tomasz † 5 lutego 1895. Napis po polsku.

Pierieswiet-Sołtykowa Tekla † 10 lipca 1891, z domu Leszkiewicz. Napis po polsku.

Pierkowski Marcin † 5 listopada 1895. Napis po polsku.

Pieś(ź)lak Justyn † 8 września 1904. Napis po polsku.

Pietkiewicz  Юрий Павлович † 1861, 74 lata.

Pietkiewicz Franciszek † 7 lipca 1902. Napis po polsku.

Pietkiewicz Stanisław  † 26 kwietnia 1889, 32 lata. Napis po polsku.

Pietkiewicz Zygmunt † 10 maja 1902. Napis po polsku.

Pietrot Emil † 11 grudnia 1883, 53 lat, kawaler Legii Honorowej. Napis po francusku.

Piłsudzki Jan  (24.06.1794 – 11.07.1861). Napis po polsku.

Pini Aleksander, syn Eugeniusza † 23 września 1906, 57 lat,  inżynier.

Piotrowska Michalina, córka Wiktora † 25 sierpnia 1908, wdowa po rzecz. radcy stanu.

Piotrowski Wacław † 14 lipca 1893, doktor. Napis po polsku.

Piotrowski Władysław. Urodził się w guberni mińskiej, zmarł 14 (26) lipca 1893 r. w Petersburgu. Lekarz ogólny, działacz społeczny. Dyplom lekarza otrzymał w Akademii Medyczno-Chirurgicznej w Petersburgu. Dzięki poparciu prof. Władysława Pelikana, otrzymał stanowisko asystenta katedry medycyny sądowej Akademii Medyczno-Chirurgicznej, ale zrezygnował z niego. Kilka lat był asystentem oddziału leczniczego szpitala Aleksandrowskiego w Petersburgu. Od 1860 r. ponad 30 lat zajmował się leczeniem prywatnym jako specjalista chorób wenerycznych w Kołomnie (historyczna część Petersburga). Szczególną troską otaczał biednych. Od 1857 r. był kuratorem instytucji Rzymskokatolickiego Towarzystwa Dobroczynności. Około 1880 r. został lekarzem Seminarium Duchownego. Posiadał  lecznice letnie w Ligowie (od 1918 r. – Urick) i w Strielnie  (nad południowym brzegiem Zatoki Fińskiej). Tygodnik „Kraj” pisząc o jego śmierci zwracał uwagę na to, że doktor „był bardzo popularny wśród niezamożnych warstw ludności tej części miasta, służąc jej prawdziwym chrześcijańskim miłosierdziem, dobrą radą i pomocą materialną”.A. Kijas. Polacy w Rosji. od XVII w. do 1917 r. Warszawa-Poznań 2000,s. 272. .P. Szarejko, Słownik lekarzy polskich, t. 1; «Kraj» 1893, nr 30; Z. Łukawski, Ludność polska w Rosji.

Piper Stanisław  † 10 maja 1901. Napis po polsku.

Pirling  Józefа (07.02.1831 – 10.02.1902). Napis po francusku.

Pirling Angelina † 19 września 1862, 64 lata,  z domu Cortemont. Napis po francusku.

Pirling Каrolina (1826-1878). Napis po polsku.

Pisani di Korelia Маteusz (27.04.1820 – 11.02.1870). Napis po włosku.

Pisani Jan † 15 maja 1878. Napis po polsku.

Planson  Elżbieta, córka  Józefa † 19 września 1891, 54 lat, żona marszałka szlachty, rzecz. radcy stanu.

Plater Kazimierz † 4 kwietnia 1844, 67 lat, hrabia. Napis po polsku.

Plets Aleksander † 24 kwietnia 1883. Napis po francusku.

Plets Józef (10.10.1810 – 02.10.1863). Napis po francusku.

Plets Konstanty † 2 kwietnia 1880. Napis po francusku.

Plets von Каrolina† 9 listopada 1904. Napis po polsku.

Pluchard Adolf, syn Aleksandra (1806 – 23.03.1865) —jeden z najbardziej znanych wydawców rosyjskich. Syn dyrektora Drukarni Senackiej. Otrzymał wykształcenie w prywatnym pensjonacie, następnie studiował drukarstwo w Paryżu. Jego drukarnia uważana była za najlepszą w Rosji, przy niej znajdowała się litografia i największa w Petersburgu prywatna odlewnia czcionek. Tu były wydrukowane: trzytomowa Panorama Sankt Petersburga A.P. Baszuckiego, pierwsze wydania Arabesek (1835) i Rewizora (1836) M. Gogola, Bajek rosyjskich W. Dala (1832), Zbiory wierszy I. Miatlewa(1834), przekład Fausta Goethego, dokonanego przez E. Gubera (1838), trzecie, dostępne wydanie Historii państawa rosyjskiego M. Karamzina (1830-1831). Od 1835 do 1841 Pluchard wydawał Leksykon Encyklopedyczny – jedno z pierwszych w Rosji wydań encyklopedycznych. Był wydawcą czasopism Żywopisnyj sbornik (1850-1858), Wiesielczak (1858-1859), zbioru anegdot (1857, 1864). Mieszkał na Newskim Prospekcie 15. ES. t. 46, s. 941; [ Niekrołog], w:Iliustirowannaja gazieta. 1865. № 13.; I.E. Barenbaum, N.A. Kostyliewa, Kniżnyj Pietierburg-Lieningrad, L. 1986, s. 93-97.

Płatonowa Zofia, córka Donata (1827-1899).

Pławska Karolina (18.04.1820-08.12.1892). Napis po polsku.

Pławski Aleksander, syn Michała (04.04.1807 – 25.11.1884), senator. Napis po polsku.

Płocharska Karolina †  1916 r.

Płocharski Zygmunt † 11 maja 1918 r.

Płochocki Kacper † 30 stycznia 1860, 67 lat. Napis po polsku.

Poczobut Zofia †  1918 r.

Podmostka Karolina, córka Franciszka † 31 stycznia 1905, 58 lat.

Podolski  Jan † 26 lipca 1905. Napis po polsku.

Pollak Anna † 9 grudnia 1871, 57 lat,  z domu Stieger. Napis po niemiecku.

Poloński (Polonsky) Klemens (02.07.1760-1856). Napis po francusku.

Poloński Bogdan † 8 kwietnia 1918 r.

Połubiński Kazimierz † 22 kwietnia 1885. Napis po polsku.

Połubiński Stanisław  † 2 maja 1906. Napis po polsku.

Połujański Julian † 27 września 1899. Napis po polsku.

Pomerancewa Konstancja † 26 maja 1895.

Pomorski Paweł † 23 listopada 1850, 31 lat.

Popławska Elżbieta † 27 stycznia 1887. Napis po polsku.

Popławski Antoni, syn Ludwika (27.05.1847-29.11.1895).

Popławski Jan (22.11.1822-31.10.1893), rzecz. radca stanu. Napis po polsku.

Porębski Adolf (05.06.1826-16.11.1880). Napis po polsku.

Potkiewicz Bronisław † 26 czerwca 1905. Napis po polsku.

Potopowicz Bazyli † 15 września 1868, 61 lat. Napis po polsku.

Potrykowski  Michał † 6 października 1872, 37 lat.

Poznański  Andrzej†  1918 r.

Poznański Edward † 1875. Napis po polsku.

Poźniak Kazimiera † 13 marca 1895. Napis po polsku.

Poźniak Tekla † 12 września 1886. Napis po polsku.

Pożecki Józef † 25 stycznia 1870. Napis po polsku.

Preis August (01.08.1852-10.08.1905), pracownik Stowarzyszenia Rosyjsko-Amerykańskiej Manufaktury Gumowej. Napis po niemiecku.

Pretrot Hipolit † 20 września 1859, 69 lat. Napis po francusku.

Primazzi Ludwik, syn Józefa

Proszyński Eustachy (23.03.1838 – 06.10.1880). Napis po francusku.

Protopopowa Katarzyna, córka Józefa † 25 stycznia 1860, 67 lat, wdowa po architekcie gubernialnym.

Przesmycka Zofia (09.03.1803 – 04.04.1877), z domu D’Auvret. Napis po polsku.

Przesmycki Józef † 10 marca 1871, 67 lat,  radca tajny, członek Naukowo-Wojskowego Komitetu Medycznego. Napis po polsku.

Przesmycki Władysław  † 6 listopada 1884. Napis po polsku.

Przeszewski  Аdam † 20 maja 1876. Napis po polsku.

Przewalska Eleonora† 9 maja 1903. Napis po polsku.

Przewalski  Paweł † 17 listopada 1903. Napis po polsku.

Przybytek Bronisława † 19 maja 1885, z domu Daniłło. Napis po polsku.

Przyjemski Tomasz, syn Aleksandra (30.06.1827 – 18.03.1884).

Ptaszycka Zofia † 31 sierpnia 1906. Napis po polsku.

Puchalska Teresa (1821 – 29.06.1859), z domu Tonson. Napis po niemiecku.

Puchalski  Walenty † 3 kwietnia 1888, 70 lat. Napis po polsku.

Puchalski Wacław, syn Pawła † 29 marca 1876. Napis po polsku.

Pugaczewski Jakub, syn Pawła † 8 kwietnia 1896, 78 lat. Napis po polsku.

Pulikowska Gabriela † 14 kwietnia 1903, z domu Politkowska. Napis po polsku.

Pułuski Wojciech †  15 lutego 1916 r.

Puni Cezar (19.05.1802, Genua-14.01.1870).

Pustyński  Ignacy † 4 lutego 1900.

Puzyrewski Michał † 9 czerwca 1872, radca stanu. Napis po łacinie.

Rabcijewicz-Zybkowski Wacław † 3 lutego 1874.

Rabsch Józef (16.06.1866 – 24.11.1894). Napis po niemiecku.

Raczewski  Konstanty † 6 lutego 1870. Napis po polsku.

Raczewski Ignacy (25.01.1824 – 28.03.1884). Napis po polsku.

Raczko  Zofia  † 10 marca 1900.

Raczko Benald † 17 lipca 1889. Napis po polsku.

Raczyńska  Antonina † 28 lutego 1865, 75 lat. Napis po polsku.

Raczyńska Zofia † 19 listopada 1892. Napis po polsku.

Radie Aleksander (18.06.1811 – 23.03.1893). Napis po niemiecku.

Radzewicz Józef †  1919 r.

Radziszewska Anna † 8 czerwca 1907, 69 lat. Napis po polsku.

Radziszewski Jan † 3 grudnia 1871, 63 lat Napis po polsku.

Radziwiłłowicz Ignacy † 8 września 1865, 52 lat, doktor medycyny. Napis po polsku.

Rainer Georg † 13 stycznia 1876. Napis po francusku.

Rakint Wiktoria, córka Jana (18.04.1818, Warszawa – 08.04.1899, Moskwa), z domu Ostroróg, hrabina, żona generała.

Rakowska Paulina † 10 stycznia 1882. Napis po polsku.

Rakusa-Suszczewski Tadeusz, syn Józefa † 25 listopada 1892.

Ramais (Ramet?) de Aleksander † 1916 r.

Ramais (Ramet?) de Jan †  1916 r.

Rancy Józef † 19 maja 1887, 82 lata. Napis po francusku.

Rancy Luiza † 15 września 1886, 78 lat. Napis po francusku.

Raniewa Aleksandrа, córka Antoniоniego † 28 maja 1872, 87 lat, żona radcy dworu.

Raszkowski Konstanty † 2 lipca 1876, 53 lata. Napis po polsku.

Rawud-Chan-Mirza Равуд-Хан-Мирза (1835-1877).

Ray Маritch † 18 marca 1872, 57 lat,  z domu (S)Cervante. Napis po francusku.

Reimers Jan, syn Jana (02/03.02.1818 – 25.11.1868) — znany malarz, medalier, rzeźbiarz. Syn mistrza – meblarza, który przyjął poddaństwo rosyjskie w 1837 r., katolik. Od 1834-35 – w Imperatorskiej Akademii Sztuk Pięknych (1839 – mały złoty medal za rzeźbę „Samson”), od 1851 – studiuje malarstwo w Monachium. Akademik (1855 – malarstwo scen ludowach: Widok przedmieścia Monachium,  Wygrał los i in., profesor sztuki medalierskiej Imperatorskiej ASP (1862-63), profesor malarstwa (1865 – Winobranie). Autor medalu jubileuszowego, poświęconego architektorowi K. Tonowi,  kałamarza dla cesarskiego następcy tronu (1863); wspólnie z Jensenem założył w Sankt Petersburgu fabrykę wyrobów z terakoty. Napis na nagrobku po niemiecku. RBS. Pritwic-Reis, s. 546-548; Bułhakow F.I., Naszy Chudożniki. SPb. 1889, t. 2, s. 116-117;Allgemeines Lexikon der Bildenden Kunstler, B. 28. L. 1934.

Reisler Anna, córka Jana † 22 września 1882, 68 lat.

Reisler Piotr, syn Jana (14.09.1816 – 29.08.1884), asesor kolegialny.

Rejchert Bolesław † 22 września 1890, 27 lat,  porucznik pułku dragonów. Napis po polsku.

Rejkowski Wincenty † 25 kwietnia 1865, 56 lat,  radca stanu i kawaler odznaczeń państwowych. Napis po polsku.

Rejter Aleksander (02.12.1817 – 05.12.11.1858), ober-oficer. Napis po polsku.

Reller(t) Luiza (03.02.1815, Falzburg nad Dolnym Renem – 25/13.04.1862). Napis po francusku.

Remy Serafima-Emilia † 17 maja 1868. Napis po francusku.

Reszko Paulina (15.06.1831 – 24.03.1870). Napis po polsku.

Reut  Honorata †  8 października 1859, z domu Matulicka. Napis po polsku.

Reut Jan † 13 listopada 1894, 32 lata. Napis po polsku.

Reut Wiktor† 21 lipca 1863, 65 lat, podpułkownik. Napis po polsku.

Richter Elżbieta† 17 czerwca 1860. Napis po niemiecku.

Richter Katarzyna    † 4 stycznia 1865. Napis po niemiecku.

Richter Wiktoria † 9/21 listopada 1866, 52 lata,  z domu Kraczkiewicz. Napis po polsku.

Ritter Eloise (25/13.03.1807 – 25.07.1877). Napis po niemiecku.

Riva Zofia (21.03.1801 – 10.02.1884), z domu Bacheracht. Napis po francusku.

Riva Каrol (07.11.1795, Strasburg – 9/21.02.1871). Napis po francusku.

Robinet-Lambert Aleksander (30.09.1823 – 02.05.1891). Napis po francusku.

Robrowska Eleonora, córka Franciszka † 3 października 1876, 48 lat.

Roch Sara † 22 kwietnia 1889. Napis po francusku.

Roczkowski Adam † 19 grudnia 1888. Napis po polsku.

Rodriges Franciszek, syn Antoniego † 13 czerwca 1860, 84 lata.

Rodziewicz Konstanty (12.03.1838 – 07.06.1874). Napis po polsku.

Rojecki  Stanisław     (07.08.1863 – 23.01.1884). Napis po polsku.

Rojewski Wacław (16.09.1881 – 03.10.1908). Napis po polsku.

Rokański  Aleksander-Kazimierz † 11 sierpnia 1879. Napis po polsku.

Rokicka Julia † 22 marca 1886, 65 lat,  z domu Kosowska. Napis po polsku.

Rokicki Teodor † 1883, 50 lat. Napis po polsku.

Rokicki Władysław   (1868 – 10.03.1902). Napis po polsku.

Romanowska Antonina † 26 marca 1902, 62 lata. Napis po polsku.

Romanowska Helena† 15 kwietnia 1857. Napis po polsku.

Romanowska Maria   † 22 września 1874. Napis po polsku.

Romanowski Józef † 8 listopada 1875. Napis po polsku.

Romanowski Józef, syn Franciszka † 1875 (?) r. Na grobie postawiono pomnik.

Romejko-Gurko Józef, syn Aleksandra (26.09.1782 – 09.12.1857), senator, rzeczywisty radca tajny.

Ronconi  Anna, córka Feliksa (24.11.1844, Milan – 01.10.1907). Napis po włosku.

Ronconi Felice-Felix (1811? – 29.08.1875) —śpiewak, profesor solfeżu. Mieszkał w Milanie. W latach 1851-1857 śpiewał w trupie włoskiej, wykładał w Szkole Teatralnej, w Instytucie (1858-1875), Mikołajewskim Instytucie dla Sierot (1856-1875). Autor szkoły śpiewu (Dla wszystkich! Elementarz teoretyczno-praktyczny do nauki śpiewu, SPb 1868-1871). Na cmentarzu pochowane były również jego córki: Klotylda († 06/18.02.1900) i Anna  (24.11.1844-01.10.1907). Teksty na nagrobkach po włosku i po francusku.Pieriepielicyn P.D., Muzykal’nyj słowar’,  М. 1884; Riman L., Muzykal’nyj słowar’,  М. 1901-1904; Kublickij М. Е. [М. К.]. Istorija muzyki w łuczszych jejo priedstawitieliach, М. 1874; Piotrоwska I.F.Muzykal’noje obrazowanije i muzykal’nyje obszcziestwiennyje organizacji w Sankt Pietierburgie 1801-1917,SPb. 1994, s. 79, 200, 230, 231, 287; Piotrоwska I.F., Koncertnaja żyzń Sankt Pietierburga. Muzyka w obszcziestwiennom i domaszniem bytu. 1801-1859. SPb. 2000.s. 161.

RonconiKlotylda † 6/18 lutego 1900. Napis po francusku.

Rösch  Karol, syn Piotra (19.04.1817 – 27.11.1881), kapitan.

Rösch  Katarzyna, córka Jerzego (09.06.1827 – 04.01.1889).

Rösch Aleksander, † 14 lutego 1874, 59 lat, radca kolegialny. Napis po niemiecku.

Rösch Maria-Magdalena (01.08.1788 – 07.03.1870). Napis po niemiecku.

Rösch Włodzimierz, syn Karola † 11 marca 1877, 31 lat.

Rosenfeld Józef, syn Leona † 30 października 1909, artysta teatrów imperatorskich.

Roserowski Aleksander- Mateusz (11.02.1823 – 03.01.1894). Napis po polsku.

Rosiecka Aleksandrа † 13 lipca 1862, 44 lata. Napis po polsku.

Rosnowski  Dymitr (06.08.1816 – 10.06.1885). Napis po polsku.

Rosselli Franciszek, syn Jana † 30 kwietnia 1883, radca tajny. Napis po francusku.

Rosselli Stanisław, syn Franciszka † 12 stycznia 1907, sekretarz stanu Rady Państwowej, radca tajny. Napis po francusku.

Rossolovsky (Rossołowski) Sylwester-Achilles (15.12.1831 – 16.04.1870). Napis po francusku.

Rost Zofia (04.02.1813 – 20.02.1887). Napis po niemiecku.

Rot Zofia † 12 maja 1901, 67 lat.  Napis po polsku.

Rotto Julian (15.10.1799 – 26.03.1881). Napis po francusku.

Rozwadowska Rozalia †  1888 (?) r. Kwatera św. Tomasza.

Ruczyński Konstanty † 19 lipca 1904, 48 lat. Napis po polsku.

Rudclif  Persey † 17 maja 1884. Napis po angielsku.

Rudkowski  Kazimierz † 25 grudnia 1908. Napis po polsku.

Rudkowski  Stefan † 21 grudnia 1871, 60 lat, radca tytularny. Napis po polsku.

Rudziński Leon † 11 stycznia 1868, 37 lat. Napis po polsku.

Rudzka Honorata (12.01.1812 – 25.11.1864), z domu Kazigrodzka, żona pułkownika. Napis po polsku.

Rudzka Maria   † 14 marca 1879, 77 lat,  z domu Orłowska. Napis po polsku.

Rudzki Aleksander  (19.01.1838 – 27.06.1901), wieloletni syndyk kościoła św. Katarzyny, profesor Instytutu Leśnictwa, przyjaciel młodzieży. Napis po polsku.

Rudzki Felicjan, syn Mateusza (10.11.1803 – 12.08.1887), generał-major.

Rudzki Karol † 7 września 1895, 30 lat. Napis po polsku.

Rudzki Roman † 7 września 1885. Napis po polsku.

Rule(s) де Anna † 13 grudnia 1864. Napis po francusku.

Rutkowska Wiktoria (23.06.1830 – 18.10.1870). Napis po polsku.

Rutkowski  Stanisław   † 28 listopada 1871. Napis po polsku.

Rutkowski Jan † 24 marca 1870, 62 lata. Napis po polsku.

Rutkowski Michał, syn Józefa † 10 grudnia 1907, obywatel honorowy.

Ruzgas Onufry, syn Piotra † 27 stycznia 1902, 38 lat,  służył w Ekspedycji Papierów Państwowych.

Rymgajło Konstanty(1798 – 27.08.1871). Napis po polsku.

Rymsza Teofila † 7 marca 1893. Napis po polsku.

Rządca Helena † 23 listopada 1916 r.

Rzepecki Wincenty (1810-1867). Napis po polsku.

Sabatier Lucjan † 18 stycznia 1899, 74 lata. Napis po francusku.

Sabiński Ziemowit, syn Juliana † 11 stycznia 1910, doktor medycyny, rzeczywisty radca stanu.

Sabir Józef, syn Józefa (02.02.1782 – 17.12.1864), generał-major.

Sablina Paulina † 24 lipca 1898. Napis po polsku.

Sakowicz August † 10 marca 1900. Napis po polsku.

Sakowicz Wilhelm, syn Józefa † 1 stycznia 1910.

Sakowski Aleksander, syn Michała † 21 sierpnia 1896, 80 lat, inżynier komunikacji drogowej, radca tajny. Napis po polsku.

Salmonowicz Józef † 9 listopada 1905. Napis po polsku.

Salwator Aleksander (07.04.1824-24.06.1866). Napis po niemiecku.

Salzman Leonard † 1852, 85 lat. Napis po niemiecku.

Sałowska Waleria † 21 września 1867, 63 lata. Napis po polsku.

Sałtykowa  Adelajda † 8 sierpnia 1862, z domu Brune-de-Saint Catherine. Napis po francusku.

Samsonowa Elżbieta, córka Gabriela † 28 listopada 1878, z domu Limanowska.

Samson-Podbereski Aleksander, syn Stefana (08.06.1833 – 16.05.1903).

Sankowska Janina † 28 lipca 1900. Napis po polsku.

SarafanowiczJulia † 22 grudnia 1893. Napis po polsku.

SarnowskiСарновский Феофил † 15 stycznia 1882. Napis po polsku.

Satkiewicz Aleksander † 25 lutego 1897. Napis po polsku.

Sawicka Elżbieta  † 17 października 1885, 78 lat. Napis po polsku.

Sawicki Aleksander † 23 marca 1868, 65 lat. Napis po polsku.

Sawicki Cezar † 11 czerwca 1902. Napis po polsku.

Sawicki Wacław † 11 marca 1876. Napis po polsku.

Sągajło Antoni †  8 sierpnia 1906, 57 lat. Napis po polsku.

Sągin(Songin?) Józef (28.01.1850 – 09.02.1902), inżynier-technolog i profesor technologii w Charkowie. Napis po polsku.

Schepp Ludwik (14.12.1834 – 21.09.1900). Napis po niemiecku.

Schneider Friedrich (19.12.1820 – 01.03.1886). Napis po niemiecku.

Schnering  Johann-Samuel (20.03.1794 – 01.1864). Napis po niemiecku.

Schumacher (Szumacher)Aleksander (1875-1907). Napis po polsku.

Sedeffa-Gajewska Łucja † 13 grudnia 1899. Napis po polsku.

Segen Bolesław, syn Hipolita  † 27 czerwca 1909, inżynier-pułkownik.

SérapineKatarzyna    (1842-1866). Надпись по-француски.

Sidorowicz Elżbieta † 13 kwietnia 1858, 52 lata. Napis po polsku.

Sieczno Stanisław    †  13 lutego 1916 r.

Siedielnikowa  Maria    † 31 grudnia 1877, z domu Rutkowska.

Sielski  Jan † 7 sierpnia 1907, 83 lata. Napis po polsku.

Siemaszkiewicz Petronela † 28 maja 1917 r.

Siemionow Aleksander, syn Mikołaja † 15 kwietnia 1885.

Sięczewska Wanda † 31 lipca 1918 r.

Sigert-Corne Michał, syn Ksawerego (07.09.1835 – 23.01.1898), inżynier, generał-lejtnant. Napis po francusku.

Sikorski  Władysław  † 17 września 1908, 24 lata. Napis po polsku.

Sikorski Ambroży † 8 lipca 1898, 76 lat. Napis po polsku.

Sikorski Antoni (10.06.1816-11.10.1883), radca kolegialny, doktor. Napis po polsku.

Sikorski Czesław † 1916 r., mieszkaniec Warszawy.

Sikorski Daniel-Cyryl (1779-1858). Napis po polsku.

Sikorski Fortunat (27.02.1849 – 27.07.1891). Napis po polsku.

Silveira dа Emanuel-Franciszek, ur. w Brazylii † 29 czerwca 1869, 77 lat. Napis po francusku.

Simaszko Julian, syn Jana † 14 kwietnia 1893,  71 lat, rzeczywisty radca stanu.

Simonowicz Kazimiera †  2 kwietnia 1880, 82 lata.

Sińwak Justyn †  30 września 1898, 86 lat. Napis po polsku.

Siwers Benedykta † 6 sierpnia 1884, 48 lat, z domu Kudriawska. Napis po niemiecku.

Skandberg  Józef (04.02.1822-30.04.1873). Napis po polsku.

Skarzyńska Klementyna † 1916 r.

Skowroński Dominik, syn Jana (20.07.1839-23.03.1903).

Słobodzka Wincenta †  16 listopada 1867, 66 lat. Napis po polsku.

Smoleński Teofil †  19 maja 1908, 80 lat. Napis po polsku.

Smukrowicz Piotr †  31 sierpnia 1871, 50 lat. Napis po polsku.

Snarski Antoni†  9 marca 1880.

Sobolewski Jordan (13.07.1837 – 27.12.1900). Napis po polsku.

Sobolewski Leon, syn Józefa † 1889.

Sobolewski Marian, syn Piotra (08.09.1851, powiat Szawelski – 09.02.1867).

Sobolewski Polikarp-Julian (23.01.1841 – 19.07.1882). Napis po polsku.

Soczuga Stefan †  31 sierpnia 1891. Napis po polsku.

Sofijenko-Suchomlinowa Dominika, córka Joachima. Bez dat.

Sokoliński Jan, syn Jakuba † 19 sierpnia 1865, 68 lat.

Sokołowska Luiza, córka Jana †  20 maja 1872.

Sołowiowa Franciszkа, córka Piotra (28.06.1835-13.12.1872), z domu Czerwińska.

Spiridonova Wirginia-Pelagia †  27 listopada 1881, 82 lata. Napis po francusku.

Spitzer Laurent (08.08.1819 – 21.11.1871). Napis po niemiecku.

Stachniewicz Grzegorz, syn Grzegorza † 29 lipca 1906, 44 lata.

Stachowski Stanisław  † 21 lutego 1918 r.

Stachowski Tadeusz †  1916 r.

Stafieri Andrzej (05.02.1835, kanton Ticino – 04.12.1871) — architekt pochodzenia włoskiego. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych (1859). Pracował w Finlandii, w Rydze. Zbudował kamienicę czynszową (ul 8-ma  Sowiecka 4, 1867 r.). Napis po włosku. Kirikow, s. 287.

Stahl Antonina (11.07.1824 – 22.03.1860),  z domu  Fiedanza. Napis po niemiecku.

Staniewicz Agata †  16 maja 1897, 36 lat. Napis po polsku.

Staniewicz Jan-Onufry (12.06.1832 – 07.04.1901). Napis po polsku.

Staniewicz Teresa † 17 września1881. Napis po polsku.

Stankiewicz  Józef (19.03.1823 – 26.11.1881). Napis po polsku.

Stankiewicz  Julia † 1 grudnia 1901. Napis po polsku.

Stankiewicz  Stanisław † 18 czerwca 1858, 60 lat.

Stankiewicz  Teofilia † 16 marca 1909. Napis po polsku.

Stankiewicz Jan † 19 grudnia 1907. Napis po polsku.

Stankiewicz Józefa † 16 grudnia 1900. Napis po polsku.

Stankiewicz Magdalena (10.11.1832 – 15.12.1893). Napis po polsku.

Stankiewicz Michał † 27 kwietnia 1883. Napis po polsku.

Stankiewicz Rozalia † 23 maja 1874. Napis po polsku.

Stankiewicz Wincenty † 18 czerwca 1902, 73 lata. Napis po polsku.

Stankowski  Władysław (21.07.1846 – 19.09.1888). Napis po polsku.

Stark Marta-Maria (01.03.1805 – 20.10.1865), żona generał-majora. Napis po niemiecku.

Staszew Antoni † 6 maja 1905. Napis po polsku.

Stawicka Maria   †  25 kwietnia 1883, wdowa po radcy stanu. Napis po polsku.

Stawicki (?) † 1884 r. (?), radca stanu.

Stawska Luiza (15.08.1813-11.01.1893). Napis po francusku.

Steinberg Elżbieta † 20 lutego 1868, 64 lata. Napis po niemiecku.

Stein-von Kacper, syn Michała (06.01.1800 – 22.05.1868).

Sterło-Orlicka Marcjanna † 26 maja 1900, z domu Brazewicz. Napis po polsku.

Sterło-Orlicki Michał † 27 maja 1907. Napis po polsku.

Stifel  К. К. † 14 marca 1885.

Stolski P. К. †  8 grudnia 1875, 46 lat.

Strachowski Aleksander † 9 marca 1879, inżynier. Napis po polsku.

Strohs Fryderyk (08.09.1832 – 07.08.1884). Napis po niemiecku.

Strojnowska Karolina † 14 marca 1880, z domu Łańskorońska. Napis po polsku.

Strojnowski Karol † 18 stycznia 1886, 45 lat. Napis po polsku.

Strojnowski Walerian † 10 marca 1882. Napis po polsku.

Strumiłło (?) †  1883 r. (?), generał-major.

Strumiłło Aleksander, syn Michała † 24.12.1865, 70 lat,  generał-major.

Strzałko Franciszek †  1899 r.

Stubienko Katarzyna, córka Stefana  † 2 stycznia 1881.

Styczyński Leon † 18 kwietnia 1883, 38 lat. Napis po polsku.

Sucharski Władysław  (09.02.1849-18.02.1876). Napis po niemiecku.

Suchocki Władysław, syn Józefa † 30 kwietnia 1880, 37 lat.

Suchorzepska Teresa † 27 września 1866, 26 lat,  z domu Naruszewicz. Napis po polsku.

Suderman Adam-Henryk (26.04.1814 – 28.10.1864). Napis po niemiecku.

Sulikowski  Stanisław  † 15 stycznia 1908, 42 lata,  urzędnik do specjalnych poleceń w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, były zastępca Sądu Marynarskiego. Napis po polsku.

Sulima-Sumajło Anastazja† 29 września 1878. Napis po polsku.

Susor de  Laurenta-Stefania  (19.08.1819 – 19.09.1880),  hrabina, z domu Liviot. Napis po francusku.

Susor de Juliusz, syn Szymona (30.05.1809 – 01.06.1889), hrabia. Napis po francusku.

Susski Romuald † 24 lutego 1878, 85 lat, rzeczywisty radca stanu. Napis po polsku.

Suszczewski Aleksander † 22 listopada 1902, pułkownik artylerii.

Suszczyński Ignacy, syn Romana (13.07.1813 – 28.12.1865).

Sutkowska Tekla † 4 kwietnia 1870. Napis po polsku.

Sutocki Jurij † 7 marca 1900. Napis po polsku.

Sutocki Stanisław  † 23 lutego 1906. Napis po polsku.

Szabska  Maria   † 1 września 1877, 86 lat. Napis po polsku.

Szalik-Gratowski  Wincenty, syn Antoniego † 31 lipca 1871, 71 lat,  major.

Szaniecki  Jan † 21 grudnia 1876. Napis po polsku.

Szapałło  Mikołaj † 3 marca 1904. Napis po polsku.

Szapałło Julian † 3 sierpnia 1902. Napis po polsku.

Szarypo Donat † 28 lutego 1902. Napis po polsku.

Szawerdow (Schawerdoff??)Piotr, syn Klemensa (18.09.1801 – 17.06.1863), radca kolegialny. Napis po niemiecku.

Szawerdowa   Amalia, obok męża †  1877 (?) r.

Szcze(o)tkowska Teresa, córka Jana † 25 lutego 1877.

Szcze(o)tkowska Teresa, córka Jerzego † 15.01.1879, 46 lat, żona rzeczywistego radcy stanu.

Szcze(o)tkowski Michał, syn Tadeusza 15 czerwca 1903, radca tajny.

Szczepańska Bronisława (11.12.1847 – 18.02.1880). Napis po polsku.

Szczepański Feliks-Aleksander † 21 sierpnia 1896. Napis po polsku.

Szczerbiński  Jan † 18 lipca 1870, 41 lat. Napis po polsku.

Szczęsnowicz Petronela † 30 sierpnia 1896, 85 lat. Napis po polsku.

Szczęsny-Kulesz August, syn Adalberta † 24 października 1896.

Szczukiewicz Józef, syn Benedykta (1862, Ryga – 20.03.1910).

Szewczak Franciszek (1843 – 01.09.1890).

Szkiłądź Bartłomiej † 19 października 1891, 67. Napis po polsku.

Szklarski Walenty, syn Michała (14.02.1797 – 17.03 1879) — lekarz, filantrop. Stały i bezinteresowny lekarz Przytułku Czesmieńskiego, autor książki  Istoriczeskoje opisanije Nikołajewskoj Czesmienskoj wojennoj bogadiel’ni (Opis historyczny Mikołajewskiego Czesmeńskiego Przytułku Wojskowego),   SPb. 1860.  Rzeczywisty radca stanu, kawaler orderów: św. Włodzimierza, św. Anny i św. Stanisława, członek towarzystw przemysłowych i naukowych. Napis po łacinie.

Szlagier  Stanisław, syn Michała † 1916 r.

Szlezingier Adolf  † 21 grudnia 1908, 35 lat. Napis po polsku.

Szlezingier Hipolit † 15 grudnia 1908, 72 lata. Napis po polsku.

Szmurłowicz Andrzej, syn Grzegorza † 29 maja 1897.

Sznel (Schnel?) Jan (24.09.1842 – 03.04.1888),  radca kolegialny. Napis po polsku i po rosyjsku.

Sznel (Schnel?) Tekla, córka Benedykta † 30 grudnia 1896, 85 lat. Napis po polsku i po rosyjsku.

Szołkowski  Michał (17.10.1847 – 18.05.1897). Napis po polsku.

Szorc Kazimierz † 1 maja 1902. Napis po polsku.

Szotkowski Aleksander (10.02.1846 – 19.08.1881). Napis po polsku.

Szpakowska Józefa † 24 maja 1906, 23 lata. Napis po polsku.

Szparkowicz Jerzy, syn Mateusza (23.04.1882 – 04.11.1908).

Sztopf Antoni † 27 marca 1890, 63 lata. Inżynier, rzeczywisty radca stanu. Napis po polsku.

Szukiewicz Józef, syn Benedykta (1862, Рига – 21.03.1910), kierownik wydziału kontroli instrumentów Mikołajewskiego Obserwatorium Fizycznego.

Szumska Julia † 11 grudnia 1902. Napis po polsku.

Szumska Stanisławа (15.11.1861-08.03.1891). Napis po polsku.

Szuszkowa Flora † 17 marca 1876, wdowa po asesorze kolegialnym, starsza nadzorczyni szpitala (lazaretu) niemowlęcego Domu Wychowawczego.

Szyjko Lucyna † 29 lutego 1916 r.

Szymanowski Wincenty  † 29 sierpnia 1881. Napis po polsku.

Szymkiewicz  Ignacy † 17 grudnia 1909. Napis po polsku.

Szyszło  Paweł † 16 października 1894.

Śledziewski  Jan, syn Michała † 11 stycznia 1888. Napis po polsku i po rosyjsku.

Śliwiński Michał † 1 października 1884. Napis po polsku.

Śnieżko-Błocki Julian † 24 maja 1907, 58 lat, urzędnik Ministerstwa Komunikacji Drogowej. Napis po polsku.

Śnitko Jan, syn Jana (03.12.1841 – 11.01.1888), 47 lat.

Świenicka Janina (27.12.1863 – 15.05.1905), z domu Mlewska. Napis po polsku.

Świeżyńska Antonina † 25 kwietnia 1901, 83 lata. Napis po polsku.

Świeżyńska Emilia † 20 października 1900, 64 lata. Napis po polsku.

Świrski Piotr † 9 grudnia 1897. Napis po polsku.

Tabeńska Karolina † 31 maja 1901. Napis po polsku.

Taborowski  Stanisław  † 18 marca 1890, 56 lat. Napis po polsku.

Talleyrand-Perigord Sabina-Maria-Teresa (5/17.09.1867 – 17/29.05.1868). Napis po francusku.

Tałajewska Aniela † 27 czerwca 1904, 80 lat. Napis po polsku.

Tałajewski Piotr † 2 lutego 1878, 70 lat, generał-major. Napis po polsku.

Taraszkiewicz Edward †  8 czerwca 1872, 30 lat. Napis po polsku.

Tarwid  Michał †  3 października 1903. Napis po polsku.

Tarwid Jan (30.03.1819 – 27.04.1880). Napis po polsku.

Tarwid Oskar, syn Justyna †  12 listopada 1877. Napis po polsku.

Tchó(o)rzewski Mikołaj, syn Jana †  29 kwietnia 1908, rzeczywisty radca nstanu.

Tchó(o)rzewski Sylwester-Jan (24.06.1829 – 09.03.1864). Napis po polsku.

Tedesco Franciszek (8/20.12.1831 – 23.03./04.04.1901). Napis po włosku.

Teredemit Dominik (05.03.1798 – 06.01.1865). Napis po łacinie.

Teredemit Dominik (21.12.1841 – 23.03.1903). Napis po łacinie. Herb.

Thierry Karol-Franciszek † 26 kwietnia 1893, 76 lat.  Napis po francusku.

Tiepłowa(Ciepłowa?)  Justyna † 12 czerwca 1868, 66 lat.

Tofilewicz  Szymon †  6 sierpnia 1868, 50 lat. Napis po polsku.

Tołoszyc Aleksander †  1 maja 1892. Napis po polsku.

Tomaszewska Julia, córka Konstantego †  2 sierpnia 1888, 30 lat.

Tomaszewska Kapitolina †  7 marca 1861, 40 lat.

Tomaszuk  Wiktor (04.01.1858 – 16.09.1902). Napis po polsku.

Tomaszyńska Prospera (25.06.1799 – 10.04.1862), z domu Najmanowska. Napis po polsku.

Tomei Ambroży (25.01.1836 – 14.02.1870). Napis po włosku.

Tomei Anna (29.07.1802 – 23.11.1876). Napis po włosku.

Topczewski  Piotr-Stanisław †  1 lipca 1862. Napis po polsku.

Toricelli  Eleonora †  29 stycznia 1885, 62 lata. Napis po francusku.

Toricelli Aleksander †  29 lutego 1884, 31 lat. Napis po francusku.

Totwen Władysław  (14.03.1861 – 20.10.1904). Napis po polsku.

Towiański  Piotr † 30 grudnia 1858, 68 lat, generał-major. Napis po polsku.

Towtkiewicz Teofila † 11 lutego 1908, 73 lata. Napis po polsku.

Trabski-Radecki Tadeusz †  1878, 49 lat. Napis po polsku.

Trachnowski Edward (11.03.1847 – 28.04.1864). Napis po polsku.

Trettler Antoni-Gotlib-Karl (28.11.1809 – 28.04.1891). Napis po niemiecku.

Trofimowa Lubow, córka Marcina †  26 marca 1872, 46 lat.

Troubat Аngelika-Sawina (30.08./11.09.1808, Metz – 04/16.12.1885). Napis po francusku.

Troubat Труба Jan-Hilary-Leopold (29.06.1804, Naint – 08.01.1879). Napis po francusku.

Trousson Teresa, córka Piotra (1825-1884).

Trzeciak Franciszek †  21 lutego 1917 r.

Tubilewicz Maria   †  3 grudnia 1903, z domu Dłusska. Napis po polsku.

Tułowska Krystyna (12.01.1822 – 04.04.1898). Napis po polsku.

Tułowski Leopold (13.12.1799 – 20.09.1882). Napis po polsku.

Tumanowicz Marcina †  5 listopada 1860, nauczycielka w szkole św. Katarzyny.

Tumaszewski Julian †  22 czerwca 1905. Napis po polsku.

Turewicz Szymon †  10 kwietnia 1898, 61 lat.

Turowicz Ludwik (20.12.1846 – 30.01.1907), inżynier komunikacji drogowej. Napis po polsku.

Tutworowicz Szymon †  7 stycznia 1866, 65 lat. Napis po polsku.

Tymowski Józef, syn Ignacego (08/20.04.1791 – 06/17.03.1870) — działacz państwowy. Minister, sekretarz stanu Królestwa Polskiego, rzeczywisty radca tajny, członek Rady Państwa. Tekst na nagrobku po polsku.

Tymowski Karol † 5 grudnia 1896, 44 lata. Napis po polsku.

Tyszkiewicz Janusz †  2 grudnia 1865, 47 lat, hrabia. Napis po polsku.

Tyszkiewicz Kazimiera † 10 marca 1862, 76 lat,  z domu Gurska. Napis po polsku.

Ucmijew Уцмиев Leontius Batyr-Murza † 22 Martii 1857. Annos natus 18 (W wieku 18 lat)

Uettenrodt Wolf-Zigibert-Artur (02.04.1846 – 30.09.1882), hrabia. Napis po niemiecku.

Uglańska  Aleksandrа †  6 grudnia 1878, 27 lat,  z domu Markiewicz.

Ulcewicz Józef †  4 marca 1901, 49 lat. Napis po polsku.

Uljanowski Rafael, syn Piotra †  29 grudnia 1877.

Ulrizi Franciszkа-Aleksandrа (19.02.1816 – 28.12.1866), z domu Benoit. Napis po polsku.

Urban Szymon† 17 lutego 1905, 42 lata. Napis po polsku.

Usass Mateusz, syn Stanisława † 27 października 1907, starszy doktor Kalińkińskiego Szpitala Miejskiego. Autor przodującej metodyki leczenia chorób wenerycznych, w tym również syfilisu. Msza Św. żałobna za zmarłego dr. Ussasa odbyła się w kościele św. Stanisława w Petersburgu, skąd wdzięczni pacjenci nieśli na rękach jego trumnę na cmentarz (8 kм). 

Usowicz Franciszek † 12 grudnia 1898. Napis po polsku.

Ustymowicz Wiktoryna (05.05.1851 – 21.10.1902), z domu Ledais (Ledet?). Napis po francusku.

Uszecki Teofil, syn Kazimierza (1828 – 02.01.1857), porucznik grenadierskiego pułku hrabiego Rumiancewa-Zadunajskiego.

Uzłowski  Wincenty, syn Stefana  †  18 lipca 1896, doktor. Napis po polsku.

Van-den-Flit Malwina-Gertruda † 26 listopada 1852, z domu Broncet. Napis po francusku.

Van-den-Gauvais Joanna-Regina (12/24.11.1843, Diest (Brabant) – 22.11.1865). Narzeczona D. Kaloszyna. Napis po francusku.

Vernet Sophie 5 kwietnia 1877. Napis po francusku.

Vigne Eugenie15 września 1887, artystka Teatru Michajłowskiego. Napis po francusku.

Wakar Łukasz 23 października 1881, 61 lat. Napis po polsku.

Wakulski Jan Pawłowicz(29.08.1794 -06.01.1837). Napis po polsku.

Walicka Ksaweria 19 grudnia 1887. Napis po polsku.

Walicki Jan 11 stycznia 1898. Napis po polsku.

Warski Karol Michajłowicz(10.11.1863 – 27.11.1902).

Warywodska Urszula  3 lutego 1879, 79 lat, z domu Kozakiewicz. Napis po polsku.

Wasieńcowicz-Markiewicz Aleksander 5 grudnia 1875.

Wasilewski Donat 24 czerwca 1899.

Waszkiewicz Osip Fomicz 28 grudnia 1906.

Wągl-Świderski Władysław, syn Teofila † 10 kwietnia 1908,  89 lat. Napis po polsku.

Wege Helena(03.05.1839 -13.10.1877), z domu Wróblewska.

Weichhalter Anne 31 sierpnia 1892, wdowa po radcy tajnym. Napis po francusku.

Weichhalter Constantin 10 marca 1877, radca tajny. Napis po francusku.

Werigo Konstanty Konstantynowicz 21 stycznia 1889, radca stanu, doktor medycyny, konsultant Mikołajewskiego Szpitala Wojskowego.

Werner Zofia 14 marca 1918.

Wernes Bolesław  29 marca 1905. Napis po polsku.

Węgłowski Andrzej 15 września 1885. Napis po polsku.

Wieljamowicz Urban Józefowicz (25.05.1808 – 05.01.1875), generał-lejtnant. Napis po polsku i po rosyjsku.

Wielopolski Tadeusz(?) (1916)

Wielowiejewska Stefania 4 maja 1916.

Wieniakowska Zofia 19 września 1890, 71 lat. Napis po polsku.

Wieniakowski Antoni 17 maja 1889, 82 lata.

Wierogorski (?) Stanisław 3 czerwca 1917.

Wierszycki Kazimierz 2 lutego 1865, 40 lat. Napis po niemiecku.

Wierszycki Krzysztof 24 maja 1867, 50 lat, asesor kolegialny.Napis po niemiecku.

Wierzbicka Józefa (22.12.1849 – 18.12.1863). Napis po polsku.

Wierzbicka Konstancja15 stycznia 1900. Napis po polsku.

Wierzbicki Aleksander (24.05.1832 – 29.05.1869). Napis po polsku.

Wierzbiłowicz Walerian 10 maja 1865, 52 lata, wykładowca geografii. Napis po polsku.

Wierzbo Tomasz-Marcin  26 października 1917 r.

Wierzeńska Józefa (26.08.1820 – 26.03.1871), z domu Karaffa-Korbut. Napis po polsku.

Wierzeński Józef (1800 – 17.05.1881). Napis po polsku.

Więckowski Teodor Symforianowicz(1841-1889).

Wiktorowicz Karolina-Zofia (14.02.1848 -25.09.1907). Napis po polsku.

Wilkaniec Cezar 21 października 1871, 70 lat. Napis po polsku.

Wilkicki Leopold 17 listopada 1881. Napis po polsku.

Wirtemberg Virginie 23 września 1892, 77 lat. Napis po francusku.

Wiskonti Antonina (13.03.1820 -21.11.1885). Napis po polsku.

Wiskowska Maria13 września 1877. Napis po polsku.

Wismont Dominik 27 lipca 1886, 63 lata. Napis po polsku.

Wiśniewska Antonina 18 marca 1894. Napis po polsku.

Wiśniewska Eleonora (21.02.1862 -06.09.1907). Napis po polsku.

Wiśniewska Elżbieta (?) (1896?). Obywatelka Szwajcarii. Zgodnie z  jej ostatnią wolą został postawiony pomnik na jej mogile i corocznie odprawiana była msza żałobna w intencji zmarłej.

Wiśniewski Florian z rodziną (1896? r.)

Wiśniewski Hipolit 16 października 1895, 70 lat. Napis po polsku.

Wiśniewski Julian (23.05.1869 -23.03.1907). Napis po polsku.

Wiśniewski Ryszard (23.02.1826 -14.04.1860). Napis po polsku.

Wiśniewski Wiktor Iwanowicz 19 listopada 1860. Napis po polsku i po rosyjsku.

Witakowski Ignacy Wikientiewicz (syn Wincentego) (28.09.1814, Duderhof – 29.06.1891), doktor medycyny, radca stanu.

Witakowski Michał (10.08.1858 – 06.05.1884). Napis po polsku.

Witkowska Katarzyna 31 sierpnia 1866, 34 lata. Napis po polsku.

Witkowska Ludwika 4 czerwca 1884. Napis po polsku.

Witman Johann (31.12.1805 -01.10.1881). Napis po niemiecku.

Włodarski Stanisław 15 listopada 1917.

Wodzińska Zofia 15 marca 1918.

Wojciechowski Karol † 7 kwietnia 1900. Napis po polsku.

Wojciechowski Władysław 1 września 1877, 41 lat. Napis po polsku.

Wojciechowski Zygmunt † 19 października 1901. Napis po polsku.

Wojczyński Ignacy † 8 października 1874. Napis po polsku.

Wojewodzka Józefa 25 grudnia 1868, 36 lat. Napis po polsku.

Wojno Stanisław Aleksandrowicz 21.02.1908, chirurg, radca kolegialny. Lekarz szpitala sióstr miłosierdzia Świętej Trójcy, konsultant-chirurg Kolei Północno-Zachodniej. Mieszkał: Nowyj Pierieułok 5.

Wojsław Zygmunt Grigoriewicz (1850, Mariampole – 25.02.1904), inżynier górnictwa, profesor Instytutu Górnictwa, redaktor Izwiestij obszcziestwa gornych inżenierow ( Wiadomości Towarzystwa Inżynierów Górnictwa), właściciel Biuro issliedowanij poczwy ( Biura badań gleby); ul Gogola 22. Mieszkał na 7-ej linii 40. Tekst na nagrobku – po polsku.

Wojsław Zygmunt Grigoriewicz(1850-1904), profesor Instytutu Górnictwa.

Wojtkiewicz (25.09.1837 – 13.07.1891), radca stanu, doktor. Napis po polsku.

Wojtkuńska Kazimiera (04.03.1824 – 27.04.1894). Napis po polsku.

Wojtkuński Ignacy (26.12.1818- 30.09. 1897). Napis po polsku.

Wołłowicz Józefa † 21 lutego 1897. Napis po polsku.

Wołłowska Felicja † 17 kwietnia 1907. Napis po polsku.

Wołłowski Stanisław, ur. 08.05.1851, pułkownik. Napis po polsku.

Wołoszyński Adam (1846 – 27.09.1888). Napis po polsku.

Woroniec Aleksander † 27 czerwca 1863, 43 lata,  podpułkownik. Saper. Napis po polsku.

Woroniec Jan † 4 grudnia 1881. Napis po polsku.

Woroniec Oktawian † 12 maja 1909. Napis po polsku.

Woroniec Wiktoria † 23 lipca 1903. Napis po polsku.

Woskriesieńska Emilia † 7 października 1895. Napis po polsku.

Wotowski Władysław † 13 lipca 1881. Napis po polsku.

Wroczyński  Franciszek † 13 grudnia 1884. Napis po polsku.

Wroczyński О. (08.11.1800 – 27.09.1860), o 4 po południu, radca dworu.

Wróblewski Edward (1848-1892) – chemik, profesor Uniwersytetu Petersburskiego. Urodził się 3.listopada 1848 r. w Grodnie, zmarł 22 stycznia (3 lutego) 1892 r. w Petersburgu. Profesor Instytutu Technologicznego w Petersbrgu, młodszy brat Zygmunta Wróblewskiego (zginął tragicznie), profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po ukończeniu gimnazjum w Grodnie (1864) przyjechał do Petersburga gdzie rozpoczął studia w Instytucie Technologicznym . W 1868 r. jako technolog 1-ej klasy i jeden z najlepszych studentów został asystentem Fryderyka Konrada Beilsteina, znakomitego niemieckiego chemika, pracującego w Rosji. Po obronie pracy doktorskiej in absentia na fakultecie filozofii Uniwersytetu w Getyndze (1871r.) został wyznaczony na adiunkta Instytutu. W styczniu 1872 r. Niemieckie Towarzystwo Chemiczne wybrało go na swego członka-korespondenta. Po obronie pracy magisterskiej (1873 r.) i doktorskiej (1876r.) został wybrany na docenta, a później profesora (1875 r.) i lektora chemii analitycznej Instytutu. Jego prace naukowe otrzymały recenzje wybitnych rosyjskich chemików – aleksandra Butlerowa i Mikołaja Mieńszutkina. Zostawił po sobie kilkadziesiąt  prac naukowych (esejów) i kilkaset informacji w języku niemieckim (były drukowane wZeitschrift fűr Chemie) i rosyjskim, przede wszystkim o chemiizwiązków aromatycznych i o składzie chemicznym benzolu. Od 1874 r. współpracował z lwowskim czasopismem Wiadomości Towarzystwa Aptekarzy, regularnie przysyłając artykuły. Ponad 25 lat mieszkał w Petersburgu. Profesorem chemii analitycznej był do 1881 r., kiedy to straciwszy wzrok zmuszony był do porzucenia pracy w instytucie. Utrzymywał kontakty z wybitnym chemikiem rosyjskim D. Mendelejewem. A.Kijas, Polacy w Rosji, s.385; Kraj, 1892, nr 1,4,5; BE, t.5; Mysliceli i asvetniki Belarusi; Księga pamiątkowa inżynierów technologów-Polaków, wychowańców Instytutu Technologicznego w Sankt Petersburgu;  Z. Łukawski, Ludność polska w Rosji; J. Różewicz, Mendelejew i Polacy,w: Przegląd Techniczny 1978, nr 45; tenże, Polsko-rosyjskie powiązania naukowe; l. Bazylow, Polacy w Petersburgu; Epitafium w bazylice katedralnej w Grodnie; I.Z. Siemion, O chemikach polskich doby zaborów.

Wróblewski Edward (22.01.1848, Grodno – 22.01.1892). Doktor chemii Uniwersytetu Petersburskiego. Napis po polsku.

Wróblewski Józef † 31marca 1883. Napis po polsku.

Wróblewski Józef (08.09.1838 – 11.02.1895). Napis po polsku.

Wyleżyński Bronisław, syn Tytusa (1850/1851 – 03.06 1895), profesor Instytutu Technologicznego, rzeczywisty radca stanu. Napis po polsku.

Wysocka Anastazja † 16 stycznia 1904, z domu Buczyńska. Napis po polsku.

Wysocka Irena † 27 grudnia 1896. Napis po polsku.

Wysocki Józef † 3 maja 1872, 57 lat. Napis po polsku.

Zabłocka Józefa† 10 maja 1873, 31 lat. Napis po polsku.

Zabłocki  Wiktor(14.12.1820 – 30.11.1889). Napis po polsku.

Zagorski Adam (24.12.1827 – 08.11.1891), pułkownik. Napis po polsku.

Zagrzycki  Aleksander † 10 października 1873. Napis po francusku.

Zajączkowska Katarzyna † 1867, 22 lata, z domu Korzuchowska.Napis po polsku.

Zakrzewska  Zofia  † 27 sierpnia 1876, 80 lat. Napis po polsku.

Zakrzewska Wiktoria † 18 lutego 1877. Napis po polsku.

Zakrzewski Aleksander † 8 października 1886. Napis po polsku.

Zakrzewski Józef † 29 marca 1883. Napis po polsku.

Zakrzewski Justyn † 16 lutego 1908. Napis po polsku.

Zakrzewski Kajetan † 1890. Napis po polsku.

Zakrzewski Mikołaj † 4 stycznia 1876. Napis po polsku.

Zaleska Helena † 20 kwietnia 1902. Napis po polsku.

Zaleski Adolf † 27 września 1904. Napis po polsku.

Zaleski Jan (24.11.1832, Ukraina – 23.12.1878). Napis po polsku.

Zaleski Mikołaj, syn Piotra †  29 sierpnia 1906, rzeczywisty radca stanu.

Zaleski Paweł (05.01.1831 – 09.08.1868). Napis po polsku.

Zalewski Józef † 6 czerwca 1905. Napis po polsku.

Zalewski Wiktor, syn Andrzeja † 11 kwietnia 1910, adwokat.

Założnicki E. † 1904 r. Pomnik na mogile.

Załubas  Romuald † 10 lipca 1905. Napis po polsku.

Zambrzecki Jan-Justyn † 13 sierpnia 1865, 82 lata. Napis po polsku.

Zanetti Tullio, syn Józefa † 1906, profesor solfeżu.

Zaręba Maria (18.07.1854 – 13.07.1872). Napis po polsku.

Zaręba Stanisław (23.07.1819 – 26.04.1860). Napis po polsku.

Zarzycka Eleonora † 5 października 1917r.

Zawadzki  Witold † 24 lutego 1899. Napis po polsku.

Zawistowski  Karol, syn Grzegorza (04.11.1823 – 04.07.1880)

Zbrorzek Wincenta † 29 maja 1904. Napis po polsku.

Zbyszewski Mieczysław † 19 lipca 1916 r.

Zdanowski  Ludwik (17.05.1827 – 17.01.1900). Napis po niemiecku.

Zdrojewski Ignacy† 5 czerwca 1905, 53 lata. Napis po polsku.

Zege-von-Manteifel  Е.Н. † 24 grudnia 1889, 95 lat.

Zejdlic Józef (20.05.1839 – 10.05.1857). Napis po polsku.

Zgierski  Andrzej † 18 sierpnia 1895. Napis po polsku.

Zieliński Franciszek † 28 czerwca 1875, 52 lata. Napis po polsku.

Zimmermann Katarzyna    (20.11.1822 – 06.07.1874), z domu Korsak. Napis po polsku.

Zinkowska Waleria †  23 lutego 1917 r.

Ziółkowski Kazimierz † 25 sierpnia 1857, 42 lata. Napis po polsku.

Złobicki Izydor † 20 października 1863. Napis po polsku.

Złobicki Kazimierz † 15 października 1874, 67 lat. Napis po polsku.

Żaboklicki  Franciszek †  21 września 1917 r.

Żankowski Franciszek † 2 grudnia 1899, 76 lat. Napis po polsku.

Żągłowicz Jerzy (1824-06.10.1877). Napis po polsku.

Żelechowski Antoni (03.02.1802-16.04.1884). Napis po polsku.

Żeriebcow Andrzej (28.12.1829 – 16.02.1883), szlachcic. Napis po łacinie.

Żeriebcow Michał (29.12.1824 – 26.02.1905). Napis po łacinie.

Żołkowski (Ziółkowski?) Oktawian † 26 sierpnia 1885. Napis po polsku.

Żorgo Alfred † 29 maja 1898, 57 lat. Napis po polsku.

Żuk Aleksander, syn Eustachego † 20 czerwca 1903. Napis po polsku.

Żukowa Adelaida †  26 listopada 1889, 63 lata, z domu Onichimowska. Napis po polsku.

Żukowska Aniela † 17 maja 1897, 63 lata. Napis po polsku.

Żukowska Kornelia (19.03.1836 – 28.05.1860), z domu Kotasińska, żona porucznika. Napis po polsku.

Żukowski Julian † 23 lutego 1917 r.

Żukowski † 6 maja 1900. Napis po polsku.

Żukowski Marcin † 24 grudnia 1902. Napis po polsku.

Żukowski Wojciech † 22 listopada 1900, 73 lata. Napis po polsku.

Żumański (Żupański?) Józef † 17 sierpnia 1916 r.

Żurawska…Kwatera św. Maurycego (?)

Żurawski Bronisław † 28 grudnia 1907. Napis po polsku.

Żurkowski Fryderyk † 30 grudnia 1869, 37 lat. Napis po polsku.

Żymara Rudolf-Józef (23.07.1813 – 11.07.1871). Napis po niemiecku.

Żеromski Stanisław † 9 października 1899. Napis po polsku.

Żеromski Wiktor † 15 listopada 1876, 36 lat. Napis po polsku

Opracował – ks. Krzysztof Pożarski, Petersburg

---

1 Fotografie zachowanych nagrobków – zob. str.

2 A. Mario Redaeli e Pia Todorovic, Ticinesi e compatrioti italiani nei cimiteri di San Pietroburgo. Biografie.  Quaderni   La Ricerca. Numero 7, Lugano 1999, p. 40-42.

3 BSE, izd.wtoroje, t.6, s.174-175; BSE, izd.wtoroje, t.34, s.421; A. Mario Radaeli e Pia Todorovic, Ticinesie compatrioti italiani nei cimiteri di san Pietroburgo. Biografie.  Quaderni La Ricerca, Numero 7, Lugano 1999, p. 43-45, 70.                  

Plan Cmentarza Wyborskiego w Petersburgu